Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Όργιο ξεδιάντροπων ρουσφετιών, συμπεριφορά «πεινασμένων» για εξουσία, ευνοιοκρατία και οικογενειοκρατία, άτακτο γιουρούσι στα «αγαθά» του γεμάτου παθογένειες κομματικού κράτους, συνιστούν έναν άνευ προηγουμένου ηθικό ξεπεσμό. Ο οποίος κάνει κουρέλια τα απομεινάρια ενός κάποτε «ηθικού πλεονεκτήματος». Και αποδεικνύει ότι όντως «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σαν τους άλλους». Είναι πολύ χειρότερος. Ακόμα και σε ηθικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ του Ν. Βούτση, ο οποίος δήλωσε «δεν αισθάνομαι απολογούμενος», παρότι πρωταγωνίστησε στο πάρτι των ρουσφετιών -μεταξύ άλλων- διορίζοντας στη Βουλή την πρώην σύζυγό του, πραγματικά σοκάρει. Οπως και η συμπεριφορά της «αριστερής εστέτ» Τ. Χριστοδουλοπούλου – «δώσε πόνο», η οποία, ούσα αντιπρόεδρος της Βουλής, διόρισε την κόρη της, αναγνωρίζοντας με χάρη πως «ναι, αξιοποιήθηκαν κάποιες γνωριμίες». Και ο Β. Πολύδωρας είχε διορίσει παλαιότερα την κόρη του στη Βουλή, αλλά μετά το σάλο που ξεσηκώθηκε υπαναχώρησε. Χθες αργά το απόγευμα, και μετά το μέγα σάλο που προκλήθηκε, υπαναχώρησε και η κυβέρνηση, με εντολή του πρωθυπουργού. Με αποτέλεσμα οι μισές από τις 64 μετατάξεις στη Βουλή να παγώσουν. Πρόλαβαν μόνοι οι 32. Αλλά και η ελληνική κοινωνία να δει το ξεδιάντροπο πάρτι που εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια της.

ΕΧΟΥΝ υπάρξει κι άλλες περίοδοι που έγιναν μαζικοί ρουσφετολογικοί διορισμοί στο Δημόσιο. Με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις το 1993 και το 2000, όπως και την περίοδο 2004-2009 που έγιναν οι περισσότερες μονιμοποιήσεις συμβασιούχων. Και τότε, σε όλες τις περιπτώσεις, δημιουργήθηκαν «πράσινοι» και «μπλε» κομματικοί στρατοί. Ουδείς, όμως, υπερηφανεύτηκε δημοσίως για τις πομπές του και ουδείς επέδειξε τον κυνισμό που επιδεικνύει η αποχωρούσα κυβέρνηση της «Αριστεράς». Η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ήρθε δήθεν για να μην κάνει ό,τι έκαναν οι άλλοι. Και κατάφερε μέσα σε μόλις 4,5 χρόνια να κάνει τα ίδια και περισσότερα απ’ όσα έκαναν οι «άλλοι» σε 40 χρόνια.

Η ΗΘΙΚΗ αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να συμπληρώσει την πολιτική αποδόμησή του. Ελάχιστοι απέμειναν να πιστεύουν πια στην ικανότητα και στην αποτελεσματικότητα της κυβερνώσας Αριστεράς. Απέτυχε παταγωδώς παντού και με μεγάλο κόστος για την κοινωνία και τις υποδομές της. Αυτό είχε αποτυπωθεί ως συμπέρασμα στην ελληνική κοινωνία εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια. Από τότε δηλαδή που σταθερά ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν δεύτερος σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Και αφού βεβαίως είχαν προηγηθεί ο τραγέλαφος του πρώτου 6μήνου του 2015, το μαϊμού δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015 και, βεβαίως, το τρίτο και σκληρότερο Μνημόνιο, που φέρει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του «αντιμνημονιακού» Α. Τσίπρα και της παρέας του.

ΟΜΩΣ, το κερασάκι στην τούρτα της καθολικής αποδόμησης του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτυπώθηκε εναργέστατα στην ευρωκάλπη, ήταν η ολοκληρωτική ηθική αποδόμησή του. Είχαν προηγηθεί ο «Πολακισμός» ως επίσημη συμπεριφορά της κυβέρνησης, οι Πετσίτηδες σαν «φίλοι» και «συμμαθητές», η σκευωρία της Novartis, που αποκάλυψε την ωμότητα και τον κυνισμό των ανθρώπων που την έστησαν με την έγκριση του Α. Τσίπρα, η Μόρια, που έπνιξε στα λασπόνερά της τον δήθεν ανθρωπισμό της Αριστεράς, και βεβαίως η απάνθρωπη και υποκριτική συμπεριφορά της κυβέρνησης στην τραγωδία που συντελέστηκε στο Μάτι.
ΜΕΤΑ ήρθαν τα πούρα Αβάνας και το πεπόνι με προσούτο στο Μ. Μαξίμου και οι ξάπλες στα κότερα της ελίτ. Και τώρα το βουλιμικό «ντου» στο κράτος για το βόλεμα μετρίων προσόντων ανθρώπων, οι οποίοι αυτό που κυρίως έχουν να επιδείξουν είναι τα κομματικά ένσημά τους. Η εικόνα για το τι σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον πλήρης και καθαρή. Μια απεικόνισή της υπήρξε στην κάλπη της 26 Μαΐου. Η κανονική και τελική φωτογραφία της αναμένεται στην κάλπη της 7ης Ιουλίου.

Πολιτική σχιζοφρένεια

Στις μέρες που ακολούθησαν την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές ακούστηκαν από στελέχη του απίθανες δικαιολογίες για την απρόσμενη και οδυνηρή ήττα. Ακούστηκαν όμως και ολίγες -στον αριθμό- σοβαρές προσεγγίσεις και εξηγήσεις για την ήττα των 9,5 μονάδων. Μεταξύ αυτών ήταν και η ορθή άποψη ότι η πολιτική της κυβέρνησης επιβάρυνε δυσανάλογα και άδικα τη μεσαία τάξη. Θα περίμενε κανείς, λοιπόν, άμεσες διορθωτικές κινήσεις ανακούφισης της μεσαίας τάξης. Πόσω μάλλον που αυτή την παραδοχή την έκανε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Αντ’ αυτών όμως, η κυβέρνηση, σε ένα ακόμα ξέσπασμα πολιτικού τυχοδιωκτισμού και με προφανή στόχο να «εκθέσει» τη Ν.Δ., προτίμησε να φέρει την τροπολογία για τη μη μείωση του αφορολόγητου, θυσιάζοντας όλα τα αντίμετρα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν λίγο τη μεσαία τάξη. Και έτσι δεν θα καταργηθεί η ειδική εισφορά για εισοδήματα έως 30.000 ευρώ, ούτε θα μειωθεί για τα υψηλότερα εισοδήματα. Δεν θα μειωθεί ο φορολογικός συντελεστής του 22% σε 20%. Δεν θα μειωθεί ο ΕΝΦΙΑ. Και δεν θα μειωθεί από το 29% στο 26% η φορολόγηση των επιχειρήσεων. Αν δεν ήταν προφανής ο πολιτικός πανικός που έχει καταλάβει το Μ. Μαξίμου μετά την ήττα-σοκ στις ευρωεκλογές, η μόνη εξήγηση που θα μπορούσε να δοθεί σε αυτή την αντιφατική επιλογή είναι ότι προέκυψε αίφνης και κάποιου είδους «πολιτική σχιζοφρένεια» στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Ο νέος «καφές» του Α. Τσίπρα

Με «Γέφυρα» μπολιάζει τον «πρωινό καφέ» ο Α. Τσίπρας εν όψει των εκλογών. Στο πλαίσιο της αναδιάταξης του επιτελείου του πρωθυπουργού προστίθενται στη σύνθεση του «πρωινού καφέ» οι πασοκογενείς Ν. Μπίστης, Γ. Ραγκούσης και Μ. Ξενογιαννακοπούλου. Οι οποίοι μαζί με τους πιο «κλασικούς» Π. Σκουρλέτη, Αλ. Χαρίτση, Δ. Τζανακόπουλο, Ε. Τσακαλώτο, Ν. Παππά και την Ε. Αχτσιόγλου θα αποτελούν το νέο think tank του Α. Τσίπρα. Αυτή η σύνθεση, και κυρίως η συμμετοχή των Γ. Ραγκούση και Ν. Μπίστη, έχει προκαλέσει ήδη αντιδράσεις από τα «αριστερά» στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος. Καθώς και οι δύο θεωρούνται «καμένα χαρτιά», τα οποία «διώχνουν και δεν φέρνουν, όπως αποδείχθηκε και στις ευρωεκλογές». Οπως φαίνεται, το αυτί του Α. Τσίπρα «δεν ιδρώνει» απ’ αυτές τις φωνές, γιατί, όπως είναι γνωστό στους παροικούντες το Μ. Μαξίμου, έχει πάρει την απόφαση, μετά τις εκλογές και ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ουσιαστικά να κάνει «νέο κόμμα». Με πρόπλασμα την «Προοδευτική Συμμαχία». Οπότε, τα μεγάλα νταούλια τότε θα χτυπήσουν…

Απορίες

1. Όταν ο Ζάεφ λέει «θα αντάλλασσα δύο βραβεία Νόμπελ για μία ημερομηνία» έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην Ε.Ε., εννοεί και το Νόμπελ του Α. Τσίπρα;

2. Τώρα που «ζώθηκε» ξανά τα αντιμνημονιακά φισεκλίκια, έρχεται και κανένα «go back»;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου