Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ανάλογη εμπειρία δεν υπήρξε στην πενταετία ΣΥΡΙΖΑ(ΑΝ.ΕΛ.). Αξιολογώντας, με τη χρονική απόσταση, τη διακυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, καταλήγουμε ότι ο γάμος βασιζόταν εις ίδιον συμφέρον διά της νομής της εξουσίας. Ωστόσο ο κοινός τους στόχος της «καρποφόρας» διαχειρίσεως απαιτούσε την επανεγκατάσταση κομματικού κράτους. Ως πτυχίο της κυβερνητικής ηθικής ο ένας πρόβαλλε το αριστερό πλεονέκτημα για το οποίο δεν έδωσε ποτέ εξετάσεις, ο δε άλλος τον υπερπατριωτισμό, ένεκα Πρεσπών, τις οποίες και επώλησε.

Ανέλαβαν οι συριζαίοι να κυβερνήσουν αγνοώντας την κρισιμότητα της κατάστασης. Αναφέρονταν σε δήθεν αριστερές μεταρρυθμίσεις, όπως τις αντιλαμβάνονταν οι Φλαμπουράρης, Δραγασάκης και όσοι αποσκίρτησαν από το ΚΚΕ, καταφεύγοντας στη Νεφελοκοκκυγία Συνασπισμού.

(Προσχηματική η τότε αποχώρηση: Δήθεν εκσυγχρονιστές. Στην ουσία βιαστικοί εραστές της εξουσίας). Τα δείγματα διακυβέρνησης που άφησαν είναι όσα δεν πρέπει ποτέ να ακολουθήσει λογικός πρωθυπουργός.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να επιβάλει αφενός την αφύπνιση των δυνάμεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και αφετέρου την οικονομία διαχείρισης του χρόνου που υπολογίζει ως οικονομικό και αναπτυξιακό μέγεθος. Αυτή η διαπίστωση παγιώνεται στον χρόνο των εξήντα ημερών.

Ο πλέον ανίδεος -περί τη διοίκηση- πολίτης αντιλαμβάνεται ότι η πίεση του πρωθυπουργού αποβλέπει να γυρίσουν τα γρανάζια που σκούριασαν κατά την τετραετή διοικητική τέλεια απραξία. Πώς; Προβάλλοντας τη δική του εργατικότητα, κινητικότητα, αξιοπιστία, υπευθυνότητα, ζωντάνια, αισιοδοξία. Οι λογικοί πολίτες αναρωτιούνται γιατί στα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ(ΑΝ.ΕΛ.) το κράτος ακολούθησε ρυθμούς μειωμένης απόδοσης ή και αδιαφορίας. Ομως, οι γοργοί ρυθμοί, η αποτελεσματικότητα, η υπευθυνότητα στην εφαρμογή του προγράμματος ελέγχονται από τη διοίκηση. Και έρχεται μετά η πολιτική ηγεσία με το… μπλοκάκι ζητώντας αναφορά πεπραγμένων.

Οταν η πολιτική ηγεσία αναλίσκεται υπέρ συντρόφων ποντικών και λαίμαργων γάτων, δίνοντας παράδειγμα ήσσονος προσπάθειας, πώς να υπάρξει απαίτηση οι υπάλληλοι να υπερβαίνουν εαυτούς; Χωρίς μπούσουλα, οδηγίες, πρόγραμμα, στόχους, με θεωρητικολογήματα που δεν αντέχουν στη βάσανο της λογικής δεν προχωρούν ούτε πολίτης ούτε Πολιτεία. Πόσω μάλλον στη Δημοκρατία που οι εκλεγμένες δημοκρατικά κυβερνήσεις κρίνονται από τους πολίτες στην τετραετία.

Δύο μήνες τώρα από εκεί που στις υπηρεσίες, στους οργανισμούς, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα επικρατούσε αριστεροτραφής νιρβάνα, σήμερα οι ρυθμοί αλλάζουν άρδην, ενώ σιγά σιγά επιστρέφουν οι καλοί τρόποι και ο σεβασμός του πολίτη στις υπηρεσίες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης «εκπαιδεύει» εν τω συνόλω την κυβέρνησή του. Θέλει να δουλέψει καλοκουρδισμένη, χωρίς στεγανά και βιλαέτια. Αυτή η οδηγία κατεβαίνει προς την κρατική μηχανή, να μεταδοθούν οι νέοι ρυθμοί για τη βέλτιστη απόδοση.

Πώς; Απλά πράγματα: Με τον παιδευτικό τρόπο που από αρχαιότητος θεωρείται ο πλέον πρόσφορος: Με το παράδειγμα. Κάθε υπουργείο μέρα με τη μέρα δίνει εξετάσεις όχι μόνο στη διαχείριση της καθημερινότητας αλλά και στα μεγάλα θέματα που είχαν λιμνάσει, σχεδόν πέντε χρόνια, απελπίζοντας τον κόσμο.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι υπουργοί λαμβάνουν από το πρωθυπουργικό γραφείο συνημμένα παράπονα πολιτών ή και ερωτήματα για την πρόοδο των έργων που προγραμματίστηκαν κατά τις επισκέψεις του στα υπουργεία. Η απάντηση στα ερωτήματα μετριέται ως αποτελεσματικότητα. Είναι πολίτες που λένε ότι δεν ψήφισαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά σπεύδουν να συμπληρώσουν: «Παρακολουθούμε τι κάνει και μας έχει εντυπωσιάσει».

Το βέλτιστο είναι, όταν κατακαθίσει ο εντυπωσιασμός, να εγκατασταθεί στη συνείδηση του πολίτη μία συνήθης κυβερνητική εικόνα. Να ριζώσει η βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την 7η Ιουλίου 2019 οδηγεί στην ΑΛΛΗ Ελλάδα.

Υστερόγραφο: Αν ο Τσίπρας πελαγοδρομήσει σε νόρμες του αντιπολιτευτικού του παρελθόντος, τον διαβεβαιώ ότι το 2023 ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στο 4% απ’ όπου ξεκίνησε.

Από την έντυπη έκδοση