Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Τα κύρια χαρακτηριστικά τους ήταν -μεταξύ άλλων- δύο: η σύνθεση της «έδρας» που αποτελείτο μόνο από διορισμένα κομματικά στελέχη και η περίφημη πλέον «δίκη προθέσεων». Αρκούσε δηλαδή να κρίνει ο κομματικός εγκάθετος ότι ένας κατηγορούμενος είχε την… πρόθεση να κάνει κάτι για να καταδικαστεί σε εκτέλεση ή πολυετή κάθειρξη. Δεν ήταν απαραίτητο να το είχε κάνει κιόλας…

ΠΡΟΧΘΕΣ το διορισμένο Δ.Σ. του ΚΕΕΛΠΝΟ, δηλαδή κάτι σαν το «στρατοδικείο Τσίπρα-Πολάκη», ΑΠΕΛΥΣΕ τον αιρετό πρόεδρο των εργαζομένων του Οργανισμού Στ. Πουλή και 5 συναδέλφους του.

Με την «κατηγορία» του… «κλονισμού της εμπιστοσύνης» στα πρόσωπα τους! Γιατί; Γιατί με πρωτοβουλία τους έχουν ανοίξει 15 δικογραφίες εις βάρος του κ. Πολάκη και της δοτής Διοίκησης του ΚΕΕΛΠΝΟ!

ΟΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ με τις «Δίκες της Μόσχας» δημιουργούνται σχεδόν αυτομάτως. Ενισχύονται, όμως, από μερικές «λεπτομέρειες». Για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση απολύεται πρόεδρος εργαζομένων κι αυτό συνέβη με κυβέρνηση της «Αριστεράς». Η απόφαση προσκρούει στον νόμο περί συνδικαλισμού που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους «στρατοδίκες» του ΚΕΕΛΠΝΟ να εκτελέσουν την εντολή του «πατερούλη Παύλου».

Ο εν λόγω νόμος προβλέπει ότι για την απόλυση προέδρου εργαζομένων απαιτείται η σύμφωνη γνώμη τριμελούς επιτροπής, στην οποία προΐσταται πρόεδρος Πρωτοδικών και συμμετέχουν ένας εκπρόσωπος των εργοδοτών και ένας εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ! Ουδέποτε συνεκλήθη αυτή η επιτροπή και ουδέποτε γνωμοδότησε. Αλλά και ο «κλονισμός εμπιστοσύνης» δεν εμπίπτει σε κανένα από τα 6 παραπτώματα που προβλέπει ο νόμος.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ είναι και η χρονική αλληλουχία κάποιων γεγονότων. Η αρχική κλήση που είχαν δεχτεί οι 6 απολυθέντες ήταν για τις 20 Ιουνίου και με το ερώτημα της ΑΡΓΙΑΣ. Στις 26 Ιουνίου καταδικάζεται ο Π. Πολάκης για συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος του Στ. Πουλή. Στις 29 Ιουνίου οι «6» δέχονται νέα κλήση από το Δ.Σ. του ΚΕΕΛΠΝΟ, αυτή τη φορά με το ερώτημα της ΑΠΟΛΥΣΗΣ! Και στις 17 Ιουλίου απολύθηκαν. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Ο Π. Πολάκης με την ανοχή -ή και την παρότρυνση(;)- του Α. Τσίπρα έδωσε την εντολή στο «λαϊκό δικαστήριο-στρατοδικείο» κι εκείνο εκτέλεσε. Πρόκειται για τυπικό παράδειγμα «εκκαθάρισης σταλινικού τύπου».

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ όμως έχει και το γεγονός ότι η απόφαση για τις απολύσεις δεν πάρθηκε καν με ΟΜΟΦΩΝΙΑ. Ενα μέλος του Δ.Σ. του ΚΕΕΛΠΝΟ τις καταψήφισε και δύο άλλα απουσίαζαν. Υπήρξαν δηλαδή τρεις άνθρωποι με στοιχειώδη αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, ώστε να αντισταθούν, με τον τρόπο του ο καθένας, στις εντολές Πολάκη. Τουλάχιστον ο κανονικός «πατερούλης» είχε φροντίσει να εκτελούνται ομόφωνα οι εντολές του.

ΕΙΝΑΙ προφανές ότι οι «εκκαθαρίσεις του ΚΕΕΛΠΝΟ» αποτελούν απλώς ένα σύμπτωμα μιας βαριάς πολιτικής ασθένειας, από την οποία νοσεί ο ΣΥΡΙΖΑ: της αλλεργίας στη Δημοκρατία, στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, στη θεσμική κανονικότητα και στην ύπαρξη θεσμοθετημένων και ισχυρών κανόνων που τηρούνται ευλαβικά από όλους και για όλους.

Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα συμπτώματα γίνονται πιο έντονα όσο βρίσκεται σε έξαρση η νόσος. Η οποία με τη σειρά της επιδεινώνεται όσο ο ασθενής νοιώθει το τέλος να έρχεται πιο κοντά του. Εν προκειμένω το πολιτικό.

«Εκ παραδρομής» διαννοούμενοι;

Η συλλογή υπογραφών στο περίφημο κείμενο υπέρ της «συμφωνίας των Πρεσπών» εκφυλίστηκε γρήγορα σε πολιτική γελοιότητα.

Λογικό ήταν να ξεσπάσει «βουβός πόλεμος» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜ.ΑΡ. για το ποιος φταίει περισσότερο για τη δημόσια αυτοδιαπόμπευση του «πνευματικού εγχειρήματος». Το οποίο φιλοδόξησε να προσδώσει «κύρος» σ’ ένα εγχείρημα που έχει καταδικαστεί ήδη από τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.

Οι υποκλαπείσες και επομένως πλαστογραφημένες υπογραφές και η υπογραφή του… τεθνεώτος ήταν λογικό να οδηγήσουν στο αγαπημένο παιχνίδι της «Αριστεράς», το «ποιος φταίει περισσότερο». Κάτι ήξερε από πιο παλιά ο Λ. Κηλαηδόνης όταν τραγουδούσε «φταίτε κι εσείς, φταίμε κι εμείς, φταίει και ο Χατζηπετρής»…

Πέραν της αδράνειας των δικαστικών αρχών για την πλαστογραφία που έγινε μπροστά στα μάτια όλων των Ελλήνων, εντυπωσιάζει και κάτι ακόμα: Πως οι λίγοι σημαντικοί άνθρωποι που έχουν υπογράψει αυτό το κείμενο -μεταξύ πολλών ασήμαντων- δεν έχουν αποσύρει τις υπογραφές τους. Δεν αισθάνονται προσβεβλημένοι; Δεν θίγεται η αξιοπρέπειά τους; Δεν φαντάστηκαν ότι με την ίδια ευκολία αύριο μπορεί να πλαστογραφηθούν και οι δικές τους υπογραφές;

Εντάξει, το ότι υπέγραψαν ένα βαθιά διχαστικό κείμενο το γνώριζαν όταν το υπέγραφαν. Η γελοιοποίηση όμως, μέσω της συμμετοχής σ’ ένα εγχείρημα που αυτογελοιοποιήθηκε, δεν τους ενοχλεί;

Το πραγματικό «πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ

Τα στοιχεία που έχουν δει ήδη το φως της δημοσιότητας για τα επιχειρηματικά «έργα και ημέρες» της οικογένειας Τσίπρα είναι τόσο ισχυρά, ώστε η μη απάντηση -μέχρι στιγμής- από το Μ. Μαξίμου για τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης τα ισχυροποιεί περαιτέρω.

Η κοινωνία βοά, η αντιπολίτευση ζητά επίσημες εξηγήσεις και οι πολίτες μένουν με το στόμα ανοιχτό. Το Μ. Μαξίμου σπάει την εκκωφαντική σιωπή του μόνο για να εκτοξεύσει ύβρεις και να ρίξει φτηνά πυρά αντιπερισπασμού.

Για την ταμπακέρα κουβέντα. Κι αυτό είναι το πραγματικό «πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ: Δεν ντρέπεται για τίποτα και με τίποτα. Δεν ιδρώνει το αφτί του με τίποτα. Για την ακρίβεια -γιατί ξέρει τι συμβαίνει στην κοινωνία- έχει την «ικανότητα» να φέρεται σαν να μην έχει συμβεί απολύτως τίποτα. Με την ίδια άνεση που ψεύδεται και εξαπατά ή υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια, προσποιείται και τον «ψύχραιμο» και τον «αθώο». Βέβαια, η ουσιαστική διάβρωση του «ηθικού πλεονεκτήματος» έχει ξεπεράσει τα όρια της αποσάθρωσης. Αλλά στο τρέχον πολιτικό παίγνιο ο πολιτικός παχυδερμισμός αποδεικνύεται -ως ένα βαθμό- «πλεονέκτημα»…

Απορίες

1. Τι ακριβώς εννοεί ο Ψαριανός, που γνωρίζει πολύ καλά τον Τσίπρα, λέγοντας ότι «μεγάλωσε με τις εργολαβίες του Παττακού»;

2. Οι «αριστεροί» είναι αθώοι μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή τους και οι «άλλοι» είναι «ένοχοι» μέχρι να αποδειχθεί η αθωότητά τους;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]