Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ούτε καν για τους συντρόφους του. Δεν προκαλεί έτσι καμία εντύπωση ότι στα «μακρινά» πρώτα μνημονιακά χρόνια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμα στο 4%, ζητούσε με πείσμα «ντιμπέιτ με όλους» και διαμαρτυρόταν έντονα για την αντιδημοκρατικότητα ενός ντιμπέιτ μεταξύ των αρχηγών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Τώρα, όμως, απαιτεί «ντιμπέιτ για δύο».

ΕΙΝΑΙ το ίδιο ακριβώς που είχε κάνει και με την απλή αναλογική. Η οποία υποτίθεται ήταν και…«θέμα αρχής» για την Αριστερά. Οταν είχε την ευκαιρία και τη δυνατότητα να την καθιερώσει, εν όψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015, δεν το έκανε γιατί ήθελε ως πρώτο κόμμα να επωφεληθεί του μπόνους των 50 εδρών. Κι όταν μετά κατάλαβε ότι πλέον δεν θα ήταν πρώτο κόμμα, δεν δίστασε να προσπαθήσει να συμμαχήσει, ακόμα και με τη Χρυσή Αυγή για να την περάσει. Ο ίδιος ακριβώς αριβισμός, ο ίδιος ακριβώς πολιτικός τυχοδιωκτισμός. Δεν άλλαξε ο Α. Τσίπρας. Ο ίδιος ήταν πάντα.

ΕΙΝΑΙ ο ίδιος που και τώρα… προκαλεί τον Κ. Μητσοτάκη σε μια «προσωπική αναμέτρηση». Αφήνοντας να εννοηθεί αυτό που πίστευε πάντα μέσα στην αλαζονεία του, ότι «τον έχει». Ακριβώς όπως ο Π. Πολάκης με το «όλοι σας και μόνος μου, σας έχω». Φαίνεται ότι από τον προσωπικό κόσμο του Α. Τσίπρα, που έχει καταρρεύσει, το μόνο που του έχει απομείνει (;) ή του το καλλιεργούν ακόμα οι αυλοκόλακες είναι πως «υπερέχει του Κούλη». Οχι σε ιδέες, προτάσεις, λύσεις κ.λπ. Αλλά σε «καφενειακή μαγκιά». Και νομίζει, επειδή το νόμιζε κάποτε, ότι με αυτή την υπερφίαλη συμπεριφορά μπορεί να κάνει και πολιτική. Ισως πιστεύει κιόλας ότι «σκίζοντας» τον Κυρ. Μητσοτάκη σε ένα προσωπικό ντιμπέιτ, μπορεί και «να το γυρίσει».

ΔΕΝ κατάλαβε ακόμα ότι στις 26 Μαΐου, μεταξύ αυτών που τέλειωσαν, ήταν και το «μάγκικο υφάκι», που πίστευε ότι ήταν και το «πλεονέκτημά» του. Η «ηγετικότητά» του. Το «χάρισμά» του. Το ψέμα, ο κυνισμός και η αναίδεια, όμως, ποτέ δεν διαρκούν πολύ και πάντα γίνονται μπούμερανγκ. Εκεί ακριβώς βρίσκεται τώρα ο Α. Τσίπρας: Στο σημείο που το μπούμερανγκ έχει γυρίσει στο «δόξα πατρί» αυτού που θεωρούσε τη «δύναμή» του. Ο «Κούλης», που τον «είχε του χεριού του», τον έχει αφήσει έτη φωτός πίσω του και στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός και στην παράσταση νίκης. Πέραν των 9,5 μονάδων, που προκάλεσαν την πασιφανή αποπληξία στο Μ. Μαξίμου.

ΟΜΩΣ ο Α. Τσίπρας «παλεύει» ακόμα με τα απομεινάρια μιας διάτρητης αλαζονείας, η οποία ουσιαστικά θυμίζει του ρακένδυτους «Γενναίους του Μπρανκαλεόνε». Οι οποίοι δεν φόβιζαν κανέναν, προκαλούσαν οίκτο και πρόσφεραν γέλιο.

ΠΕΡΑΝ όλων αυτών υπάρχει και κάτι ακόμα, υστερόβουλο, στην «πρόσκληση σε μονομαχία». Υπάρχει η βεβαιότητα ότι ο ίδιος δεν έχει να χάσει τίποτα. Αφού, όπως δείχνουν όλα, μετά τις ευρωεκλογές θα χάσει και τις εθνικές εκλογές. Μόνο αν γινόταν κάποιο «τζέρτζελο» θα είχε κάποιες ελπίδες. Οχι να κερδίσει, αλλά να χάσει με μικρότερη διαφορά. Κι αυτό το «τζέρτζελο» θα μπορούσε και ήθελε να το κάνει live. Εχει αποδείξει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να διαστρέφει τα πάντα, να ψεύδεται, να προκαλεί και να προβοκάρει. Το έχει κάνει τις στιγμές της παντοδυναμίας του, δεν θα το έκανε τώρα, που το έχει πραγματικά ανάγκη;

ΓΙ’ ΑΥΤΟ και το «δημοκρατικό αίτημά» του, εκτός από ασυνεπές με τον ίδιο, είναι και προφανώς εκ του πονηρού. Και ως τέτοιο δεν μπορεί παρά να καταχωνιαστεί μαζί με άλλα αντίστοιχα αιτήματα. Και ό,τι έχει να πει, θα το πει στις ομιλίες του, στις συνεντεύξεις του και στο θεσμικό ντιμπέιτ των 5 αρχηγών.

Ο «αντίπαλος» της ΝΔ

Από τη στιγμή, που όπως δείχνουν όλα, η πρωτιά στις εκλογές της 7/7 έχει κριθεί, ο πραγματικός «αντίπαλος» της Ν.Δ. δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίπαλοι της Ν.Δ. είναι δύο στοιχήματα: Το στοίχημα για εύρος της αυτοδυναμίας και το στοίχημα για τη δυνατότητα σχηματισμού της κρίσιμης πλειοψηφίας που απαιτείται ώστε να αλλάξει ο εκλογικός νόμος κι έτσι οι μεθεπόμενες εκλογές να μη γίνουν με απλή αναλογική, ώστε να επικρατήσει ακυβερνησία στη χώρα ή να σχηματισθούν θνησιγενείς κυβερνήσεις.

Το εύρος της αυτοδυναμίας εξαρτάται από το ποσοστό που θα πάρει η Ν.Δ., αλλά κυρίως από το άθροισμα του ποσοστού που θα συγκεντρώσουν τα κόμματα τα οποία δεν θα περάσουν το 3% κι έτσι δεν θα μπουν στη Βουλή. Οσο μεγαλύτερο είναι αυτό το ποσοστό τόσο μεγαλύτερο θα είναι και το εύρος της αυτοδυναμίας.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αν εκτός της Ενωσης Κεντρώων, της ΛΑΕ, της Πλεύσης Ελευθερίας και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ -που σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις μένουν εκτός Βουλής-μείνουν κάτω από το 3% η Χ.Α., η Ελληνική Λύση του Κ. Βελόπουλου και η ΜέΡΑ25 του Γ. Βαρουφάκη, τότε το εύρος της αυτοδυναμίας της Ν.Δ. θα μεγαλώσει πολύ. Και μαζί με το ΚΙΝ.ΑΛ. είναι πιθανόν να έχουν και την πλειοψηφία για την άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Ο Φλαμπουράρης «καθυστερεί» το Επικρατείας…

«Κλειδωμένες» είναι οι 3 εκλόγιμες θέσεις στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και «παίζεται» μόνο η 4η θέση, η οποία μπορεί να είναι εκλόγιμη, μπορεί και όχι. Η θέση κινείται μεταξύ του μέντορα του Α. Τσίπρα Αλ. Φλαμπουράρη κι ενός προσώπου που θα σηματοδοτεί τη «διεύρυνση». Επικρατέστερος μεταξύ των μεταγραφών φαίνεται να είναι ο Δ. Χατζησωκράτης.

Ωστόσο η επιλογή ή όχι του Αλ. Φλαμπουράρη για την τέταρτη θέση (δεδομένων των Β. Βασιλικού, Ε. Αχτσιόγλου και Π. Σκουρλέτη), πέραν της πολιτικής σημασίας, φαίνεται ότι έχει και μια ηθική διάσταση, που «βασανίζει» τον Α. Τσίπρα. Μια διάσταση που δεν υπήρξε στις περιπτώσεις των κ. Αποστολάκη και Θεοχαρόπουλου, οι οποίοι «αδειάστηκαν» ανέτως και μεγαλοπρεπώς…

Απορίες

1. Μετά τη νέα εισήγηση του εισαγγελέα του Δικαστικού Συμβουλίου Βόλου να μην δοθεί άδεια στον Κουφοντίνα, μπορεί η κ. Δημητρίου να κάνει και νέα αναίρεση;

2. Αφού τον Στ. Κοντονή «δεν τον μαραίνει» ότι θα έχουμε Υπερταμείο έως το… 2115, υπάρχει κάτι που να μπορεί να τον «μαράνει»;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου