Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Μπορεί το «πρόσωπο» της χώρας να αποκαταστάθηκε στις διεθνείς αγορές, μπορεί το οικονομικό επιτελείο να τα βρήκε με τα κεφάλαια-γύπες για το χρέος, αλλά στο εσωτερικό τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. «Είναι βαριά η κληρονομιά που μας άφησαν 12 χρόνια λαϊκισμού, με τον Νέστορ και την Κριστίνα Κίρχνερ στην προεδρία», δικαιολογήθηκε ο υπουργός Οικονομικών Χουάν Χοσέ Αρανγκουρέν, το… μισητότερο ίσως πρόσωπο αυτή τη στιγμή στη χώρα.

O περισσότερος κόσμος εξακολουθεί να τον πιστεύει, αλλά η περίοδος χάριτος της νέας κυβέρνησης κινδυνεύει να τερματιστεί απότομα, με «ξαφνικό θάνατο»: Εκατομμύρια καταναλωτές έπαθαν συγκοπή βλέποντας τον λογαριασμό του ηλεκτρικού φουσκωμένο 400% και κάποιοι υπουργοί παραδέχθηκαν ότι έγινε τεράστια γκάφα σε βάρος της φτωχολογιάς – τουλάχιστον 13 εκατομμύρια ψυχές στο υδροκέφαλο Μπουένος Αϊρες και τις άλλες πόλεις. Τυπικά ο Αρανγκουέν έχει δίκιο ισχυριζόμενος ότι δεν μπορούσε να συνεχιστεί άλλο από δημοσιονομική άποψη το «κοινωνικό πάγωμα λογαριασμών» που είχαν επιβάλει οι περονιστές επί μια δωδεκαετία. «Ο πληθωρισμός σε αυτό το διάστημα ανέβηκε 1400%, οι μισθοί 1670% και τα τιμολόγια του ρεύματος μόνο 40%», επισήμανε.

Πώς το περνάς όμως αυτό σε ανθρώπους που είδαν τα είδη βασικής διαβίωσης να αυξάνονται 46% επί νέας κυβέρνησης, εξακολουθούν να ψωνίζουν με κουπόνι από κοινωνικά παντοπωλεία και παίρνουν το περίφημο αργεντίνικο κρέας με… δελτίο στα χασάπικα της συνοικίας Λανούς.
Αλλα περίμεναν οι Αργεντινοί από τη νέα κυβέρνηση (επενδύσεις, αύξηση της αγοραστικής δύναμης, καλύτερες υπηρεσίες) κι αυτή τους ρίχνει σε μεγαλύτερη φτώχεια από τους λαϊκιστές. Τελικά κάθε προεκλογικός μύθος -«λαϊκιστικός» ή «φιλελεύθερος»- συντρίβεται αργά ή γρήγορα από την πραγματικότητα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου