Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Αφού την ταύτισε με την «υπερήφανη διαπραγμάτευση», το «μαϊμού δημοψήφισμα», την παγκοσμίως διάσημη πια kolotoumba και την υπογραφή του τρίτου και επαχθέστερου Μνημονίου.

ΟΛΕΣ τις άλλες φορές που χρειάστηκε να αποδείξει ότι διαθέτει αξιοπρέπεια, έκανε απίθανα πράγματα. Επαιξε π.χ. θέατρο το βράδυ της τραγωδίας στο Μάτι με τους 102 νεκρούς. Τόλμησε να χαρακτηρίσει ανόητους όσους διαφωνούσαν με τη συμφωνία των Πρεσπών. Ενιωσε άνετα να πει μέσα στη Βουλή, κάτι που δεν έχει πει ποτέ ξανά άλλος πρωθυπουργός, «σταματήστε, τώρα σας μιλάει ο πρωθυπουργός». Διανοήθηκε να κλειστεί με τις ώρες μαζί με τον Ρασπούτιν και άλλους σκευωρούς για να στήσουν τη Novartis. «Αγόρασε» και «πούλησε» φίλους, βουλευτές και συμμάχους σαν μικρέμπορος της λαϊκής αγοράς. Παρουσίασε σαν «τίποτα» την ξάπλα στη θαλαμηγό της κ. Παναγοπούλου. Είχε το θράσος να ζητήσει ένα ψεύτικο συγγνώμη για τον καταιγισμό των ρουσφετολογικών μετατάξεων που έκαναν οι «άλλοι», όταν ο ίδιος, ελάχιστες μέρες πριν, είχε κάνει μετατάξεις στο Μ. Μαξίμου. Δεν ένιωσε την ανάγκη ποτέ να πει μια σοβαρή κουβέντα για το ποιος ακριβώς είναι τέλος πάντων αυτός ο Μ. Πετσίτης, για τον οποίο μαζεύονται στοιχεία και βοά ο τόπος. Θα μπορούσαν να παρατεθούν κι άλλα πολλά γεγονότα, που αποδεικνύουν την έλλειψη αξιοπρέπειας από τον άνδρα. Τόσα όσα και τα πάμπολλα που κατά καιρούς έχει πει.

ΟΜΩΣ ο Α. Τσίπρας έχει κάτι άλλο να χάσει, γιατί πράγματι το έχει: Την εξουσία. Κι όλα δείχνουν ότι την Κυριακή τη χάνει. Και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο. Ομως μέχρι και την τελευταία στιγμή εμφανίζεται αποφασισμένος, αλλά και αδύναμος να χάσει έστω με αξιοπρέπεια.

ΣΕ ΟΛΗ τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για τις ευρωεκλογές και μέχρι την προηγούμενη Κυριακή «έκρυβε» μαζί με τον Π. Πολάκη και τις Πρέσπες. Και ξαφνικά το εντεταλμένο όργανο ανέσυρε μια επιστολή του Κ. Καραμανλή από το 2005, δήθεν για να αποδείξει ότι η Ν.Δ. είχε συμφωνήσει με το όνομα Μακεδονία. Με στόχο ένα ακόμα «ύπουλο» χτύπημα κατά των πολιτικών αντιπάλων του. Παρακάμπτω το γεγονός ότι η εν λόγω επιστολή ήταν γνωστή. Οπως και το ότι τέτοια έγγραφα υπάρχουν πολλά στο πλαίσιο διπλωματικών ελιγμών και τακτικών κινήσεων που γίνονται στο πλαίσιο μιας δύσκολης διαπραγμάτευσης, όπως αυτή με τα Σκόπια. Παρακάμπτω ακόμα και το Βουκουρέστι, όπου δόθηκε ΕΜΠΡΑΚΤΗ απάντηση. Και στέκομαι μόνο στα υπόλοιπα ΓΕΓΟΝΟΤΑ.

ΥΠΗΡΞΕ άλλη συμφωνία για το Σκοπιανό εκτός από τη συμφωνία των Πρεσπών; Όχι. Κι αυτή φέρει μόνο μια υπογραφή: Α. Τσίπρας. Καμία άλλη κυβέρνηση, κανένας άλλος πρωθυπουργός της χώρας ΔΕΝ έχει βάλει την υπογραφή του κάτω από μια τέτοια άθλια συμφωνία. Κανείς. Πολλοί μπορεί να είπαν πολλά -κι έτσι συμβαίνει στη διεθνή διπλωματία- αλλά κανείς δεν έβαλε την υπογραφή του. Πολλοί προχώρησαν κατά καιρούς τη διαπραγμάτευση, αλλά κανείς δεν διανοήθηκε να υπογράψει μια συμφωνία που τα έδινε όλα. Μόνο ο πρόθυμος και πολιτικά αναξιοπρεπής Α. Τσίπρας διανοήθηκε να το κάνει. Και τι κάνει τώρα, προσπαθεί να αποσείσει τις ενοχές (;) του, λέγοντας ουσιαστικά «ελάτε ρε παιδιά, τι έκανα; Εκανα αυτό που συμφωνούσαν και οι άλλοι».

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ περί πρωτοφανούς πολιτικής απρέπειας και ξεδιάντροπης προσπάθειας εμπαιγμού της νοημοσύνης. Συγκρίνει στοιχεία μιας ανολοκλήρωτης διαπραγμάτευσης με το τετελεσμένο μιας υπογεγραμμένης συμφωνίας, η οποία παράγει ήδη δίκαιο…

ΕΙΝΑΙ πράγματι δύσκολο να χάσει κανείς με αξιοπρέπεια. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν όλος ο βίος και η πολιτεία κάποιου δεν έτυχε να ανταμώσουν ποτέ με την αξιοπρέπεια.

Ο «πονηρούλης» κ. Καλογήρου

Η προπαγανδιστική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, κανονική αντιγραφή των σταλινικών προτύπων, είναι γνωστή εδώ και χρόνια. Βασικό της στοιχείο, η επιλεκτική χρήση μέρους της αλήθειας κι αυτό ερμηνευμένο με τρόπο που να δικαιώνει την προαποφασισμένη άποψη. Μια πρώτη γερή δόση αυτής της προπαγανδιστικής μεθόδου πήραμε κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 με τα περίφημα κυβερνητικά non papers. Αν τα πίστευε κανείς -και τα πίστεψαν πολλοί, μεταξύ αυτών και αρκετοί δημοσιογράφοι- και μετά έβλεπε την εξέλιξη της πραγματικότητας, θα ήταν για τον Σινούρη. Στην ίδια μέθοδο, η οποία επί της ουσίας συνιστά ψέμα, κατέφυγε και ο υπουργός Δικαιοσύνης για να «απαντήσει» στην κατακραυγή που προκάλεσε η συνειδητοποίηση ότι ο νέος Ποινικός Κώδικας που ψήφισε «εν κρυπτώ» και στα «μουλωχτά» επιτρέπει την αποφυλάκιση των τρομοκρατών της 17Ν, αλλά και μέλη άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων. Ο κ. Καλογήρου κρύφτηκε πίσω από μια γενικότερη διάταξη, παρακάμπτοντας και αποσιωπώντας τις κρίσιμες διατάξεις, οι οποίες επιτρέπουν πράγματι την αποφυλάκιση των δολοφόνων της 17Ν, αλλά και άλλων εν δυνάμει δολοφόνων. Πράγματι, ο νέος Π.Κ. αυξάνει από 19 σε 25 τα έτη που πρέπει να παραμείνει στη φυλακή κάποιος που έχει καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη. Και πράγματι χρειάζεται απόφαση του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου ώστε να γίνει δεκτή η αίτηση αποφυλάκισης. Ωστόσο αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή, που είναι και πιο… μεγάλη -και την υποστηρίζει σχεδόν σύσσωμος ο νομικός και δικαστικός κόσμος της χώρας- είναι ότι με το άρθρο 110Α ο νέος Π.Κ. δεν εξαιρεί τους καταδικασμένους για τρομοκρατία πολυ-ισοβίτες από την υφ’ όρων απόλυση. Το μόνο γεγονός μέχρι τώρα είναι ότι 4 μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «Πυρήνες της Φωτιάς» ζήτησαν να αποφυλακιστούν με όρους. Τα πιο σπουδαία έπονται. Οταν ο κ. Καλογήρου, έχοντας ολοκληρώσει τη δουλειά της αλλαγής του Π.Κ., θα βρίσκεται στο σπίτι του…

Γκρίνια για το πώς «έσπασε» το εμπάργκο

Μεγάλη γκρίνια και αντιδράσεις προκάλεσε η αιφνίδια και «αυτοκρατορική», όπως τη χαρακτήρισε σημαίνον στέλεχος των «53», απόφαση του Α. Τσίπρα να σπάσει το εμπάργκο στον ΣΚΑΪ. Αλλοι διαμαρτυρήθηκαν γιατί ο πρωθυπουργός πήρε αυτήν την απόφαση ερήμην των οργάνων του κόμματος και «χωρίς να το συζητήσει με κανέναν, εκτός της παρέας του». Αλλοι γιατί ένιωσαν εκτεθειμένοι επιμένοντας να υπερασπίζονται τη γραμμή της ορθότητας του εμπάργκο κι έμειναν ξαφνικά «ξεκρέμαστοι». Κι άλλοι γιατί είπαν ότι είναι άδικο να σπάσει το εμπάργκο μόνο για τον Α. Τσίπρα και να συνεχίσει να ισχύει για τους υπόλοιπους, που κυνηγάνε το σταυρό. Τελικά απ’ ,τι φαίνεται η μόνη κατηγορία, της οποίας θα ικανοποιηθεί το αίτημα είναι η τελευταία. Για… τρεις μέρες, όποιος προλάβει θα δει τον Κύριο και ίσως βγει στον ΣΚΑΪ…

Απορίες

1. Δηλαδή, οι μετακλητοί του Μαξίμου θα φύγουν στις 8 Ιουλίου, αλλά θα πληρωθούν… υπερωρίες για όλο τον Ιούλιο;

2. Μήπως θα ήταν καλύτερα να είχε εξουσιοδοτήσει τον Σάντσεθ να τον αντικαταστήσει νωρίτερα και γενικότερα;

3. Αληθεύει ότι χρειάστηκε η επιμονή της κ. Μπαζιάνα για να διασωθεί ο Φλαμπουράρης στην 4η θέση του Επικρατείας;

Από την έντυπη έκδοση