Η γερμανική μυστική υπηρεσία BND συντήρησε επί μακρόν το θέμα στον Τύπο, χωρίς ο κόσμος να ενδιαφέρεται. Η χορδή του μέσου Γερμανού άρχισε να πάλλεται όταν οι ΗΠΑ «επιτέθηκαν» στην τραπεζική ναυαρχίδα της χώρας, την Deutsche Bank, με το πρόστιμο-μαμούθ που της επέβαλε το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης για τα τοξικά παράγωγα του 2008.

Παραδόξως μάλιστα δεν ήταν το εθνικιστικό κόμμα AfD που ύψωσε την αντι-αμερικανική παντιέρα, αλλά κορυφαία στελέχη του οικονομικού επιτελείου των Χριστιανοδημοκρατών. Σε ένα άλλο χαράκωμα οι Γερμανοί συγκρούονται με το ΔΝΤ για το χρέος της Ελλάδας, μάχη διόλου ευκαταφρόνητη κατά τη Handelsblatt.

Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια σημαντική μερίδα του βιομηχανικού-τραπεζικού κατεστημένου της Γερμανίας συμπίπτει σε μια αντι-αμερικανική ατζέντα με ριζοσπαστικά μεσαία στρώματα κυρίως από το χώρο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. Οι πρώτοι επειδή ο σκληρός ανταγωνισμός των αμερικανικών ελίτ απειλεί τα κέρδη τους και οι δεύτεροι επειδή η Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ) απειλεί τους μικρομεσαίους Γερμανούς επιχειρηματίες, εργαζομένους και καταναλωτές.

Στα μέσα Σεπτεμβρίου κάπου 160.000 διαδήλωσαν σε επτά γερμανικές πόλεις κατά της διατλαντικής συμφωνίας, η οποία ρίχνει τους Ευρωπαίους πολίτες βορά στις αμερικανικές πολυεθνικές.

Η Μέρκελ εξακολουθεί να την υπερασπίζεται ειρωνευόμενη τον όψιμο αντι-αμερικανισμό του πλήθους, αλλά στην πραγματικότητα γνωρίζει πως η συμφωνία είναι νεκρή και δεν πρόκειται να υπογραφεί ως τις αμερικανικές εκλογές, όπως είπε ο αντικαγκελάριος, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ.

«Αμφιβάλλω αν θα υπήρχαν τόσες αντιδράσεις, αν διαπραγματευόμασταν μια εμπορική συμφωνία με τους Ρώσους», δήλωσε ενοχλημένη η καγκελάριος. Η αντιπολίτευση του πεζοδρομίου πάντως τη βολεύει.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου