Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Επειδή, λοιπόν, περίμενε εις μάτην απαντήσεις -ποιος ασχολείται πλέον σοβαρά με τις απορίες του- είπα να ασχοληθώ εγώ. Κρίμα για διατελέσαντα εισαγγελέα…
• Το πρώτο του ερώτημα ήταν: Μήπως ενημέρωσε η κ. Ράικου κάποιον για την κατάθεσή της και αυτός ο κάποιος επειδή δεν έμεινε ευχαριστημένος, την εξανάγκασε να ξαναγυρίσει στον ανακριτή ώστε να δώσει και δεύτερη κατάθεση; Μα, πώς καρφώνεται έτσι ο κ. Παπαγγελόπουλος – και δη εισαγγελεύς μετά μεγάλης πείρας, όπως μας έχει ενημερώσει. Δεν θυμάται άραγε ότι η κ. Τουλουπάκη, τους κατασκευασμένους και κουκουλωμένους μάρτυρες -έρχεται η ώρα να μάθουμε ποιος τους βρήκε γιατί από μόνοι τους δεν εμφανίστηκαν- τους εξέταζε τρεις με έξι μήνες… επαναληπτικά; Ποιος τους υπαγόρευε τις νέες καταθέσεις για να «δέσουν καλύτερα τα πράγματα»; Μη μας κάνει τώρα κόλπα που τα ξέρει, όπως λέει, και το σχετικό άσμα.

• Το δεύτερο ερώτημα ήταν: Πού πήγε στο ενδιάμεσο η κ. Ράικου και με ποιον συνεννοήθηκε; Να τον διαβεβαιώσουμε ότι η κυρία Ράικου πάντως δεν πέρασε ούτε απέξω από την πόρτα του Μαξίμου. Να τον βεβαιώσουμε ότι δεν έδωσε συνέντευξη νύκτωρ επί του πεζοδρομίου ζηλώσασα τη δόξα του ώστε να αναγγείλει στους δημοσιογράφους που τυχαία -έτσι;- βρέθηκαν εκεί ότι η Novartis είναι η μεγαλύτερη σκευωρία από καθόδου Αχαιών στην Ελλάδα.

• Το τρίτο ερώτημά του ήταν: Μήπως δεν αρκεί η σκευωρία Novartis και ετοιμάζουν εις βάρος του και άλλη σκευωρία; Κάτι ανησυχίες που έχει. Αυτός που από ένα πρόχειρο ξεφύλλισμα των εγγράφων των φακέλων Τουλουπάκη έσπευσε στο Μαξίμου διότι κατάλαβε ότι η Νοβάρτις ήταν το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους, τὠρα δε μπορεί να αποφανθεί -με την άνεσή του- για τον δικό του φάκελο; Πού πήγε το εισαγγελικόν δαιμόνιο και εκείνο το αμίμητο λεχθέν «από την εμπειρία μου σας λεω ότι…». Είπαμε να χάσει τον ύπνο του. Κατανοητό. Αλλα χάνεται μαζί και η εμπειρία του εισαγγελέως;

• Το τέταρτο ερώτημα δεν θα το έλεγα και ερώτημα: Η διατύπωσή του φέρνει προς… Νέμπο. Προετοιμάζουν, λέει, «νέα σκευωρία εις βάρος του χρησιμοποιώντας παρακρατικούς, πράκτορες, μυστικές υπηρεσίες, κάθε πρόθυμο ψευδομάρτυρα και παρανοϊκό μυθομανή». Τα διαβάζει όλα αυτά ο πολίτης και μένει έκθαμβος. Τι ωραία που τα λέει ο κ. Παπαγγελόπουλος. Τι άψογα που τα συνθέτει. Και πράκτορες και παρανοϊκούς και μυστικές υπηρεσίες… Ούτε διοικητής στην ΕΥΠ να είχε κάνει. Ούτε ψευδομάρτυρες κουκουλωμένους υπό προστασία να είχε βάλει. Ούτε τροχήλατα στα σκαλιά του Μαξίμου να είχαν ανέβει. Να τα διαβάσει ο Πέτρος Μάρκαρης και να χάσει τον ύπνο του από τον ανατέλλοντα ανταγωνιστή του.
Αλλά πρέπει να το πω. Το καταληκτικό συμπέρασμα του τέως υπουργού αναπληρωτή της Δικαιοσύνης είναι διαμάντι. Γι’ αυτό σας το αντιγράφω λέξη προς λέξη: «Ολα αυτά εμένα στοχεύουν αλλά τελικά πλήττουν τη Δικαιοσύνη και το πολιτικό μας σύστημα». Δηλαδή αυτός που ως αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης έβγαλε απόφαση ότι δέκα πολιτικοί ήταν ένοχοι για μέγα σκάνδαλο δεν έπληττε τη Δικαιοσύνη; Αυτός που έδινε εντολή στη Ράικου να στείλει δέκα αντιπάλους της κυβέρνησης που ως νεόκοπος Συριζαίος υπηρετούσε, δεν έπληττε τη Δικαιοσύνη; Και ποιος έπληξε καίρια το πολιτικό σύστημα καθώς έβαλε δέκα κάλπες μέσα στο Κοινοβούλιο για να εξοντώσει δέκα πολιτικούς;

Ο κ. Παπαγγελόπουλος μόλις ανέβλεψε και είδε και στενοχωριέται για το πλήγμα στη Δικαιοσύνη. Ανησυχεί σφόδρα και για το πολιτικό μας σύστημα.
Ειλικρινά, τα δάκρυα τρέχουν επί των παρειών μου…

• Sunt lacrimae rerun et mentem mortalia tangent (Βιργίλιος, Αινειάδα)

Από την έντυπη έκδοση