Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Χθες ήταν η σειρά των φοροελαφρύνσεων και της μείωσης του ΕΝΦΙΑ. Ακόμα ένα Βατερλώ για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, που συνεχίζουν να υποτιμούν προκλητικά τη νοημοσύνη του Ελληνα πολίτη. Αλλά και να τον προσβάλλουν βάναυσα νομίζοντας ότι με… 60 ευρώ το… χρόνο μπορούν να εξαγοράσουν την ψήφο του.

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ που υπάρχει εδώ και 15 μέρες για τον πανικό που έχει καταλάβει την κυβέρνηση μετά το τελευταίο κύμα των δημοσκοπήσεων επιβεβαιώνεται πλέον σε κάθε δημόσια εμφάνιση του Α. Τσίπρα. Τα φτερά πεσμένα, το επιθετικό χιούμορ όλο και πιο χαμηλού επιπέδου, η αυτοπεποίθηση στο ναδίρ και οι πολιτικές γκάφες αναγκαστικά πιο μεγάλες. Το «εβδομαδιαίο δελτίο παροχών» της κυβέρνησης επιβεβαιώνει ότι το Μ. Μαξίμου κινείται όλο και πιο προεκλογικά συνειδητοποιώντας, κυρίως, δύο αλήθειες: 1. Ο,τι πιάνει στα χέρια του πλέον ο Α. Τσίπρας γίνεται «στάχτη». Εκεί που κάποτε «γεννούσαν και τα κοκόρια του», τώρα δεν του βγαίνει απολύτως τίποτα. 2. Κατά συνέπεια, η παραμονή του στην εξουσία δεν μπορεί να «γυρίσει το παιχνίδι». Αντιθέτως μπορεί -και μάλιστα αρκετά εύκολα όπως αποτυπώνεται παντού- να μεγαλώσει τη φθορά της κυβέρνησης, να κάνει πιο «βαρύ» το επικείμενο εκλογικό σκορ, αλλά και να φθείρει κι άλλο το ήδη «θολωμένο άστρο» του Α. Τσίπρα. Στενοί συνεργάτες του -οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τους 53- εκφράζουν πια την έντονη ανησυχία τους για το ενδεχόμενο μιας μεγάλης εκλογικής ήττας, η οποία μπορεί να έχει καθοριστικές συνέπειες στο πολιτικό μέλλον του μόλις 44 χρόνων πρωθυπουργού.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ, λογικά, οδηγούν σε υπερπρόωρες εκλογές τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο. Το ενδιαφέρον είναι ότι η κυβερνητική στρατηγική το τελευταίο διάστημα κρατά ορθάνοιχτο -αν δεν το ευνοεί απροκάλυπτα- αυτό το ενδεχόμενο. Η «ατμόσφαιρα» που δημιουργεί το Μ. Μαξίμου είναι αμιγώς προεκλογική. Με έναν πρωθυπουργό «να τα δίνει όλα», ακόμα κι αυτά που… δεν έχει. Ο πανικός είναι γνωστό ότι οδηγεί σε μεγαλειώδεις γκάφες. Πέρσι τον Φεβρουάριο π.χ. υπό το φόβο των συλλαλητηρίων για το Σκοπιανό έγινε η πολιτικά χυδαία απρέπεια της Novartis, η οποία εξελίχθηκε σε μεγαλειώδη γκάφα. Ακολούθησαν κι άλλα οδυνηρά αυτογκόλ. Το Καστελλόριζο και η έξοδος από τα Μνημόνια με μια διαλυμένη οικονομία και μια εξουθενωμένη κοινωνία, η οποία μάλιστα υποχρεούται να πανηγυρίζει κιόλας. Το φιάσκο με τη συνταγματική αναθεώρηση. Το Βατερλώ με την Εκκλησία κ.ά. Και χθες ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε σε νέα γκάφα.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ την αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων από το 26% -που είχε ψηφιστεί να γίνει από το 2013- στο 28% σαν… μείωση! Οι επιχειρηματίες, που ξέρουν πολύ καλά τι εξήγγειλε χθες ο Α. Τσίπρας, κλαίνε και γελάνε μαζί. Το κακό για την κυβέρνηση είναι ότι πλέον καταλαβαίνουν όλοι. Καταλαβαίνουν τον εμπαιγμό της «ανακούφισης» από τον ΕΝΦΙΑ τα φτωχότερα στρώματα. Καταλαβαίνει κάποιος, καθόλου προνομιούχος, που έχει μια περιουσία 60.000 ευρώ, ότι το όφελος από τον «καταργημένο ΕΝΦΙΑ της Αριστεράς» είναι μόλις… 60 ευρώ το… χρόνο. Καταλαβαίνει και ό,τι έχει απομείνει από τη «φορολογικά δολοφονημένη» μεσαία τάξη ότι είναι πλέον ομολογημένα «ταξικός εχθρός» της κυβέρνησης. Και κυρίως καταλαβαίνουν τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα ότι από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. δεν μπορούν να προσβλέπουν στη βελτίωση της ζωής τους, αφού είναι θύματα της πολιτικής της. Μπορούν να προσβλέπουν μόνο στο ότι «θα ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα».

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Τόσο, ώστε να μην εμποδίσει χθες τον πρωθυπουργό της χώρας να ζητήσει τη βοήθεια του… Ριχάρδου, ο οποίος συνέχιζε ν’ αλωνίζει και τα 4 τελευταία χρόνια.

Κρυφά και χωρίς συγγνώμη

Τέσσερις μήνες μετά την τραγωδία. Κι ήταν μόλις η δεύτερη φορά. Την πρώτη πήγε αξημέρωτα, κρυφά. Αλλά και προχθές κρυφά πήγε. Την ημέρα της απεργίας των δημοσιογράφων. Χωρίς κάμερες. Και συναντήθηκε με «τοπικούς παράγοντες», οι οποίοι είχαν περάσει από «κομματικό κάστινγκ».

Η δεύτερη επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Μάτι έγινε όλως τυχαίως την παραμονή της εμφάνισής του στη Βουλή, όπου χθες εξήγγειλε τροπολογία για την «άμεση έκδοση αδειών» για τους πυρόπληκτους. Ακόμα και η τραγωδία βρήκε τη θέση της στην προεκλογική στρατηγική της κυβέρνησης. Κι ας είναι ηλίου φαεινότερο ότι η τραγωδία στο Μάτι είναι ο «ανομολόγητος εφιάλτης» της κυβέρνησης. Αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού. Ο οποίος συνεχίζει να την αντιμετωπίζει ενοχικά και χωρίς πολιτική γενναιότητα. Πίστεψε ότι θα «καθάριζε» με ένα ανώδυνο «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη». Κατάλαβε, όμως, ότι το μέγεθος της τραγωδίας είναι τέτοιο, ώστε να μην αρκούν οι ανούσιες γενικότητες.

Κι όμως, ούτε προχθές βρήκε το θάρρος να ζητήσει μια συγγνώμη…

Ραγισμένο Είδωλο

Έντονος προβληματισμός και ανησυχία επικρατούν στο Μ. Μαξίμου, καθώς μέρα με τη μέρα διαπιστώνουν ότι το «άστρο» του Α. Τσίπρα έχει χάσει τη λάμψη του. Και συνεχίζει να «θαμπώνει» κι άλλο. Δεν είναι μόνο τα μηνύματα που φτάνουν στο επιτελείο του πρωθυπουργού ή τα γεγονότα που συνοδεύουν πια τις δημόσιες εμφανίσεις κυβερνητικών στελεχών. Είναι -κυρίως- τα ποιοτικά στοιχεία των τελευταίων δημοσκοπήσεων, που μελετούν και οδηγούν στο αποκαρδιωτικό συμπέρασμα ότι ο χαρισματικός Α. Τσίπρας έχει πάψει να είναι asset για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός πλέον υστερεί καταφανώς του Κ. Μητσοτάκη, σε όλους τους κρίσιμους δείκτες: Καταλληλότητα-Δημοφιλία-Παράσταση νίκης.

Η διαπίστωση αυτή, όπως είναι λογικό, δεν προκαλεί μόνο εκνευρισμό, αλλά και την ανάγκη αναπροσαρμογής της κυβερνητικής στρατηγικής. Το έως τώρα ασφαλές one man show, όπως φαίνεται, δεν αρκεί πια. Γιατί, όπως θα έλεγε αν ζούσε η Μ. Μερκούρη, «δεν αρέσει πια».

Απορίες

1. Δηλαδή πόσο θα έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 αν αγόραζε τις ψήφους σαν «κόσμημα και όχι απλώς σαν χρυσό»;

2. Για ποιον λόγο ακριβώς αυξήθηκαν τα μυστικά κονδύλια κατά 25 εκατ. ευρώ;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]