Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ηταν όμως αυτή «η ελπίδα» που κατάφερε ως σύνθημα να κυριαρχήσει στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Ηταν η «κόκκινη ελπίδα» που σαν αφίσα είχε πλημμυρίσει την Ελλάδα και συναγωνιζόταν το μεγάλο, χαμογελαστό πορτρέτο του Αλέξη. Ηταν «η ελπίδα» μήνυμα δυνατό, που ο καθένας εισέπραττε προσωπικά και το πίστευε.

Υποθέτω ότι οι πολιτικοί επιστήμονες, όταν θα έρθει η στιγμή να μελετήσουν την επιρροή των συνθημάτων στην εκλογική διαδικασία -τα τελευταία πενήντα χρόνια-, θα διαπιστώσουν ότι δύο μηνύματα είχαν τη μεγαλύτερη απήχηση στο ελληνικό εκλογικό σώμα: Η «αλλαγή» στις εκλογές του 1981 και «η ελπίδα» στις εκλογές του 2015.

Η αναμονή της «ελπίδας» έκανε 2.246.064 πολίτες να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ, τον Γενάρη του 2015. Η αλήθεια είναι ότι συνοδευόταν από τόσες «γλυκές» υποσχέσεις, που θα έπρεπε να είχαν καταστήσει καχύποπτους τους πολίτες ότι ίσως και να ήταν χωρίς αντίκρισμα: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να επιτύχει όλα όσα υποσχόταν, γιατί δεν μπορούσε να τα κάνει και η κυβέρνηση Σαμαρά; Μήπως ήθελε «να αυτοκτονήσει» εκλογικά, τη στιγμή που όλες οι ενδείξεις της οικονομικής της πολιτικής δημιουργούσαν την πραγματική ελπίδα της ανάπτυξης;

Σήμερα, μετά από είκοσι μήνες που οι πολίτες έγιναν μάρτυρες της λεηλασίας των ονείρων τους, που είδαν να εξατμίζεται το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και να κυριαρχούν τα σκάνδαλα, δηλώνουν οι 8 στους 10 ότι νιώθουν εξαπατημένοι, απογοητευμένοι, χωρίς ελπίδα. Μνημόνιο, ΕΝΦΙΑ, 752 ευρώ πρώτος μισθός, 13η σύνταξη ήταν οι αποσκευές της ψεύτικης «ελπίδας».

Ωστόσο, η δημοσκόπηση, που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη, είχε κι άλλα ευρήματα: Η Νέα Δημοκρατία προηγείται σχεδόν δέκα μονάδες του ΣΥΡΙΖΑ. Οσοι μελετούν συστηματικά τις δημοσκοπήσεις ξέρουν ότι όταν ένα κόμμα, που βρίσκεται στην εξουσία, πάρει την κατηφόρα, η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη. Οσες άδειες τηλεοπτικές κι αν φυτέψει στα βοσκοτόπια, τα πρόβατα δεν θα βοσκήσουν. Εχουν εγκαταλείψει το μαντρί…

Είναι καίριο ότι οι μετρήσεις δείχνουν πως η ελπίδα τώρα μεταβαίνει προς Νέα Δημοκρατία. Καλά θα κάνει η ηγεσία της να πάρει το μήνυμα και να το διαχειριστεί με υπευθυνότητα, αγκαλιάζοντας την κοινωνία και τα προβλήματά της. Πολίτες που έχουν σύμβουλο την απελπισία και την απογοήτευση, είτε δεν ψηφίζουν είτε ψηφίζουν στα τυφλά. Εξίσου επικίνδυνα και τα δύο για το μέλλον της χώρας.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου