Ωστόσο, στο βόρειο τομέα, στον οποίο είμαι υποψήφια βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, η φορολόγηση ακίνητης περιουσίας μετατρέπεται σε δήμευσή της. Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φόρος που αρχικά όταν επιβλήθηκε είχε τη μορφή προσωρινού μέτρου είσπραξης, με την προοπτική να μειωθεί και τελικά να καταργηθεί.

Γράφει η Φαίνη Χατζηαθανασιάδου*

Μάλιστα, η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά, το 2015, είχε εξαγγείλει μείωση 7% για το 2015 και άλλο 7% για το 2016.

Ωστόσο, οι Ελληνες ψήφισαν τότε τη δελεαστική πρόταση Τσίπρα, ο οποίος υποσχέθηκε την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ γιατί ο νόμος είναι αντισυνταγματικός και δεν τροποποιείται αλλά καταργείται, όπως έλεγε. Και ο κ. Καμμένος προέτρεπε τους πολίτες να μην πληρώσουν γιατί ούτε εκείνος πλήρωνε…

Τελικά με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όχι μόνο δεν καταργήθηκε παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες, αλλά είχαμε και αυξήσεις από 15%-30%.

ΚΑΠΟΙΟΙ δήμοι του Βόρειου Τομέα έχουν στοχοποιηθεί και για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα χρησιμοποιούνται για λαϊκισμό.

Εμείς που ζούμε στο Βόρειο Τομέα γνωρίζουμε τα μεγέθη του φόρου για τις κατοικίες τους που καλούνται οι ιδιοκτήτες να πληρώσουν, τις πραγματικές τους αξίες καθώς και τα προβλήματα που έχουν προκύψει με τη σώρευση φόρων κατοχής γης 9 ετών.

Με λίγα λόγια, οι κατασχέσεις και τα κλητήρια θεσπίσματα για άσκηση ποινικής δίωξης από φόρους ΕΝΦΙΑ δεν είναι σχήμα λόγου αλλά πραγματικότητα…

Υπό το παρόν καθεστώς οι κάτοικοι με ανεπαρκή ρευστότητα για τους υπερ-υψηλούς φόρους ουσιαστικά «εκδιώκονται» οικονομικά από τη μόνιμη κατοικία τους.

Μία νέα προσέγγιση στη λογική του φόρου αυτού απαιτεί εκλογίκευση του προσδιορισμού των αντικειμενικών αξιών, εκλογίκευση των συντελεστών και απαραίτητα τον προσδιορισμό εισοδηματικών και κοινωνικών κριτηρίων για τον υπολογισμό ελαφρύνσεων, εκεί που είναι απαραίτητες, π.χ. κατά το βρετανικό ή το δανικό υπόδειγμα.

ΣΥΜΦΩΝΑ με διεθνή μελέτη του ΔΝΤ (Norregaard, J. 2013, Taxing Immovable Property, IMF Working Paper, WP/13/129) ο μέσος όρος ύψους του επαναληπτικού φόρου ακινήτων (π.χ. ΕΝΦΙΑ) των χωρών υψηλού εισοδήματος είναι 1,06% του ΑΕΠ παγκοσμίως και από τις πιο αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες του ΟΟΣΑ είναι 0,95%.

ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ μεσαίας και χαμηλότερης ανάπτυξης παγκοσμίως και της χαμηλότερης ανάπτυξης της Ευρώπης-ΟΟΣΑ (όπως η Ελλάδα) το ίδιο ποσοστό μειώνεται σε 0,40% και 0,67% αντίστοιχα.

ΤΟ 2010, η Ελλάδα σημείωνε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά 0,17%, ενώ το 2017 αυτό έχει αυξηθεί σε 1,54%, με προϋπολογισμό 2,7 δισ. ευρώ, δηλαδή άνω του διπλού (126% υψηλότερη) της αντίστοιχης ευρωπαϊκών χωρών.
Χρησιμοποιώντας τη δυναμική του φόρου ακινήτων στις ΗΠΑ ως μέτρο σύγκρισης, η αύξηση των φόρων ακινήτων ακολούθησε την αύξηση των εμπορικών αξιών και όταν αυτές μειώθηκαν το 2008 και οι φόροι μειώθηκαν.
Κατά αντιστοιχία, στην Ελλάδα, όταν σύμφωνα με την ΤτΕ μεταξύ 2010 και 2019 οι εμπορικές αξίες των οικιστικών μειώθηκαν κατά 37%, ο επαναληπτικός φόρος ακινήτων αυξήθηκε κατά 620%.

Ο ΝΟΜΟΣ του ΕΝΦΙΑ παρουσιάζει στρεβλώσεις, όπως να φορολογούνται οι κήποι (τα υπόλοιπα συντελεστών δόμησης) σαν να ήταν κτίσματα και μάλιστα νεόκτιστα… Ή να φορολογείται το σύνολο της περιουσίας κι όποιος αδυνατεί να πληρώσει τον υπέρογκο φόρο της κατοικίας του να είναι δέσμιος για όλες τις ιδιοκτησίες του.
Ο δρόμος για την εξισορρόπηση των αξιών γης διαφαίνεται μακρύς.

Η Νέα Δημοκρατία θα κάνει πράξη τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% εντός διετίας για όλους τους ιδιοκτήτες και έπεται σειρά μέτρων για την επανεκκίνηση της αγοράς ακινήτων.

*Η Φαίνη Χατζηαθανασιάδου είναι Υποψήφια Βουλευτής με τη Ν.Δ. στην Β’ Αθηνών Β1 (Βόρειος Τομέας), δικηγόρος