Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Οι πανηγυρισμοί μοιάζουν γνήσιοι, δημιουργώντας έτσι ερωτήματα. Τι ακριβώς πανηγυρίζει η κυβέρνηση; Πανηγυρίζει ότι ο πρώτος «μεταμνημονιακός» Προϋπολογισμός κατατέθηκε την ώρα που καταρρέουν και η πραγματική οικονομία και η κοινωνία; Πανηγυρίζει γιατί το Χρηματιστήριο βολοδέρνει γύρω από τις 600 μονάδες, που είναι χαμηλό διετίας; Ή μήπως γιατί το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου σκαρφάλωσε κι άλλο φτάνοντας στο 4,6%, καθιστώντας εντελώς απαγορευτική ακόμα και τη σκέψη για έξοδο στις αγορές; Δύσκολο να πανηγυρίζει γι’ αυτά.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ γιατί η έγκριση του Προϋπολογισμού από την Κομισιόν συνοδεύτηκε και με «κίτρινη κάρτα» για τις καθυστερήσεις στις αποφασισμένες μεταρρυθμίσεις; Ή μήπως γιατί ο ΟΑΣΑ βρίσκει «εύθραυστη» την ανάπτυξη στην Ελλάδα τονίζοντας ότι χρειάζονται «ισχυρές επενδύσεις» για να «διατηρηθεί»; «Για τα πανηγύρια» μπορεί να είναι αυτά, αλλά για πανηγυρισμούς όχι.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ η κυβέρνηση γιατί -όπως λέει- βγήκαμε από τα Μνημόνια. Στο επίπεδο των συμβολισμών, που είναι το μόνο που γνωρίζει, αυτό ίσως «λέει» κάτι. Αλλά δεν ξεχρεώνει τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Δεν χορταίνει άδεια στομάχια. Δεν βρίσκει δουλειά στους ανέργους που ξεπέρασαν πάλι το 1.000.000. Ούτε ανακόπτει το παλιρροϊκό κύμα των πλειστηριασμών, που έρχεται να ξεσπιτώσει δεκάδες χιλιάδες οικογένειες. Αρα επανέρχεται το ερώτημα: Τι ακριβώς πανηγυρίζει η κυβέρνηση;

ΕΙΝΑΙ προφανές ότι το Μ. Μαξίμου ποντάρει στο ότι με το πακέτο των 910 εκατ. θα μπορέσει, όχι να βελτιώσει, αλλά να αποτρέψει την περαιτέρω επιδείνωση του ήδη χαμηλού βιοτικού επιπέδου των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων. Ενα «κατόρθωμα» δηλαδή ισάξιο με τη «μεγάλη επιτυχία» να καταργηθεί το δικό της μέτρο για νέα μείωση των συντάξεων. Αλλά το λιγότερο κακό δεν είναι απαραίτητα καλό. Παραμένει λιγότερο κακό. Πέραν των συνταξιούχων δύο ταχυτήτων που δημιουργούνται, ποιος συνταξιούχος είναι ευτυχής γιατί θα συνεχίσει να παίρνει αυτά που έπαιρνε και δεν του έφταναν; Πώς θα του φτάσουν τώρα; Απλώς δεν θα του φτάσουν πάλι. Θα ήταν καλύτερα να έπαιρνε ακόμα λιγότερα, όπως είχε ψηφίσει μόνη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.; Ασφαλώς όχι. Παίρνοντας όμως τα ίδια λίγα δεν βελτιώνεται καθόλου η ζωή του.

ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ της εξόδου από τα Μνημόνια μπορεί κατά περίπτωση ν’ αντέχει στα τηλεοπτικά πάνελ. Δεν εξασφαλίζει όμως σε κανέναν άνεργο τη δυνατότητα να το πάρει και να πάει στο φούρνο και να πάρει ένα κιλό ψωμί. Κι αυτό, εκτός απ’ αυτούς που το ζουν στην καθημερινότητά τους, το ξέρουν και οι κυβερνώντες. Οι οποίοι όμως, όπως συνήθως, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Το επιτακτικό ζητούμενο της χώρας δεν είναι η μη περαιτέρω επιδείνωση μιας κακής καθημερινότητας. Δεν είναι η διαχείριση και το μοίρασμα της φτώχειας. Το επιτακτικό ζητούμενο είναι η σταδιακή βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη.

ΑΛΛΑ και το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς. Η πρόσφατη μέτρηση της Public Issue δείχνει ότι ανοίγει υπέρ του Κ. Μητσοτάκη η ψαλίδα της καταλληλότητας για πρωθυπουργός, φτάνοντας τη διαφορά στο 18%. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. προηγείται του Α. Τσίπρα με 20 μονάδες και στη δημοφιλία. Ενώ ένα θηριώδες 84% των πολιτών δεν είναι καθόλου ικανοποιημένο με την κυβερνητική πολιτική. Τι πανηγυρίζει λοιπόν η κυβέρνηση;
Η ΜΟΝΗ εξήγηση είναι ότι πανηγυρίζει εκ καθήκοντος προκειμένου να «αλλάξει το κλίμα». Ομως το κλίμα δεν αλλάζει όσο δεν αλλάζει η πραγματικότητα. Η επικοινωνία βοηθά. Αλλά δεν μπορεί να τα βάλει με την «ξεροκέφαλη» πραγματικότητα.

Όχι και τόσο γενναίο

Η άνεση του Π. Καμμένου να μηνύει δημοσιογράφους για συκοφαντία και να ζητά μάλιστα την αυτόφωρη σύλληψή τους είναι γνωστή. Οταν όμως ο ίδιος μηνύεται για συκοφαντία, οχυρώνεται πίσω από τη βουλευτική ασυλία. Ετσι συνέβη και χθες. Η Βουλή, με 118 ψήφους κατά και 38 υπέρ, απέρριψε το εισαγγελικό αίτημα για την άρση της ασυλίας του ΥΕΘΑ μετά από μήνυση των Μ. Ξαφά, Ηλ. Κανέλλη και Χ. Μάκα εναντίον του Π. Καμμένου για συκοφαντική δυσφήμηση και ψευδή καταμήνυση.

Αυτή η στάση του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ. ασφαλώς δεν χαρακτηρίζεται από γενναιότητα. Ούτε από σεβασμό στην ισονομία. Πόσω μάλλον όταν αυτή η στάση -στην οποία συνέπραξαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ.- στηρίχθηκε στο περίφημο και κατάπτυστο άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών. Το άρθρο που έχουν κάνει σημαία τους οι κυβερνητικοί εταίροι, εν όψει της αναθεώρησης του Συντάγματος! Και με σκεπτικό να πάψει ο υπέρμετρος προστατευτισμός των πολιτικών και οι πολιτικοί να έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τους απλούς πολίτες.

Εκτός από όχι και τόσο γενναία, αυτή η στάση είναι κι εξόχως υποκριτική. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛ. κάπου υποκρίνονται ανερυθρίαστα: Είτε όταν ζητούν την αλλαγή του άρθρου 86 είτε όταν ψηφίζουν ομνύοντας στο άρθρο 86.

Πανικός για τη ΔΕΠΑ

Πανικός επικρατεί στο Μ. Μαξίμου για την εξέλιξη που παίρνει η σκανδαλώδης υπόθεση της ΔΕΠΑ. Οι πληροφορίες περιγράφουν ένα κλίμα «έντονου εκνευρισμού», αλλά και «ανησυχίας». Κι απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι μόνο τα όσα λέει ο Θ. Κιτσάκος, επιβαρύνοντας τα 6 κυβερνητικά στελέχη που τα ήξεραν όλα. Ούτε μόνο τα αντικειμενικά στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και τα οποία καταδεικνύουν ότι το σκάνδαλο με την ELFE, την εταιρία του κ. Λαυρεντιάδη, θέριεψε επί των ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Το χρέος της ELFE προς τη ΔΕΠΑ, ενώ ήταν 69,1 εκατ. το 2012 και 74,3 το 2014, το 2018 ξεπέρασε τα 122 εκατ. ευρώ. Αυτοί πράγματι είναι λόγοι και για «εκνευρισμό» και για «ανησυχία». Αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, οι οποίοι μάλιστα όπως ακούγεται πρόκειται σύντομα να γίνουν γνωστοί…

Νέες δημοσκοπήσεις – Ανοίγει η ψαλίδα

Τουλάχιστον δύο νέες μεγάλες δημοσκοπήσεις έχουν στα χέρια τους τα επιτελεία των κομμάτων. Και οι δύο είναι πρόσφατες, έχοντας συμπεριλάβει όλες τις τελευταίες εξελίξεις, αναθεώρηση, εκκλησιαστικό, επεισόδια, φαινόμενα ανομίας κ.λπ. Και οι δύο δείχνουν την ίδια τάση: Ανοίγει υπέρ της Ν.Δ. η ψαλίδα της διαφοράς από τον ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται σε διψήφιο νούμερο.
Ενδιαφέρον είναι και το δεύτερο κοινό στοιχείο που δείχνουν και οι δύο δημοσκοπήσεις: Ανεβαίνει η Ν.Δ. έστω και λίγο, αλλά πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γεγονός που σημαίνει ότι η αύξηση της συσπείρωσης που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ στο τελευταίο κύμα των δημοσκοπήσεων μάλλον ήταν παροδική. Και οι δύο μετρήσεις οδηγούν σε πεντακομματική Βουλή, με τους ΑΝ.ΕΛ. να βρίσκονται μακριά από το όριο του 3%.

Απορίες

1. Λέγοντας ο Αρχιεπίσκοπος ότι «εγώ θα μιλήσω τελευταίος» σκέφτηκε ότι το τελευταίος μπορεί να σημαίνει και μόνος;
2. Ποιο μέλος της κοινής επιτροπής Ελλάδας-ΠΓΔΜ για τα σχολικά βιβλία απείλησε με παραίτηση λόγω των εξωφρενικών απαιτήσεων των Σκοπιανών;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]