Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΑΠΟ την άλλη, βέβαια, επιμένει ακόμα πως θα έπρεπε να έχουν μειωθεί και άλλο οι συντάξεις, όπως και το αφορολόγητο. Το ΔΝΤ υποστηρίζει πως τα μέτρα αυτά θα δημιουργούσαν χώρο για φιλοαναπτυξιακές δαπάνες. Κουβέντα από τον Πόουλ Τόμσεν για τις πολιτικές λιτότητας που επέβαλε και για τον περιβόητο πολλαπλασιαστή του ΔΝΤ. Οπως θυμόμαστε όλοι, το 2013, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ομολόγησε πως δεν εκτίμησε σωστά την υφεσιακή επίπτωση των μέτρων. Εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα για τους «λογιστές» της Νέας Υόρκης. Μόνο που ο λάθος υπολογισμός τους πληρώθηκε με κάποια δισεκατομμύρια μέτρων από τους πολίτες.

ΤΑ λάθη που έγιναν στα χρόνια του Μνημονίου ήταν πάρα πολλά. Και η ευθύνη της αποτυχίας μοιρασμένη μεταξύ των κυβερνήσεων και των δανειστών. Ο Σόιμπλε και οι υπόλοιποι της τρόικας απαιτούσαν επώδυνες δημοσιονομικές προσαρμογές διαθέτοντας συμπεριφορά τιμωρού. Τα λόγια τους πολλές φορές ήταν πιο σκληρά και από τις μειώσεις εισοδημάτων. Επέμεναν σε λάθος πολιτικές, οι οποίες απλά ανακύκλωναν την ύφεση και βύθιζαν τη χώρα ακόμα πιο βαθιά προς έναν πάτο, που αποδείχθηκε πως τελικά δεν υπήρχε.

ΟΙ κυβερνήσεις δεν τόλμησαν ποτέ να πουν την αλήθεια στο λαό. Υπόσχονταν πως όλα θα τελειώσουν στην επόμενη στροφή. Μόνο που μετά από κάθε στροφή εμφανιζόταν ένα ακόμα βουνό από μέτρα.

ΚΑΝΕΙΣ έως σήμερα δεν είχε τη βούληση να υλοποιήσει πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Κανείς δεν ασχολήθηκε με το απαρχαιωμένο και αντιπαραγωγικό Δημόσιο. Κανείς δεν προσπάθησε να δημιουργήσει έναν αναπτυξιακό ιδιωτικό τομέα. Ολοι απλά εφάρμοζαν επώδυνα μέτρα και περίμεναν μήπως η χώρα πιάσει το… τζόκερ.

ΑΝ σε όλα αυτά προσθέσει κανείς την άνοδο του εθνολαϊκισμού, τότε είναι απλή η εξήγηση γιατί χάσαμε μια δεκαετία μέσα στα Μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ και διάφορα ψεκασμένα κόμματα υπόσχονταν φαντασιακούς παραδείσους. Εκαναν το εύκολο. Κατήγγελλαν τους δανειστές που έκαναν οφθαλμοφανή λάθη. Δεν έλεγαν κουβέντα για την αποτυχία της χώρας μας. Υπόσχονταν πως μπορούν μέσα σε μία μέρα, με έναν νόμο και ένα άρθρο, να κάνουν θαύματα. Να γυρίσουμε ξαφνικά όλοι μαζί στην εποχή της ευμάρειας. Και τελικά στο παρά ένα γλιτώσαμε από το να επιστρέψουμε στη δραχμή, σε καταστάσεις που θα θύμιζαν την κατοχική Ελλάδα.

ΤΟ σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «η ιστορία δεν έχει τελειώσει» είναι σωστό, όχι βέβαια με την έννοια που το χρησιμοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του. Η ιστορία της χρεοκοπίας και των Μνημονίων δεν έχει τελειώσει. Ο Τόμσεν, ο λαϊκιστικός ΣΥΡΙΖΑ που γίνεται ξανά αντιμνημονιακός και οι ψεκασμένοι ας λένε ό,τι θέλουν. Πλέον κανείς δεν πρέπει να τους δίνει σημασία. Αν θέλουμε η χώρα να πάει μπροστά, έχει έρθει η ώρα να υλοποιηθούν ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις. Να μπουν κανόνες στο μπαχαλοποιημένο κράτος που ζούμε. Να αλλάξει το μίγμα της φορομπηχτικής πολιτικής. Να απελευθερωθεί ο ιδιωτικός τομέας και να αναδιοργανωθεί το Δημόσιο. Αυτά έχουν σημασία πλέον. Και όχι αν αντί για 3,5% πλεόνασμα θα πετύχουμε 3,4% ή 3,6%. Δέκα χρόνια ήταν αρκετά για να το καταλάβουμε και να μην ξαναγυρίσουμε στα Μνημόνια.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου