Γράφει ο Γιώργος Αλεβίζος*

Ταυτόχρονα, το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον βρίσκεται σε σημείο έλλειψης ισορροπίας, με την εμπορική αντιπαράθεση μεταξύ των ΗΠΑ και των υπόλοιπων ισχυρών οικονομιών του κόσμου να κυριαρχεί, τη γερμανική οικονομία για πρώτη φορά να δείχνει σημεία κόπωσης, την ιταλική οικονομία να αποτελεί το νέο ευρωπαϊκό πονοκέφαλο, να μην φαίνεται καλό σενάριο λόγω BREXIT για καμία πλευρά και φυσικά, τους επενδυτές να γίνονται όλο και πιο διστακτικοί στην ανάληψη ρίσκου.

Σε αυτό το περιβάλλον η Ελλάδα έχει μπει σε μία προεκλογική περίοδο, η οποία ενδεχομένως να αποδειχθεί η μεγαλύτερη των τελευταίων δεκαετιών. Αν λοιπόν θα έπρεπε σήμερα πρωταρχικός στόχος να είναι η προσέλκυση επενδύσεων τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό, το γενικότερο περιβάλλον βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Και γιατί όλοι επιμένουν στο θέμα των επενδύσεων;

Μα είναι φανερό ότι είναι ο μόνος τρόπος δημιουργίας προστιθέμενης αξίας σε μία οικονομία που λειτουργεί μόνο διαχειριστικά, σε πλήρη έλλειψη δημιουργίας και με τα νούμερα της οικονομίας να βελτιώνονται ποσοστιαία σε σχέση με τη χαμηλή βάση σύγκρισης των προηγούμενων περιόδων, αλλά αυτό να μην είναι αρκετό σε απόλυτα νούμερα. Το «πρόβλημα των ποσοστών» όπως αποκαλείται.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ανακοινωθέντα στοιχεία του 3ου τριμήνου 2018 όπου καταγράφηκε αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,2% σε σχέση με 1,7% το 2ο τρίμηνο του 2018. Αλλά, οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μειώθηκαν κατά 23,2% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2017 ενώ η τελική καταναλωτική δαπάνη καταγράφει σημαντική μείωση στο επίπεδο της γενικής κυβέρνησης κατά 4,1% και ισχνή αύξηση σε επίπεδο νοικοκυριών κατά 0,7%. Ταυτόχρονα οι φόροι επί των προϊόντων αυξήθηκαν κατά 6,7% και το εμπορικό ισοζύγιο παραμένει αρνητικό με αυξητικό ρυθμό.

Με όλα αυτά οι προσδοκίες για τη νέα χρονιά παραμένουν ίσως στο χαμηλότερο επίπεδο από κάθε άλλη προηγούμενη. Παρ’ όλα αυτά βρισκόμαστε στο σημείο όπου όλοι αντιλαμβανόμαστε πως ό,τι είναι να γίνει πρέπει να συμβεί γρήγορα.

Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια. Ο χρόνος είναι αυτός που θα παίξει πλέον καταλυτικό ρόλο σε οτιδήποτε νομοτελειακά πρέπει να συμβεί στην ελληνική οικονομία. Το θέμα των «κόκκινων» δανείων πρέπει να δρομολογηθεί οριστικά τώρα, η αποκλιμάκωση της υπερφορολόγησης σε επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα πρέπει να συμβεί τώρα, η δέσμευση για σταθεροποίηση του φορολογικού περιβάλλοντος και τα κίνητρα για ξένες επενδύσεις πρέπει να συμβούν τώρα, τα μεγάλα έργα που έχουν προγραμματισθεί, π.χ. Ελληνικό, πρέπει να ξεκινήσουν τώρα. Γιατί τελικά η διάσταση του χρόνου είναι ο καθοριστικός παράγοντας επιτυχίας ή αποτυχίας για το μέλλον.

* Ο Γιώργος Αλεβίζος είναι Οικονομικός Διευθυντής Oμίλου Fourlis (IKEA, INTERSPORT, THE ATHLETE’S FOOT) 

Από το ειδικό ένθετο Οικονομία που κυκλοφορεί με τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]