Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Ο συντονιστής ετεροδημοτών της Ν.Δ. βρέθηκε σε χρόνο μηδέν εκτός κόμματος. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. κατέστησε έτσι σαφές και με έμπρακτο τρόπο ότι υπάρχει μηδενική ανοχή σε συμπεριφορές που παραπέμπουν στον πολακισμό. Ο Κ. Στεφανίδης είχε κάνει την εξής ανάρτηση στο facebook: «Τώρα που η Κούνεβα του ΣΥΡΙΖΑ δεν εξελέγη ευρωβουλευτής, ξέρει κανείς αν θα γυρίσει στη δουλειά; Ψάχνω γυναίκα για γενική το Σάββατο και δεν έχω βρει ακόμα». Απρεπές και προσβλητικό σχόλιο. Αρκετό για να τεθεί εκτός κόμματος, αλλά και να καταστεί σαφές τι σηκώνουν και τι δεν σηκώνουν ο αξιακός λόγος και η ευπρεπής συμπεριφορά που αξιώνει ο Κ. Μητσοτάκης εν όψει της ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας.
ΛΙΓΕΣ ώρες νωρίτερα, στα ενδότερα του ΣΥΡΙΖΑ είχε φουντώσει η συζήτηση για τα αίτια της συντριπτικής ήττας. Ανάμεσα στα διάφορα που ακούστηκαν, προκειμένου να τεκμηριωθεί η «αλλοίωση της αριστερής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ», ήταν και η κριτική για τη «βίαιη» εξαφάνιση του Π. Πολάκη από την προεκλογική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ. Πληροφορίες μάλιστα φέρουν και τη σύζυγο του Α. Τσίπρα να συμφωνεί ότι επρόκειτο για λάθος, το οποίο χρεώνεται το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού. Η κ. Μπαζιάνα, άλλωστε, δεν έχει κρύψει ποτέ ούτε τη φιλία της με τον «αψύ Σφακιανό», ούτε τη συμφωνία της με τις πολιτικές απόψεις του, ούτε και την εκτίμησή της για την αυθεντικότητα και τη λαϊκότητα που έχει η εκφορά του λόγου του Π. Πολάκη.
ΑΥΤΗ η «άποψη», την οποία συμμερίζονται κι άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρεί προφανές ότι έχει «αριστερό και ταξικό πρόσημο». Απολαμβάνει, επομένως, κάποιου είδους αριστερού εξαγνισμού και προστασίας. Αφού -εκτός των άλλων- είναι και απαλλαγμένη από επικίνδυνες «αστικές προσμίξεις».
Η ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει πίσω της διάφορα πολιτικά απορρίμματα. Μεταξύ αυτών αφήνει και έναν πολιτικό νεολογισμό: τον «πολακισμό». Εναν όρο ο οποίος θα συνεχίσει να περιγράφει με ακριβή και συμπυκνωμένο τρόπο κάποιον που διαθέτει αγένεια και άξεστο χαρακτήρα, που είναι εμπαθής και ιδιόμορφα επιθετικός και που χαρακτηρίζεται από μια αδικαιολόγητη οίηση, η οποία τον οδηγεί σε βάρβαρη συμπεριφορά. Κι όμως, αυτό το «μοντέλο» συμπεριφοράς επιδοκιμάζεται από σημαντική μερίδα του κυβερνητικού και κομματικού ΣΥΡΙΖΑ. Και έτυχε της απόλυτης στήριξης του ίδιου του πρωθυπουργού.
Ντόναλντ Τραμπ και Δαλάι Λάμα
Η ΕΙΚΟΝΑ πλέον μιλάει από μόνη της. Πέραν όλων των -πολλών- άλλων, υπάρχει ένας αρχηγός που αποπέμπει σε χρόνο μηδέν ένα στέλεχός του γιατί έκανε ένα απαράδεκτο σχόλιο εναντίον μιας ιδιαίτερης γυναίκας η οποία απέτυχε να επανεκλεγεί ευρωβουλευτής. Και υπάρχει και ένας άλλος αρχηγός, ο οποίος δηλώνει φίλος του Πολάκη, κάνει διακοπές μαζί του και κυρίως βάζει τα στήθη του μπροστά για να προστατέψει τον ξεδιάντροπο τύπο ο οποίος έβρισε ένα ΑμεΑ. Ο Στ. Κυμπουρόπουλος, βέβαια, χάρη και στον Πολάκη, έκανε ρεκόρ ψήφων και εξελέγη πρώτος. Ομως η σύγκριση της συμπεριφοράς των δύο αρχηγών είναι καταλυτική. Και εξόχως αποκαλυπτική. Οδηγώντας αβίαστα στο συμπέρασμα ότι πράγματι στις εκλογές συγκρούονται δύο κόσμοι. Αλλά δεν είναι οι κόσμοι που φαντασιώνεται και ισχυρίζεται ο Α. Τσίπρας. Δεν είναι οι «πολλοί» και οι «ελίτ». Είναι ο κόσμος της αδιαπραγμάτευτης ευγενούς αξιοπρέπειας, με τον κόσμο της λούμπεν υποκρισίας, που διαπραγματεύεται τα πάντα με τους πάντες.
Φταίει ο «αχάριστος» λαός
Η έως τώρα εποικοδομητική συζήτηση που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ για τα αίτια της συντριπτικής ήττας στις ευρωεκλογές έχει αποδώσει ένα ασφαλές συμπέρασμα: Φταίνε πάρα πολλά και πάρα πολλοί, εκτός από τον… ΣΥΡΙΖΑ. Ως βασικός «ύποπτος» μέχρι στιγμής έχει εντοπιστεί ο περίπου «αχάριστος» λαός (γιατί δεν εκτίμησε τα δώρα της κυβέρνησης), ο οποίος μπορεί και να παρουσιάζει κάποιου είδους νοητική υστέρηση, γιατί αδυνατεί να συλλάβει το μεγαλείο της κοσμογονίας που έχει συντελεστεί στη χώρα από το 2015 και μετά. Ο «αναστοχασμός» του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται ιδιαίτερα παραγωγικός. Αν και μέσα στην αγωνία του να «προλάβει», παρασύρεται σε κρίσεις και χαρακτηρισμούς οι οποίοι είναι ευθέως προσβλητικοί προς τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Χθες ήταν σειρά ενός κατά τεκμήριο σοβαρού κυβερνητικού στελέχους να ορίσει με το δικό του τρόπο ποιος είναι «κανονικός» και ποιος όχι. Παλαιότερα αυτός ο διαχωρισμός είχε ομοφοβικά και σεξιστικά χαρακτηριστικά. Ευτυχώς, αυτό που είπε ο κ. Βίτσας ήταν αμιγώς πολιτικό και επικίνδυνο μόνο για ορθολογικούς λόγους. Αποφάνθηκε ότι όσοι δεν ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές μάλλον δεν είναι κανονικοί άνθρωποι. Στη Δημοκρατία η ψήφος δεν είναι μόνο δικαίωμα. Είναι και υποχρέωση. Επομένως, ο υπεύθυνος πολίτης οφείλει να συμμετέχει. Αυτή η προφανής άποψη όμως δεν έχει καμία σχέση με τη «θεωρία της κανονικότητας» που ανέπτυξε ο συμπαθής υπουργός. Η οποία στην ολότητά της υπονοεί πως όσοι πάνε να ψηφίσουν θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, έρχεται να συναντηθεί με τη γενικότερη κυβερνητική συμπεριφορά, η οποία επιτρέπει την εύκολη εκτόξευση προσβλητικών χαρακτηρισμών εναντίον όσων δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας όσων ψήφισαν και της απόλυτης πλειοψηφίας όσων δεν πήγαν να ψηφίσουν. Αυτή η ευκολία παραμένει εντυπωσιακή ακόμα και μετά τα όσα έχουν γίνει στη διάρκεια των 4,5 τελευταίων χρόνων. Καθώς βρίσκεται ένα βήμα πριν από την προσπάθεια εφαρμογής της σαρκαστικής προτροπής του Μπρεχτ περί αλλαγής λαού…
Ανέλεγκτος καθεστωτισμός -1
Παρά την εκλογική συντριβή, η κυβέρνηση δεν δείχνει σημάδια πολιτικής μεταμέλειας. Ενα απ’ αυτά που «πλήρωσε» στις κάλπες ήταν ο καθεστωτισμός της και οι ωμές προσπάθειες κατάλυσης της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Κι όμως, το Μ. Μαξίμου, παρότι καταφανώς απερχόμενο, επιμένει να ορίσει την ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων. Ο κορυφαίος Ελληνας συνταγματολόγος Α. Μανιτάκης χαρακτήρισε αυτή την πρόθεση της κυβέρνησης «προφανή καταδολίευση του πνεύματος και του γράμματος του Συντάγματος». Ο καθηγητής επισημαίνει το αυτονόητο: Η εξαγγελία των εκλογών σημαίνει διάλυση της Βουλής και η κυβέρνηση τελεί υπό παραίτηση γιατί έχει χάσει την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος, όπως άλλωστε συνομολόγησε και η ίδια με τη δική της απόφαση. Αραγε, θα επικρατήσουν έστω για μια φορά επί ΣΥΡΙΖΑ η κοινή λογική και ο σεβασμός στη θεσμική ομαλότητα;
Ανέλεγκτος καθεστωτισμός -2
Η αποκάλυψη ότι ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Α. Ανδρικόπουλος παρακολούθησε με πολιτική περιβολή όχι μόνο την κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα, αλλά και την ομιλία του Α. Τσίπρα στην Ξάνθη, προκάλεσε εύλογο σάλο. Οχι μόνο γιατί ούτε ο θρυλικός… Αρκουδέας είχε διανοηθεί να παραστεί σε ομιλία του ινδάλματός του Α. Παπανδρέου, αλλά γιατί δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα. Εξ ου και οι αστείες δικαιολογίες που επιστρατεύτηκαν εκ των υστέρων προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Πέραν της καθεστωτικής νοοτροπίας της κυβέρνησης, αλλά και του εκλεκτού της που έγινε αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., στους κόλπους της Αστυνομίας κυκλοφορεί ένα ερώτημα το οποίο ζητάει απάντηση. Στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. αναρωτιούνται αν η παρουσία του κ. Ανδρικόπουλου στην ηγεσία της Αστυνομίας σχετίζεται με το ότι δεν υπάρχουν επ’ αυτοφώρω συλλήψεις π.χ. μελών του Ρουβίκωνα, ο οποίος -όπως λένε- «ενεργεί» συχνά μέρα μεσημέρι και σε άριστα φυλασσόμενα σημεία.
Απορίες
1. Τρεις μέρες μετά τις εκλογές και έχει καταμετρηθεί περίπου το 93% των ψήφων. Πόσο μπροστά είναι το κράτος του ΣΥΡΙΖΑ;
2. Το να πάει η Μπαζιάνα στο Μαξίμου είναι απολύτως φυσιολογικό. Το να «βάζει τα πράγματα στη θέση τους», όπως ακούστηκε, πόσο φυσιολογικό είναι;
Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου