Γράφει η Μαρία Καλπουζάνη*
Η δήλωση του, που υποδηλώνει μια ροπή προς τον σουρεαλισμό, γρήγορα ξεχάστηκε καθώς η πολιτική και κοινοβουλευτική κρίση που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες δεν μας επιτρέπει να αξιολογήσουμε με νηφαλιότητα το μεγαλείο των λεγομένων του.
Ο Αλέξης Τσίπρας όμως αδικεί τον εαυτό του. Γιατί δεν ανέφερε και μια πλειάδα άλλων ατού που διαθέτει και που μεθοδικά ξετυλίγει τα τελευταία χρόνια από την θέση ευθύνης που κατέχει. Σίγουρα έχει ταλέντο στο να υπονομεύει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, υπονομεύοντας παράλληλα και την ίδια την λαϊκή βούληση.
Αφού άδειασε με συνοπτικές διαδικασίες τον μέχρι πρότινος κυβερνητικό του εταίρο, αφού του διέλυσε την κοινοβουλευτική του ομάδα, αφού σχημάτισε μια Κυβέρνηση προθύμων- πρώην εχθρών και νυν συντρόφων- που η μόνη προίκα τους είναι η βουλευτική τους έδρα, έφτασε σήμερα να ζητά την έγκριση της πλειοψηφίας του ελληνικού Κοινοβουλίου για να περάσει την Συμφωνία των Πρεσπών.
Υπονομεύοντας την λαϊκή βούληση συγκρότησε μια Κυβέρνηση κουρελού για να περάσει μια Συμφωνία που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών καταδικάζει και απορρίπτει. Κοινοβουλευτικές ομάδες διαλύθηκαν, κόμματα διασπάστηκαν, πολιτικοί αρχηγοί αλλαξοπίστησαν γιατί πολύ παρασύρθηκαν από τον πολιτικό αμοραλισμό μιας ομάδας εξουσίας που τάζει γη και ύδωρ σε όσους είναι πρόθυμοι να ανταλλάξουν την αξιοπρέπεια με την καρέκλα τους.
Δρόμος χωρίς γυρισμό…
Όλα αυτά γίνονται γιατί ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να φανεί αρεστός σε εξωτερικούς παράγοντες ως το καταλληλότερο delivery boy που πέρασε ποτέ από την χώρα. Όλα τα κάνει γιατί υπολογίζει σε μια επανόρθωση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μετά από λίγα χρόνια. Όλα αυτά συμβαίνουν για να προλάβουν να διορίσουν όσο γίνεται περισσότερους συμβασιούχους και επιτυχόντες του ΑΣΕΠ στον δημόσιο τομέα. Αλλά και για να προχωρήσουν σε στοχευμένες παροχές σε δικά τους κοινά-στόχους, χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη και αναλογικότητα ως προς τα βάρη που ο καθένας μας σηκώνει στην Ελλάδα των μνημονίων.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει το ατού του πολιτικού τακτικισμού εις βάρος των συμφερόντων της χώρας μας. Έχει το ατού της θυσίας εθνικών κεκτημένων προς όφελος της έξωθεν καλής μαρτυρίας. Έχει το ατού μιας Κυβέρνησης που δεν διστάζει να μεταλλάσσεται ιδεολογικά και κοινοβουλευτικά με μόνο στόχο την παραμονή για λίγο ακόμη στην εξουσία. Έχει την μακιαβελική λογική της εξουσίας που μοιραία οδηγεί στον αυταρχισμό και τέλος στον διχασμό.
Για όλα αυτά τα ατού ο Αλέξης Τσίπρας σίγουρα αισθάνεται υπερήφανος! Γιατί στο δικό του το μυαλό επικρατεί η πεποίθηση πώς ό,τι και αν κάνει είναι σωστό και εξυπηρετεί τον αξιακό και πολιτικό κώδικα της Αριστεράς.
Και οι Έλληνες πολίτες όμως έχουν ένα ατού. Ξέρουν πότε ένας πολιτικός πρέπει να πάει σπίτι του.
Κύριε Τσίπρα μην το ξεχνάτε. Οι εκλογές είναι το ατού μας.
*Η Μαρία Καλπουζάνη είναι Οικονομολόγος-Διεθνολόγος, Μέλος Μητρώου Στελεχών Νέας Δημοκρατίας
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]