Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Μεγάλη βοή και κανονική κατάρρευση. Και ποια ήταν η σοβαρή «απάντηση» της υπεύθυνης ελληνικής κυβέρνησης σ’ αυτό το κραχ; Κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών έσπευσαν να ενοχοποιήσουν το… Bloomberg, το οποίο… «δημιούργησε κλίμα και οι αγορές υπεραντέδρασαν»! Τι κι αν αυτό που επεσήμανε το Bloomberg -ότι οι μετοχές των ελληνικών τραπεζών έχουν χάσει το 97% της αξίας τους από το 2015, όταν ανέλαβαν τις τύχες της χώρας ο Α. Τσίπρας και η υβριδική κυβέρνησή του- είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Κι αυτό συμβαίνει τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται χωρίς χρηματοδότηση, βλέπει με τα κιάλια τις αγορές και χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε την προσέλκυση επενδύσεων.

ΧΩΡΙΣ επενδύσεις δεν υπάρχει ανάπτυξη και χωρίς ανάπτυξη η ελληνική οικονομία είναι πεθαμένη. Ποιος σοβαρός επενδυτής όμως θα έρθει σε μια χώρα με «υπολείμματα τραπεζικού συστήματος» και με μια κυβέρνηση η οποία Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή και Κυριακή είναι ενωμένη και Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο «πέφτει»; Ποια σοβαρή επένδυση μπορεί να γίνει σε μια χώρα της οποίας η κυβέρνηση αντί κάποιου σχεδίου ανάπτυξης έχει κάποιες… ολιστικές εκθέσεις ιδεών και αντί σχεδίου Προϋπολογισμού καταθέτει «δέσμες σεναρίων»; Ποιος σοβαρός επενδυτής θα έρθει εντέλει στη χώρα που ρήμαξε η ανερμάτιστη και ερασιτεχνική πολιτική μιας αποδεδειγμένα κοστοβόρας και ανίκανης κυβέρνησης;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ είναι προφανής, γι’ αυτό και αποτυπώνεται ανάγλυφα στην πραγματικότητα. Παρά την πρωτοφανή στήριξη που έχει η κυβέρνηση Τσίπρα από την Α. Μέρκελ, την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, οι αγορές δεν καταλαβαίνουν απ’ αυτά. Ούτε «αγοράζουν» αφηγήματα και εικονικά success stories. Ακόμα και η ημέρα που έγινε γνωστό το πράσινο φως που δόθηκε από τη Γερμανίδα καγκελάριο, υπό προϋποθέσεις να μην περικοπούν οι συντάξεις, ήταν η ημέρα της πιο έντονης αντίδρασης των αγορών. Μια ανάλογη κίνηση στήριξης στο παρελθόν θα ήταν σήμα ανόδου για το Χρηματιστήριο και προσκλητήριο δανεισμού από τις αγορές. Ομως χθες τέλειωσε και τυπικά το παραμύθι της «εξόδου από τα Μνημόνια».

ΑΚΟΜΑ κι αν -μακάρι- αποφευχθεί η νέα περικοπή των συντάξεων και ο τελευταίος Ελληνας θα έχει αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση «βγαίνοντας από τα Μνημόνια» έβαλε τη χώρα σε διπλή επιτήρηση: τη γνωστή επιτήρηση των θεσμών που παραμένει ίδια και την ακόμα πιο αυστηρή επιτήρηση των αγορών. Οι οποίες, όπως αποδεικνύεται, δεν αξιολογούν ότι ο Α. Τσίπρας ως το delivery boy -κατά Β. Βενιζέλο-απολαμβάνει της πρωτοφανούς εύνοιας των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Η Α. Μέρκελ, η οποία δεν δίστασε να ρίξει εν ψυχρώ τον δεξιό Α. Σαμαρά, δεν διστάζει τώρα να βάλει ανοιχτά πλάτη για να κρατηθεί ο πολιτικά παραπαίων αριστερός Α. Τσίπρας. Κι όμως, δεν είναι τόσο εντυπωσιακό όσο φαίνεται. Ο Α. Τσίπρας παραμένει ο πρόθυμος και χρήσιμος για τη λύση του Σκοπιανού. Κι όσο ισχύει αυτό τόσο θα έχει την ανοιχτή στήριξη των δανειστών.

ΕΚΕΙ που έχει και θα έχει πρόβλημα είναι με τη δεύτερη επιτήρηση που «φόρεσε» στη χώρα. Οι αγορές, χωρίς να υποτιμούν το πολιτικό κλίμα, δεν λειτουργούν πολιτικά. Διαβάζουν αριθμούς, βλέπουν τα «κόλπα» με τα νούμερα, κρίνουν τη συνέπεια, τη σοβαρότητα και την αποτελεσματικότητα και πράττουν. Ανεβάζουν ή κατεβάζουν τα επιτόκια των ομολόγων ή τις τιμές των μετοχών.

ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ δεν παίρνουν χαμπάρι από πολιτικές καντρίλιες, όπως π.χ. αυτές που κάνει στα μουλωχτά η κυβέρνηση. Τοποθετήθηκε, υποτίθεται, ο Στ. Παππάς, πατέρας του Ν. Παππά, επικεφαλής του ΟΑΣΘ, προκειμένου να διαφυλαχθεί ο δημόσιος χαρακτήρας των συγκοινωνιών. Ο ΟΑΣΘ επί των ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. ξεχαρβαλώθηκε, έπεσε έξω οικονομικά και παρέχει σαφώς χειρότερες υπηρεσίες στο επιβατικό κοινό της Θεσσαλονίκης. Και τι κάνει η κυβέρνηση; Εφερε τροπολογία η οποία επιτρέπει σε ιδιώτες να μπουν στον ΟΑΣΘ! Είναι λάθος; Οχι βέβαια. Αλλά μια πολιτική ή την πιστεύεις και την υπηρετείς θαρραλέα ή δεν μπορείς να προσβλέπεις σε αποτελέσματα με τη λογική του «ολίγον έγκυος». Γι’ αυτό κι αυτό που χτύπησε χθες -και δυστυχώς μπορεί να το χτυπήσει πάλι- το ταμπλό του Χ.Α., εκτός από τον Κουασιμόδο της ανεπάρκειας, ήταν και ο «τυφώνας της αναξιοπιστίας» μιας ορισμένης πολιτικής…

ΑΙΧΜΗ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Μαθαίνοντας το σκεπτικό της άρνησης της ΕΛΜΕ Μαγνησίας να δεχθεί τη χορηγία του Ιδρύματος Μποδοσάκη, πολλά σου έρχονται στο μυαλό. Ενα μυαλό που είναι ήδη «μουδιασμένο» από την τερατώδη ιδεοληψία κάποιων απολιθωμένων συνδικαλιστών. Σου έρχεται π.χ. η εικόνα του διαχρονικά βολεμένου χαρτογιακά, του οποίου η «δουλειά» είναι να ασχολείται με τα κοινά, απλώς και μόνο για να τα καταστρέφει. Γνωστή «περσόνα». Ή σου έρχεται η σκέψη ότι κάποιοι άλλοι τέτοιου είδους συνδικαλιστές πριν από πολλά χρόνια στη διάρκεια της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης έσπαγαν τις… μηχανές για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Εικόνες και σκέψεις μιας παλιακής και νοσηρής νοοτροπίας, που κρατάει τη χώρα δεμένη στο χθες. Το Ιδρυμα Μποδοσάκη αφού έκανε έρευνα διαπίστωσε ότι από τους μαθητές της Μαγνησίας έλειπαν υπολογιστές και ο βασικός εξοπλισμός των εργαστηρίων και αποφάσισε να κάνει μια χορηγία.

Ωστε οι μαθητές της περιοχής να έχουν ό,τι έχουν οι πιο «προνομιούχοι μαθητές» άλλων δημόσιων σχολείων. Ούτε λόγος για το τι έχουν στη διάθεσή τους οι μαθητές των ιδιωτικών. Οχι λέει, «κατηγορηματικά» μάλιστα, η ΕΛΜΕ Μαγνησίας. Ετσι «εμπορευματοποιείται» η Παιδεία και αλλοιώνεται ο δημόσιος χαρακτήρας της! Αλαλα τα χείλη των ασεβών. Μπροστά στην ιδεοληψία και την εμμονικότητα των συνδικαλιστών. Μα για να υπάρξει «εμπορευματοποίηση» πρέπει να υπάρξει εμπόριο, να υπάρξει δηλαδή συναλλαγή ή ανταλλαγή. Ζητήθηκε αντάλλαγμα από το Ιδρυμα Μποδοσάκη;

Οχι, λένε και οι ίδιοι. Τότε; Σιωπή… Και επειδή η κοινή λογική -ευτυχώς- αντιστέκεται ακόμα: Κακώς δηλαδή Ιδρύματα, οργανισμοί, τράπεζες και επιχειρήσεις δίνουν υποτροφίες σε καλούς μαθητές οι οποίοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν; Μπορεί και να κάνουν κακό, σύμφωνα με τη λογική της ΕΛΜΕ Μαγνησίας. Η στενοκεφαλιά είναι η… καλή εκδοχή για τους «αγωνιστές της δημόσιας εκπαίδευσης». Γιατί υπάρχει και η χειρότερη: Αν οι χορηγίες δίνονταν στο κράτος κι έφταναν στα σχολεία μέσα από τους καλολαδωμένους μηχανισμούς του Δημοσίου, όλο και κάποιο ξεροκόμματο ή και φρατζόλα μπορεί να περίσσευε. Αλλά αυτό αφορά κανονικά λαμόγια. Δεν μπορεί να αφορά τους αιρετούς εκπροσώπους των καθηγητών.

ΑΠΟΡΙΕΣ
1. Τι να του πει του Ν. Παππά ο Ν. Φίλης για την ΕΡΤ; Μπας και είναι 40 χρόνια δημοσιογράφος; Ή σάμπως ξέρει από δορυφόρους;

2. ΔΗΛΑΔΗ ΑΝ -ΜΑΚΑΡΙ- ΔΕΝ ΚΟΠΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ Ν’ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ;

3. Το χθεσινό κραχ δεν ήταν κανένα σατανικό σαμποτάζ κατά του Α. Φλαμπουράρη που ανέλαβε προσφάτως την εποπτεία των τραπεζών;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]