Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

Και λέω περισσότερο από κάθε άλλη φορά γιατί ο κίνδυνος του εκτραχηλισμού της σε όλους τους τομείς είναι μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά. Η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος διαμορφώνει ένα καθεστώς παροχών από τους σημερινούς κυβερνώντες, το οποίο μπορεί πολύ εύκολα να προκαλέσει ένα κρεσέντο εκτροχιασμών με οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά αντίτυπα σε μια περίοδο που πρέπει, ως χώρα, να τραβήξουμε μπροστά.

Στο Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων (ΕΠΜ) που κατέθεσε η σημερινή κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο ρυθμός ανάπτυξης παίρνει την κατιούσα για το 2019, ενώ μέχρι το 2022 η ανάπτυξη αναμένεται να είναι υποτονική. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι προβλέψεις της σημερινής κυβέρνησης για τις επενδύσεις έπεσαν λίγο έξω γιατί όχι μόνο δεν αυξήθηκαν, όπως προέβλεπε η κυβέρνηση το 2018, αλλά μειώθηκαν ετησίως κατά 12%. Τίποτα ολοκληρωμένο δεν έχει συμβεί στην πράξη και στην πραγματικότητα σε τέτοιο βαθμό ώστε να δοθεί ώθηση στην οικονομία προκειμένου να πετύχει το πολυπόθητο επενδυτικό άλμα για να εξέλθει από την κρίση.

Τα αντικίνητρα εξακολουθούν να φρενάρουν την όποια σκέψη μπορεί να δημιουργείται περί ανάπτυξης επενδυτικής δραστηριότητας στη χώρα μας και ενώ υπάρχουν τόσες καλές φορολογικές πρακτικές προς την κατεύθυνση της κινητροδότησης των επενδύσεων που εφαρμόζονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως είναι η μείωση του φορολογικού συντελεστή, η μεταφορά ζημιών στα 10 χρόνια αντί στα 5 που είναι στη χώρα μας, η εφαρμογή κανόνων ομιλικής φορολόγησης, η σημερινή κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα και ενδιαφέρεται μόνο για το Εθνικό Πρόγραμμα Παροχών (ΕΠΠ) ενόψει των επικείμενων εκλογών.

Επίσης, πρέπει να αρθούν χθες οι αγκυλώσεις που καθυστερούν τις επενδύσεις, όπως αυτή του Ελληνικού, του ΟΛΠ και του ΟΛΘ. Οπως είναι για παράδειγμα το πλαίσιο περιβαλλοντικής αδειοδότησης, το οποίο χρήζει απλούστευσης. Οπως πρέπει και να αναμορφωθεί και η πολιτική για το ΕΣΠΑ, το οποίο έχει, σύμφωνα με έγκυρες πηγές (στοιχεία 2018), αδιάθετα περί τα 415 εκατομμύρια ευρώ, ενώ από αυτά που έχει διαθέσει στην πραγματική οικονομία δεν έχουν πέσει παρά μόνο ελάχιστα χρήματα. Γιατί δεν είναι διάθεση χρημάτων στην πραγματική οικονομία το παρκάρισμά τους σε φορείς για να λογίζονται ως απορροφημένα από το ΕΣΠΑ κεφάλαια.

Εάν δεν γίνουν χθες όλα τα παραπάνω αλλά και μια σειρά από άλλες τομές, τόσο τα εμπόδια της υπερφορολόγησης του μη μισθολογικού κόστους, του ανταγωνιστικού κόστους στην ενέργεια και μια σειρά από άλλα θα εκμηδενίζουν την προοπτική μεταβολής της οικονομίας μας από οικονομία της κατανάλωσης σε οικονομία της παραγωγής.

Από την έντυπη έκδοση