Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Βεβαίως, οι διαφορές είναι πολύ μεγάλες – πέρυσι, η φωτιά κατευθύνθηκε προς μία πυκνοκατοικημένη περιοχή και έσβησε στη θάλασσα, φέτος ανέβηκε ως την κορυφή του βουνού, αλλά δεν την πέρασε.

Αλλαξε κάτι στο μηχανισμό της πυροπροστασίας φέτος, σε σχέση με πέρυσι; Η ηγεσία της Πυροσβεστικής άλλαξε, αλλά οι άνθρωποι που τη διοικούν είναι σε μεγάλο ποσοστό εκείνοι που μετείχαν και πέρυσι στην επιχείρηση σε Κινέτα και Μάτι. Ο εξοπλισμός των -ηρωικών- πυροσβεστών δεν έχει αλλάξει, ούτε είναι περισσότεροι από πέρυσι. Το ίδιο και τα πυροσβεστικά αεροπλάνα – απλώς τους προστέθηκε ένας χρόνος λειτουργίας.

Θα μπορούσε κανείς να βγάλει το εύκολο συμπέρασμα ότι αυτό που άλλαξε ήταν η κυβέρνηση και να πανηγυρίσει την παρουσία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, που έχει μεγάλη εμπειρία και στο ζήτημα της πυρόσβεσης. Ομως, όταν μιλάμε για την παρουσία του αρμόδιου υπουργού, αναφερόμαστε κυρίως στην πολιτική διαχείριση του κινδύνου πρόκλησης μιας πυρκαγιάς και στις γενικές κατευθύνσεις που δίνει ως προς τον πάγιο επιχειρησιακό σχεδιασμό.

Επομένως, αυτό είναι που έχει αλλάξει, αφού τίποτε άλλο δεν άλλαξε: για πρώτη φορά, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση ενημερώνουν προληπτικά -και με μεγάλη συχνότητα και ένταση- για τον κίνδυνο πρόκλησης μιας πυρκαγιάς από μια απερίσκεπτη ενέργεια σε έναν υπαίθριο χώρο. Κανείς δεν μπορεί να μετρήσει την αποτελεσματικότητά της, αφού οι φωτιές που δεν άναψαν δεν μπαίνουν σε λίστα. Ομως, η κοινωνία δεν είναι πια τόσο αμέριμνη…

Από την άλλη πλευρά, άλλαξε ο σχεδιασμός – αυτό που έλειψε πέρυσι, με τόσο τραγικά αποτελέσματα. Μέχρι στιγμής δεν είχαμε τα περυσινά, όταν άναψε η φωτιά στην Νταού Πεντέλη δεν υπήρχε στην περιοχή πυροσβεστικό ούτε για δείγμα, λόγω της πυρκαγιάς στην Κινέτα.

Βέβαια, το καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει και τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος σε καθημερινή βάση, αλλά και στο σύνολο. Και αρκεί μία στιγμή για να γίνει η τραγωδία…

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου