Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Μαύρη ήταν και για τη μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου που ακόμα δεν έχει μάθει ποιο ήταν το φονικό χτύπημα που πήρε το παιδί της, μαύρη για τη μητέρα του Παύλου Φύσσα που βλέπει τον δολοφόνο του παιδιού της να κυκλοφορεί ελεύθερος και τη δίκη της Χρυσής Αυγής να συνεχίζεται, μαύρη και για τις μάνες και τους πατεράδες των παιδιών που χάθηκαν στο Μάτι από την ολιγωρία του κράτους. Όλες αυτές οι μάνες χρειάζονται την υποστήριξή μας, απαιτούν δικαίωση αλλά και μια απάντηση.

Πριν από μερικές εβδομάδες είχε δημοσιευτεί η απαντητική επιστολή του πρωθυπουργού στη μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου, για την ακρίβεια είχε αποκαλυφθεί από την «Εφημερίδα των Συντακτών» διότι η επιστολή δεν ήταν ανοικτή. Εκεί λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας δεσμευόταν «για τη διερεύνηση όλων των πτυχών της υπόθεσης». Όμως το σημαντικό δεν ήταν η πρωθυπουργική δέσμευση, αυτή είναι αυτονόητη και προβλέπεται σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Το σημαντικό ήταν ότι της απάντησε και ότι φάνηκε να καταλαβαίνει πως δεν αρκεί η εξιχνίαση του θανάτου του Ζακ. Ότι δεν πρέπει κανένας άλλος Ζακ να χαθεί έτσι και ότι πρέπει να ξεριζωθεί ο κοινωνικός κανιβαλισμός. Πολύ καλά έκανε και απάντησε ο πρωθυπουργός. Όμως…

Όμως χθες δημοσιοποιήθηκε η δεύτερη επιστολή που στέλνει μέσα σε λίγες ημέρες η μητέρα του 25χρονου Νικόλα Μουστάκα. Απάντηση από τον πρωθυπουργό δεν έλαβε, εκτός και αν δεν το έχουμε μάθει ακόμα. Αν στην περίπτωση του Ζακ το αίτημα είναι να σταματήσει η στοχοποίηση ανθρώπων, στην περίπτωση του Νικόλα είναι να αυξηθούν τα μέτρα ασφαλείας και να σταματήσει ο πρωθυπουργός να λέει πως η εγκληματικότητα είναι ανεπίκαιρο θέμα. Και κυρίως να σταματήσει να ταυτίζει όσους θέλουν να νιώθουν ασφαλείς με ακροδεξιούς. Ετσι είναι. Η κάθε μάνα το δικό της παιδί κλαίει και κάθε θύμα τους δικούς του δράστες αναζητεί. Τους κοινούς εγκληματίες, τους ρατσιστές, τους φασίστες, τους ομοφοβικούς, τους αστυνομικούς, τους νταήδες με τα αναβολικά, τους Έλληνες ή τους αλλοδαπούς. Ο πόνος της μάνας όμως είναι κοινός. Και απέναντι σε αυτό τον πόνο κανείς δεν δικαιούται να είναι επιλεκτικά ταξικός. Ούτε ο πρωθυπουργός. Κυρίως ο πρωθυπουργός.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]