Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Οσοι δεν γέλασαν με τη φράση αυτή εξοργίστηκαν γιατί «υπεραπόδοση της οικονομίας» δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα είχε φανεί και στους μισθούς, οι οποίοι είναι πιο χαμηλοί ακόμα και από το βοήθημα που δίνει.

Τα στοιχεία της έκθεσης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) για το 2017 που δείχνουν ότι στην Ελλάδα σημειώθηκε η μεγαλύτερη μείωση μισθών σε όλη την Ευρώπη (-3,7%) δεν εκπλήσσουν κανέναν, εκτός ίσως από το Μαξίμου και το υπουργείο Εργασίας. Διότι ο κόσμος που βρίσκεται έξω από τα πέτρινα τείχη της εξουσίας, που δεν είναι μετακλητός ούτε «ημέτερος», ξέρει πολύ καλά πού κυμαίνονται οι μισθοί. Γνωρίζει ότι, παρά τα πανηγύρια και τις εξαγγελίες για αύξηση του υποκατώτατου μισθού από το νέο έτος, ο συνήθης μέσος όρος αμοιβής των νέων ανθρώπων είναι από 250 έως 500 ευρώ. Δεν χρειάζεται να παραθέσουμε στατιστικά στοιχεία με κλίμακες, ποσοστά και αγκύλες. Αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας και να ρωτήσουμε πόσα κερδίζει από τη δουλειά του το παιδί μας, ο αδελφός μας ή εμείς οι ίδιοι. Το ίδιο και αν δουλεύουν περιστασιακά, με ημιαπασχόληση ή με διάφορες ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Η «υπεραπόδοση της οικονομίας», λοιπόν, όχι απλά δεν έχει έρθει, ούτε στον ορίζοντα δεν φαίνεται. Αυτό όμως που έχει φανεί ξεκάθαρα είναι η «υπεραπόδοση της φορολογίας». Το ξεζούμισμα των μισθωτών και της μεσαίας τάξης, με το οποίο η κυβέρνηση κλείνει «τρύπες» και δίνει ένα προσωρινό βοήθημα στα νοικοκυριά που δεν θα είχαν φτωχοποιηθεί και δεν θα είχαν την ανάγκη αυτού του επιδόματος αν η οικονομία δούλευε. Εν κατακλείδι: Κανένας μισθός δεν θα αυξηθεί ουσιαστικά αν οι επιχειρήσεις δεν είναι σε θέση να δώσουν αυξήσεις, αν δηλαδή δεν δουν τους τζίρους τους να ανεβαίνουν. Και αυτό γίνεται μόνο αν ζεσταθεί η αγορά, αν πέσει νέο χρήμα και γίνουν σοβαρές επενδύσεις. Οπως γίνεται δηλαδή σε όλες τις κανονικές οικονομίες του κόσμου, εκτός από τη δική μας.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]