ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ αυτό σχεδόν σε καθημερινή βάση ο κ. Τσίπρας πετάει διάφορα χαρτιά προκειμένου να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, αλλά πάντα με το ίδιο αποτέλεσμα: μηδέν εις το πηλίκον. Ετσι, μέσα στο τελευταίο διάστημα άνοιξε το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης και ανακοίνωσε μια συμφωνία με την Εκκλησία.

ΣΤΟ ΘΕΜΑ της συνταγματικής αναθεώρησης, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στη Βουλή με μία ρηχή πρόταση που αποτυπώνει την αγωνία του και ταυτόχρονα την παραδοχή του ότι θα χάσει τις εκλογές. Θέλει να αναθεωρηθούν περιφερειακά άρθρα του Καταστατικού Χάρτη της χώρας, ενώ η άρνησή του να αποδεχθεί τη συζήτηση για την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος, ώστε να προβλεφθεί η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, είναι ξεκάθαρα υποκριτική, από τη στιγμή που ο ίδιος και τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία.

ΤΟ ΙΔΙΟ συμβαίνει και στην περίπτωση της Εκκλησίας. Ξεκίνησε με το χωρισμό κράτους – Εκκλησίας και ανακάλυψε ότι θα μπορεί να διορίσει 10.000 ημετέρους στο Δημόσιο, εφόσον απαγκιστρωθεί η μισθοδοσία των κληρικών από το Δημόσιο.

ΑΝ ΣΕ ΑΥΤΑ προστεθεί και το μεγάλο ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών, που προχωρά εν μέσω καταγγελιών Κοτζιά – Καμμένου για τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων και το οποίο επίσης προωθήθηκε χωρίς καμία προηγούμενη διαβούλευση με τα πολιτικά κόμματα και τον ελληνικό λαό, διαπιστώνουμε πόσο επιφανειακή είναι η προσέγγιση των θεμάτων από τον πρωθυπουργό.

ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ μόνο η πολιτική του επιβίωση και γι’ αυτό όλα τελικά του γυρίζουν μπούμερανγκ. Η συμφωνία με τον Αρχιεπίσκοπο ουσιαστικά ακυρώθηκε μετά την έντονη αντίδραση των ιερέων, ενώ στη συνταγματική αναθεώρηση η μάχη χαρακωμάτων που δίνει είναι απόλυτα αναντίστοιχη με τις ανάγκες της κοινωνίας. Γιατί μπορεί το περιεχόμενο των συνταγματικών αλλαγών να βρίσκεται στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης, η οποία θα είναι της Νέας Δημοκρατίας, ωστόσο το ποια άρθρα θα αναθεωρηθούν είναι αρμοδιότητα της σημερινής Βουλής.

ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ότι οι τελευταίες κινήσεις της κυβέρνησης γίνονται μπροστά στο φάσμα της επερχόμενης εκλογικής ήττας και γι’ αυτό έχουν τελικώς το αντίθετο αποτέλεσμα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]