Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ο ίδιος ο Ερντογάν, αλλά και Τούρκοι αναλυτές, που δεν είναι απαραίτητα ένθερμοι υποστηρικτές του, προσπάθησαν να αντλήσουν κουράγιο από την απρόσμενη στήριξη που βρήκε η χώρα τους από τους Ευρωπαίους, στη διαμάχη της με τις ΗΠΑ (μεταξύ άλλων από χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία). «Χάρις στις ενέργειες του Ντόναλντ Τραμπ και στις κυρώσεις που επέβαλε στην Τουρκία, το παγωμένο κλίμα ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το καθηλωμένο τα τελευταία χρόνια υποψήφιο μέλος της (σ.σ.: την Τουρκία) άρχισε κάπως να ζεσταίνεται», έγραψε ο αρθρογράφος της «Hurriyet», Μουράτ Γετκίν.

Οι Ευρωπαίοι δεν αγάπησαν ξαφνικά την Τουρκία, που τα προηγούμενα χρόνια εξήγε την εσωτερική πολιτική κρίση της στις πόλεις τους -απλώς τυχαίνει να την έχουν μεγάλη οικονομική και γεωπολιτική ανάγκη. (Αυτό φυσικά είναι αμοιβαίο.) Οι τεράστιες γερμανικές (και γαλλικές) επενδύσεις στην οικονομία και στις τουρκικές τράπεζες ανάγκασαν τη Μέρκελ να προσπεράσει τα πολλά αγκάθια των διμερών σχέσεων (ανθρώπινα δικαιώματα, ομηρία Γερμανών υπηκόων στην Τουρκία) και να παρατείνει το σύστημα Hermes, των εγγυήσεων στις γερμανικές επιχειρήσεις που εξάγουν στην Τουρκία και πλήττονται από τις αμερικανικές κυρώσεις.

Δεν είναι μόνο θέμα ώσμωσης της ευρωπαϊκής οικονομίας με την τουρκική, αλλά σχετίζεται και με το ρόλο της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή ασφάλεια, ιδιαίτερα στο σκέλος του μεταναστευτικού.

Παρόμοια συγκρουσιακά παίγνια ισχύος μεταξύ ΗΠΑ, Ευρώπης και Τουρκίας (αν και όχι με τόση ένταση και βάθος) έχουμε δει και στο παρελθόν. Θα ήταν ευχής έργον να βρεθεί το συντομότερο κάποια ισορροπία προτού η κατάσταση φύγει από το πεδίο της οικονομίας και εκτραπεί σε ανεξέλεγκτα μονοπάτια (π.χ. με μια έξοδο της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ) που θα φέρει την Ελλάδα στα πρόθυρα εμπόλεμης σύρραξης με τον πελαγωμένο γείτονα, ενδεχομένως στο πλαίσιο ενός αμερικανικού τακτικισμού.

Η λογική λέει πως αυτή η λυτρωτική ισορροπία θα επιτευχθεί αργά ή γρήγορα, εύκολα ή δύσκολα, αφού προηγουμένως κλιμακωθεί λίγο ακόμη η ένταση. Εκτός κι αν ο Ερντογάν έχει πάρει την τεράστιου ρίσκου στρατηγική απόφαση να αποσύρει την Τουρκία από την αμερικανική επιρροή και να ενσωματωθεί στο «αντι-δολαριακό» σύστημα Ρωσίας-Κίνας-Ιράν, εγκαινιάζοντας μια αλά καρτ σχέση με την Ευρώπη. Το γεγονός ότι έχει απέναντί του έναν εξίσου απρόβλεπτο παίκτη καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνα τα πράγματα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]