Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Ας δούμε τώρα τι μετάφρασε ο Αλέξης Τσίπρας: «Ακούστε, λοιπόν, ποιο είναι το σοκ που σχεδιάζει ο κ. Μητσοτάκης, που, ευτυχώς, θα μείνει στα συρτάρια της οδού Πειραιώς και δεν θα εφαρμοστεί ποτέ. Το δημιουργικό σοκ, λοιπόν, είναι καταρχάς στο δρόμο του ομοϊδεάτη σας κ. Κουρτς -που δεν είναι ακροδεξιός, απ’ ό,τι άκουσα εδώ, αλλά είναι φιλελεύθερος- και είναι το δωδεκάωρο της εργασίας, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το «lockout», δηλαδή η ανταπεργία, η οριστική κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων -που επανέρχονται τον Σεπτέμβριο- η καθήλωση και όχι η αύξηση του κατώτατου μισθού».

Είναι προφανές ότι ο πρωθυπουργός έχει πρόβλημα όχι μόνο στις ξένες γλώσσες αλλά και στη μετάφραση από τα ελληνικά στα ελληνικά. Εκεί που δεν έχει κανένα πρόβλημα είναι στην παράφραση. Φυσκά δεν περιμέναμε από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να πει το πρόγραμμα της Ν.Δ. και να παραδεχθεί ότι η δέσμευσή της ενώπιον του επιχειρηματικού κόσμου ήταν η μείωση των φόρων και των εισφορών, αλλά όχι εν λευκώ: «Στην κοινωνία της γνώσης οι εργαζόμενοι είναι το μεγαλύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα. Και στο δικό τους πρόσωπο πρέπει να καθρεφτίζεται κάθε επιτυχημένη επιχείρηση», είπε ο Κ. Μητσοτάκης στέλνοντας το μήνυμα που χρειάζεται για όποιον καταστρατηγεί τα εργασιακά δικαιώματα.

Ομως το θέμα δεν είναι τι είπε και τι δεν είπε ο κάθε αρχηγός, αλλά αν ο κόσμος έχει καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στα δύο μοντέλα που συγκρούονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει έναν ταξικό πόλεμο και μια αντιδραστική ατζέντα, η οποία εμφανίζεται ως φιλοεργατική αλλά στην ουσία είναι βαθύτατα αντεργατική, αφού δεν προάγει την ανάπτυξη και άρα τις θέσεις εργασίας. Στον αντίποδα, υπάρχει το φιλελεύθερο ευρωπαϊκό επιχειρησιακό μοντέλο που υποστηρίζει το όφελος και των δύο πλευρών, χωρίς ενοχικά συμπλέγματα και ιδεοληψίες του περασμένου αιώνα. Διαλέγουμε και παίρνουμε.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]