Γράφει o Μιχάλης Μαρδάς*

Πρώτος σταθμός το λιμάνι του Πειραιά όπου είχατε την ιδέα να πάρετε το καραβάκι και να κάντε μία σύντομη βαρκάδα στα κοντινά σημεία της Αττικής ώστε να δείξτε στους επισκέπτες τους θησαυρούς που υπάρχουν μία αναπνοή από την τσιμεντένια Αθήνα.

Φτάνετε εκεί αλλά διαπιστώνετε ότι σήμερα Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου τα πάντα είναι… ακίνητα στο λιμάνι. Η 24ωρη απεργία της ΠΝΟ έχει «δέσει» τα πλοία στα λιμάνια και το ταξιδάκι πήγε περίπατο.

Τα μπαλώνετε όπως μπορείτε να τα μπαλώσετε και σκέφτεστε τις εναλλακτικές σας. Αποφασίζετε λοιπόν να βάλετε τους επισκέπτες στο λεωφορείο και να τους γυρίσετε στο κέντρο της Αθήνας. Προσπαθείτε να έχετε τις κουρτίνες κατεβασμένες ώστε να μην χρειαστεί να αντικρίσουν το πως είναι οι δρόμοι της Αθήνας το πρωί και για ποιον λόγο μετά από ένα ή δύο μέτρα το όχημα ακινητοποιείται. Επίσης μην ξεχάσετε να πείτε στον οδηγό να… ξεχάσει για λίγες ώρες τα  «καντήλια» και τις χειρονομίες προς τους άλλους οδηγούς γιατί θα τραβήξει την προσοχή.

Ξέρετε ότι αν μπορούσαν να δουν από το παράθυρό τους ή αν έχουν καταφέρει να δουν ρίχνοντας κλεφτές ματιές θα έβλεπαν μουτζούρες και όχι γκράφιτι στα κτίρια, κακοτεχνίες στους δρόμους, κάποια μισογκρεμισμένα σπίτια που θα μπορούσαν να ήταν διατηρητέα (σ.σ. αυτός ο όρος στην Ελλάδα δεν υπάρχει)  και σε πολλές από τις περιοχές ειδικά το πρωί το σκουπιδαριό να δημιουργεί μία απελπιστική κατάσταση.

Μιλάτε συνεχόμενα στο μικρόφωνο για να τους αποσπάσετε την προσοχή και αναφέρεστε στα κατορθώματα των αρχαίων μας προγόνων. Προσοχή όμως μην αναφερθείτε σε απαγορευμένες περιοχές. Προς Θεού μην μιλήσετε για το Πεδίον του Αρεως ή του Φιλοπάππου γιατί όλο και κάποιος θα σας ζητήσει να τα δει από κοντά και τότε θα ξεκινήσει νέο μαρτύριο.

Θα είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσετε ότι το Πεδίον του Αρεως αυτή την στιγμή είναι το βασίλειο της πορνείας, των ναρκωτικών και όλων των άλλων παραβατικών συμπεριφορών, όπως επίσης θα είναι δύσκολο να τους πάτε στου Φιλοπάππου και να αναγκάσετε να εξηγήσετε για ποιον λόγο οι αστυνομικοί είναι περισσότεροι από τους περιπατητές.

Εύχεστε να μην πέσετε σε καμία πορεία στο κέντρο της Αθήνας ή πιάσει καμιά μπόρα και πλημμυρίσουν όλα και τους πάτε σε προστατευμένα μέρη, όσο μπορεί αυτά να είναι προστατευμένα (σ.σ. βλέπε βυζαντινό μουσείο). Δεν τους αφήνετε από τα μάτια σας για να μην τους ρημάξουν τα κλεφτρόνια και ζητάτε κάθε πέντε λεπτά την κατανόηση τους για τους επαίτες.

Να μιλάτε για πράγματα που δεν μπορούν να δημιουργήσουν ερωτήσεις. Επειδή ο κόσμος είναι μικρός και όλα μαθαίνονται αν πείτε Δυτική Αττική θα σας ρωτήσουν γα την Μάνδρα, αν πείτε Ανατολική Αττική θα ρωτάνε για το Μάτι, αν πείτε για τα κουνούπια ο ιός του Δυτικού Νείλου θα έρθει στο μυαλό τους!

Μην κάνετε διάλειμμα για να τους βάλετε ραδιόφωνο γιατί μπορεί να πέσουν σε καμία πολιτική συζήτηση που αντί να είναι συζήτηση θα είναι κατάφωρη προσβολή των προσωπικοτήτων και σενάρια επιστημονικής φαντασίας.

Θα μπορούσατε να τους προτείνετε να κάνετε μία βόλτα με ποδήλατο όταν σουρουπώνει αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε ποδηλατόδρομους οπότε αφήστε το καλύτερα. Μην προσπαθείτε να δικαιολογηθείτε για ποιον λόγο οι πεζόδρομοι είναι γεμάτοι με σκαμπό, τραπεζάκια και αυτοκίνητα γιατί δεν θα τους πείσετε. Ούτε  γιατί όπου και αν πάνε το ντουμάνι από το τσιγάρο βρωμίζει την ατμόσφαιρα.

Μην το βάζετε κάτω  θα περάσουν οι ώρες και θα απαλλαγείτε από το καθήκον. Δείξτε τους για αποχαιρετισμό τα ωραία καρτ ποστάλ από τα ελληνικά νησιά. Μην τους πείτε όμως ότι μπορεί εκεί που θα πάνε να πέσει το ρεύμα, να μην έχουν νερό και να έχουν από λιγοστές έως ανύπαρκτες αστυνομικές και ιατρικές υπηρεσίες.

Δύσκολο πράγμα τελικά να είσαι ξεναγός στην Ελλάδα που καθένας ζει τον δικό του μύθο!

*Ο Μιχάλης Μαρδάς είναι αρχισυντάκτης στο EleftherosTypos.gr