Στην πράξη ωστόσο συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Αδιαφορεί για τους μη έχοντες δυσχεραίνοντας τη ζωή και την καθημερινότητά τους και επιδεινώνοντας, με τις πολιτικές που εφαρμόζει, το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών από το κράτος προς τους πολίτες σε ευαίσθητους τομείς.

Χαρακτηριστικό είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα που αφορά το θέμα της θέρμανσης. Το επίδομα επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ έχει συρρικνωθεί μόλις σε ένα μικρό κλάσμα σε σχέση με αυτό που ήταν επί κυβέρνησης Ν.Δ., ενώ και η τιμή του πετρελαίου έχει αυξηθεί κατά 20 – 25%.

Επίσης, από τα στοιχεία που συνοδεύουν το σχέδιο Κρατικού Προϋπολογισμού του 2019 προκύπτει ότι η δαπάνη για την Παιδεία θα μειωθεί από 4% του ΑΕΠ φέτος στο 3,8% το επόμενο έτος, ενώ μείωση της τάξεως των 50 εκατομμυρίων ευρώ περίπου καταγράφεται και σε απόλυτες τιμές.

Αλλά και η δαπάνη για την Υγεία προβλέπεται ότι θα μειωθεί στο 4,8% από 4,9% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία. Αν σε αυτά προστεθεί το γεγονός ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων παρουσιάζει υστέρηση κατά 1,2 δισ. ευρώ, πράγμα που μεταφράζεται σε δραστικό περιορισμό των έργων υποδομών σε σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ., δείχνει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα αδιαφορεί πλήρως για την κοινωνία.

Μπορεί οι μισθολογικές δαπάνες του Δημοσίου να έχουν αυξηθεί κατά 1,5 δισ. ευρώ, στα τέσσερα αυτά χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες για τη συντήρηση του σπάταλου, κομματικού κράτους, με διορισμούς και παχυλές αμοιβές σε ημετέρους, αλλά χρήματα στα νοικοκυριά για να τα βγάλουν πέρα με την κρίση η κυβέρνηση δεν δίνει. Αντιθέτως, περιορίζει δραματικά το εισόδημά τους και διαλύει το κοινωνικό κράτος, διαλύοντας τη μεσαία τάξη και τους οικονομικά ασθενέστερους.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]