Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Εκτός από μία: Αυτή που την θέλει να είναι η πρώτη και μοναδική πόλη στον κόσμο με πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου, που έχει ένα μέσο μεταφοράς. Τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, δηλαδή οι αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, είναι το μοναδικό μέσο που εξυπηρετεί τους κατοίκους και τους επισκέπτες της συμπρωτεύουσας, αν και τις τελευταίες ημέρες δεν συμβαίνει ούτε αυτό, αφού οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας.

Η κόντρα μεταξύ της κυβέρνησης και του ΟΑΣΘ προκαλεί μεγάλη ταλαιπωρία στους φορολογούμενους πολίτες και φέρνει στην επιφάνεια για μία ακόμα φορά το τεράστιο συγκοινωνιακό έλλειμμα της πόλης. Η κατασκευή του Μετρό έχει γίνει το σύγχρονο γιοφύρι της Αρτας. Οι εργασίες άρχισαν το 2006 και σήμερα, δέκα ολόκληρα χρόνια μετά, ακόμα συνεχίζονται. Θεωρητικώς, θα παραδοθεί το σωτήριο έτος 2020 αλλά καλύτερα να μη βάλουμε στοίχημα.

Οι Θεσσαλονικείς έχουν ακούσει κατά καιρούς πολλά και μεγαλεπήβολα σχέδια. Οπως για τη θαλάσσια αστική συγκοινωνία που όμως δεν βρίσκει χρηματοδότηση, για την υποθαλάσσια αρτηρία που θα ξεκινούσε από το δικαστικό μέγαρο και θα αναδυόταν κάπου στον Λευκό Πύργο, για μια γέφυρα επτά μέτρων που θα συνέδεε το Αγγελοχώρι με τη Χαλάστρα, για κατασκευή τραμ και πάει λέγοντας. Μέχρι και ιδέες για τελεφερίκ και… αερόστατα έχουν ειπωθεί από χείλη επισήμων, αλλά τι να σου κάνουν τα λόγια όταν οι τσέπες είναι άδειες.

Και ξαναγυρίζουμε στην αφετηρία μας, δηλαδή στα λεωφορεία. Η διοίκηση του ΟΑΣΘ διεκδικεί μερικά εκατομμύρια ευρώ από την αύξηση του ΦΠΑ αλλά και από την εφαρμογή της κοινωνικής πολιτικής με δωρεάν ή με μειωμένο εισιτήριο μεταφοράς που ασκούν τα υπουργεία, χωρίς να πληρώνουν όμως το μέρος που τους αναλογεί.

Ο κ. Σπίρτζης από την πλευρά του βρίσκεται στα μαχαίρια με τη διοίκηση του Οργανισμού και κάνει λόγο για κακή εφαρμογή της σύμβασης που είχε υπογραφεί με το Ελληνικό Δημόσιο. Αν είναι έτσι, γιατί δεν την αλλάζει; Πώς μπορεί να διαιωνίζεται ένα πρόβλημα που αφήνει απροστάτευτους τους πολίτες/επιβάτες και απλήρωτους τους 2.600 εργαζομένους του;

Οι καταγγελίες είναι καλές αλλά παραμένουν κενές περιεχομένου αν δεν συνοδεύονται από δραστικές ενέργειες. Και στο κάτω κάτω, δουλειά του είναι να βρει τη λύση. Οχι να πιπιλίζει το πρόβλημα.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι Αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου