Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Αυξάνονται οι μισθοί, οι πολίτες όχι μόνο μπορούν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, αλλά αυξάνουν αντίστοιχα και την κατανάλωση και… τσουπ ήρθε η δίκαιη ανάπτυξη. Τάδε έφη η Εφη. Εκτός από την Αχτσιόγλου, που το έγραψε στα social media, αυτή την τόσο απλή λύση, την υποστήριξε και ο Αλέξη Τσίπρας στη ΔΕΘ.

ΑΡΑΓΕ πόσο να αυξηθούν οι μισθοί; Να ανέβει ο κατώτατος μισθός στα 1.000 ευρώ; Γιατί όχι και ακόμη παραπάνω; Μήπως θα ήταν καλύτερο να φτάσει στα 5.000 ευρώ; Και να αυξηθεί και η κατώτατη σύνταξη στα ίδια επίπεδα; Με χρυσά κουτάλια θα τρώμε. Χαμός θα γίνει. Δεν θα προλαβαίνουμε να τα ξοδεύουμε.

ΚΑΙ μια ερώτηση εξίσου απλή με την «απλή λύση» για την αντιμετώπιση της κρίσης: πού θα βρεθούν αυτά τα λεφτά; Πώς θα πληρώνουν οι επιχειρήσεις και το κράτος αυτούς τους μισθούς; Η λύση αυτή θα οδηγήσει στην ανάτπυξή της «μιας ημέρας» και την οριστική χρεοκοπία την επομένη.

ΑΝ τα πράγματα ήταν τόσο απλά οι χώρες θα τύπωναν όσο χρήμα ήθελαν, θα πλήρωναν μισθούς εξωπραγματικούς και όλοι θα περνούσαν φίνα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα όσα ισχυρίζονται τα στελέχη του πως βρίσκεται σε διαδικασία μετασχηματισμού, για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πως παραμένει ένα βαθιά λαϊκιστικό κόμμα. Πολύ απλά μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Οπως και δεν μπορούν να μοιραστούν λεφτά, που, επίσης, δεν υπάρχουν.

ΑΝ δεν παραχθεί νέος πλούτος, τότε δεν είναι δυνατόν να μοιραστεί χρήμα. Αν δεν υπάρξει πραγματική ανάπτυξη δεν είναι δυνατόν να αυξηθούν πραγματικά οι μισθοί.

Ο στόχος πρέπει να είναι η αύξηση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, το οποίο καταβαραθρώθηκε από τη χρεοκοπία. Ολα όμως πρέπει να γίνουν με μια λογική σειρά. Πρώτα πρέπει να υπάρξουν φοροελαφρύνσεις. Στη συνέχεια πρέπει να υπάρξουν επενδύσεις. Να επανεκκινηθεί η πραγματική οικονομία, που βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση. Να επαναλειτουργήσει ουσιαστικά το τραπεζικό σύστημα χρηματοδοτώντας -προσεκτικά- επιχειρήσεις και πολίτες. Εφόσον γίνουν όλα αυτά οι αυξήσεις μισθών και συντάξεων θα επιβληθούν από την πραγματικότητα.

ΟΣΑ λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ακούγονται πολύ ωραία στα αφτιά, αλλά είναι ανεφάρμοστα. Παρά την τετραπλή εκλογική ήττα δεν έχουν πάρει χαμπάρι στην Κουμουνδούρου. Συνεχίζουν να παρουσιάζουν ψευδοαφηγήματα. Το 2015 ήταν το σκίσιμο των Μνημονίων. Το 2016 ήταν το παράλληλο πρόγραμμα. Το 2017 ήταν το success story. Και έφτασαν στο 2019, οπότε και μπορεί να μην παρέδωσαν «καμένη γη», αλλά άφησαν πίσω τους μια «παγωμένη» οικονομία, μια χώρα που απέφευγαν ντόπιοι και ξένοι επενδυτές.

ΤΟ εκπληκτικό είναι πως ακόμα και τώρα ισχυρίζονται πως όλα πρέπει να προχωρήσουν με την ανάποδη διαδικασία. Αλλά αν όλα ήταν τόσο εύκολα, γιατί δεν τα έκαναν πράξη στα τεσσεράμισι χρόνια που κυβερνούσαν;

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου