Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου 

Ηδη είναι γνωστό ότι έχουν επιστρατευτεί πάνω από 3.000(!) αστυνομικοί κι ότι έχουν εκπονηθεί «εναλλακτικά σχέδια» για την προστασία του πρωθυπουργού από τις κοινωνικές αποδοκιμασίες. Οπως φαίνεται, δεν υπάρχει τίποτα που να φοβίζει περισσότερο την κυβέρνηση από ενδεχόμενα μεγάλα συλλαλητήρια αποδοκιμασίας της Συμφωνίας των Πρεσπών κι εμμέσως όλης της κυβερνητικής πολιτικής. Η ατυχία για τον Α. Τσίπρα είναι ότι η μεγάλη αποκάλυψη των WikiLeaks ήρθε 6 μέρες πριν από την άνοδο του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Αποδεικνύοντας ότι οι Α. Τσίπρας, Π. Καμμένος και Ν. Κοτζιάς «έδωσαν» στον Ζ. Ζάεφ το όνομα («Βόρεια Μακεδονία»), τη «μακεδονική γλώσσα» και τη «μακεδονική εθνότητα», που ήταν από το 2008 η επίσημη μείζων διεκδίκηση της ΠΓΔΜ.

Εδωσαν δηλαδή ό,τι αρνήθηκαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Οπως άλλωστε έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και με τα Μνημόνια και με τη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια.

ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ αυτό, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του Μ. Μαξίμου έχουν επιστρατεύσει όλα τα μέσα προκειμένου να φύγει η προσοχή της κοινής γνώμης από το Σκοπιανό -αλλά και το Μάτι-, έστω κι αν χρειαστεί να κυλιστεί στο «βούρκο της λάσπης». Με την «υπόθεση Φλώρου» η κυβέρνηση ουσιαστικά κάνει ακριβώς το ίδιο που έκανε και τον περασμένο Φεβρουάριο με τη Novartis. Στην προσπάθειά της να χαλαρώσει τη «θηλιά» των μεγάλων συλλαλητηρίων για το Σκοπιανό, κατασκεύασε το «πολιτικό σκάνδαλο» – μεγαλύτερη πολιτική φαιδρότητα από γενέσεως του ελληνικού κράτους. Τώρα επιστρατεύει το σκάνδαλο της αποφυλάκισης του Α. Φλώρου, το οποίο, όπως αποδεικνύεται, είναι «όλο δικό της».

Το περιέγραψε χθες άθελά του και με τον εναργέστερο τρόπο ο Π. Πολάκης: Ο βαρυποινίτης επιχειρηματίας αποφυλακίστηκε από μια διεφθαρμένη διοίκηση. Η οποία επιτρέπει στα ΚΕΠΑ να «μπάζουν» από παντού, να γίνονται πλαστές διαγνώσεις για υπνική άπνοια, πλαστές μελέτες ύπνου, να παρουσιάζονται ανύπαρκτες σπιρομετρήσεις και να χρησιμοποιείται η αξονική τομογραφία ενός άλλου ατόμου, σαν να ήταν του Α. Φλώρου! Κι όλα αυτά, όπως είπε και ο υπουργός, «να γίνονται φιλμ» και να οδηγούν σε μια τελική «γνωμάτευση», η οποία επέτρεψε την έκδοση ενός βουλεύματος αποφυλάκισης, για το οποίο ο Αρειος Πάγος έκρινε ότι έπρεπε να αναιρεθεί και αναιρέθηκε!

ΑΥΤΕΣ τις διοικήσεις που υποθάλπουν τόση και τέτοια παραβατικότητα, η οποία παραπέμπει σε χρηματισμό, τις έχει διορίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Ομως τα «χαλκεία» του συστήματος δεν δίστασαν, αντί να «κρυφτούν», να επιχειρήσουν αδίστακτα να στρέψουν την προσοχή απ’ αυτό το τερατώδες σκάνδαλο του σήμερα στο …τι έγινε το 2012 ή νωρίτερα! Οταν δηλαδή ο Α. Φλώρος συνελήφθη και φυλακίστηκε, ενώ επί των ημερών των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. αποφυλακίστηκε με τη «βοήθεια» ενός επαγγελματικού κυκλώματος αποφυλακίσεων, το οποίο στηρίχθηκε στο νόμο Παρασκευόπουλου! Και ο Π. Πολάκης να μιλά για «σύλληψη» με τη «γίδα στην πλάτη», όταν και οι «συλληφθέντες» και η «γίδα» είναι της κυβέρνησής του!

ΘΑ ΗΤΑΝ απλώς γελοίο αν πίσω από αυτή τη συμπεριφορά δεν υπήρχε κάτι τόσο προφανώς επικίνδυνο. Ο κυνισμός της ήδη «βρεγμένης» κυβέρνησης να συμπαρασύρει στο βούρκο της λάσπης και τους πολιτικούς αντιπάλους της, προκειμένου να επιτευχθούν «συμψηφισμοί της λάσπης» και να διαχυθούν οι ευθύνες. Η κυβέρνηση, χωρίς(;) να το έχει καταλάβει, διολισθαίνει διαρκώς. Από εκπρόσωπος του «νέου» απέναντι στο «παλιό» προσβλέπει πλέον στην καλύτερη περίπτωση στο «όλοι ίδιοι είναι». Αντιπαρέρχεται, όμως, αυτό που αποτυπώνεται παντού: ότι έχει γίνει ήδη η ίδια το «παλιό» και το νοσηρό.

ΑΙΧΜΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΟΙ ΠΡΕΣΠΕΣ

Εξαιρετικά αμήχανη ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης στην αποκάλυψη των WikiLeaks. Το έγγραφο ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που κατήγγειλαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και αντελήφθη ο μέσος πολίτης: Η περίφημη Συμφωνία των Πρεσπών που πανηγύρισε η κυβέρνηση δεν είναι τίποτα άλλο από την πλήρη ικανοποίηση των απαιτήσεων που είχε η ΠΓΔΜ εδώ και 10 χρόνια, από το 2008. Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δηλαδή έδωσε στον Ζάεφ ό,τι είχαν αρνηθεί ΟΛΕΣ οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις.

Η αμηχανία της κυβέρνησης είναι ευεξήγητη, εν όψει της μετάβασης του πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της ΔΕΘ. Αλλά και των συλλαλητηρίων, που θα «περιμένουν» τον πρωθυπουργό. Οσο κι αν η κυβέρνηση κάνει την «αδιάφορη» για τις επιπτώσεις του Σκοπιανού -οι πιο ένθερμοι μιλούν ακόμα και για εκλογικά… οφέλη από τη συμφωνία-, στην πραγματικότητα ομολογεί διά των πράξεών της ότι το Σκοπιανό ήταν που σηματοδότησε την αρχή του δημοσκοπικού κατήφορού της.

Και μετά ήρθε η τραγωδία στο Μάτι και η κυνική αντιμετώπισή της και ο κατήφορος έγινε γκρεμός. Προσπάθησε να εξωραΐσει την πραγματικότητα. «Εστησε» και «στήνει» επιχειρήσεις αντιπερισπασμού με «σκάνδαλα». Μέχρι και υπουργικό χαρτοφυλάκιο έδωσε, προκειμένου να εξασφαλίσει μια ψήφο παραπάνω σε ενδεχόμενη ψηφοφορία στη Βουλή. Ομως το Σκοπιανό αποδεικνύεται η καθοριστική αρχή του πολιτικού αδιεξόδου στο οποίο ζει η κυβέρνηση των προθύμων. Και το οποίο αδιέξοδο απειλεί να γίνει εφιάλτης, αν ο Ζ. Ζάεφ κερδίσει το δημοψήφισμα…

Απέχθεια για το Μάτι

Μόνο σαν «τιμωρία»-αποτέλεσμα ενός πολιτικού απωθημένου που έχει δημιουργηθεί στην κυβέρνηση -και κάποιους αυτοδιοικητικούς- για το Μάτι μπορεί να ερμηνευτεί η απόφαση από 1ης/9/2018 οι πυρόπληκτοι που φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις της Αεροπορίας στο Ζούμπερι να πληρώνουν 7 ευρώ την ημέρα για το φαγητό τους! Ευτυχώς το πρόβλημα το έλυσαν η Εκκλησία και η Αεροπορία που ανέλαβαν τη συνέχιση της δωρεάν σίτισης των πυρόπληκτων. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι το Μάτι για την κυβέρνηση είναι το «κακό» που της συνέβη και πρέπει να… ξορκιστεί. Σε καμία στιγμή δεν έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον και συντριβή γι’ αυτό που συνέβη και κόστισε σχεδόν 100 ζωές. Πάει πολύ, όμως, να υπάρχει και «τιμωρία».

Τα πέντε ερωτήματα του Μαξίμου

Με πέντε ανούσια κι ένοχα ερωτήματα προσπάθησε να «απαντήσει» το Μ. Μαξίμου για το σκάνδαλο Φλώρου, που «έσκασε» στα χέρια του. Το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα, είναι το τρίτο ερώτημα: «Είναι αλήθεια ότι ο ανιψιός του κ. Μητσοτάκη, κ. Δημητριάδης, κατέθεσε στον ανακριτή μόνο αφού αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο, προκειμένου να τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης»; Πρόκειται για ένα ερώτημα-«επιχείρημα» που αποθεώνει τη «δίκη προθέσεων» με την οποία στις «Δίκες της Μόσχας» εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εκτελέστηκαν ή εκτοπίστηκαν σε γκουλάγκ. Αγνοούνται σκοπίμως τα πραγματικά περιστατικά, π.χ. ότι ο κ. Δημητριάδης κατέθεσε ΕΝΑΝΤΙΟΝ του Α. Φλώρου, και επιχειρείται αυθαίρετη ερμηνεία, η οποία να εξυπηρετεί την κακόβουλη επιθυμία εκείνων που συνελήφθησαν «με τη γίδα στην πλάτη»…

ΑΠΟΡΙΕΣ
1.Δηλαδή, κ. Γαβρόγλου, με την κατάργηση των Λατινικών παύει και η Συμφωνία των Πρεσπών να είναι erga omnes;
2.Η κ. Παπακώστα λέγοντας ότι «δεν είμαι πολιτικά δειλή» εννοεί ότι κατάλαβε πως επικρίθηκε για δειλία και όχι για θράσος;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου