Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*
Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως η πρώην Πρόεδρος της Βουλής είχε συστήσει και την περίφημη επιτροπή για το χρέος, το οποίο χαρακτηρίστηκε επονείδιστο και επαχθές. Στη συνέχεια έλεγε πως θα συγκληθεί το Κλαμπ των Παρισίων, όπου θα συμφωνηθεί η διαγραφή του χρέος.
ΜΕΤΑ το γύρισε στο «κούρεμα», ύστερα από συμφωνία με τους δανειστές. Λίγο, αργότερα, χάρη στον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, χρησιμοποιούσε τη φράση «απομείωση χρέους». Τώρα, πια, «ζαλίζει» τους ψηφοφόρους με μια υποτιθέμενη ελάφρυνση χρέους, την οποία θα πετύχει. Στην ουσία, όμως, αυτό που θα υπάρξει θα είναι μια ρύθμιση με επιμήκυνση στις λήξεις πληρωμών και διευθέτηση επιτοκίων, που έτσι κι αλλιώς είναι εξαιρετικά χαμηλά.
Ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο έπεσε μόνος του στην παγίδα των δανειστών, αλλά πλέον, με τα όσα υποστηρίζει, ουσιαστικά αποδεικνύει όσα υποστήριζε τόσα χρόνια το Βερολίνο: πως είναι περιττή κάποια ουσιαστική ελάφρυνση. Οταν η κυβέρνηση προβλέπει, πανηγυρίζοντας, πως η ελληνική οικονομία μπορεί άνετα να πιάνει στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων άνω του 3,5% και μάλιστα να φτάνει το 5,19% το 2022, τι να περιμένει από τους δανειστές;
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
ΝΑ το πούμε λίγο πιο απλά. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος πολίτης πληρώνει 500 ευρώ το μήνα δόση δανείου και ζητάει ρύθμιση. Αν πάει στην τράπεζα και πει ότι τώρα έχει μισθό 1.000 ευρώ, του χρόνου θα έχει 1.200 ευρώ και το 2022 θα βγάζει 2.000 ευρώ το μήνα, θα καταφέρει κάτι; Εσείς αν ήσασταν τραπεζίτης τι θα του απαντούσατε; Θα του μειώνατε τη δόση ή μήπως θα του την αυξάνατε κιόλας;
ΚΑΠΟΥ εδώ σταματάει και αυτό το αστείο παιχνιδάκι του πρωθυπουργού με τη γραβάτα. Ναι, αυτή τη γραβάτα που θα φόραγε όταν πετύχαινε τη συμφωνία για το χρέος. Μπορεί να φορέσει γραβάτα για τη «ρύθμιση» που θα αποφασιστεί ή για την υποτιθέμενη έξοδο από τα Μνημόνια, αλλά πλέον δεν έχει καμία σημασία. Γιατί αντί να τη φορέσει ο ίδιος, φόρεσε τη… γραβάτα στους πολίτες και την «έσφιξε», αυξάνοντας υπέρμετρα τους φόρους που είχαν ήδη αυξηθεί και μειώνοντας τα εισοδήματα που είχαν ήδη μειωθεί από τα δύο πρώτα Μνημόνια. Και όλα αυτά ενώ το δημόσιο χρέος παραμένει στην πραγματικότητα μη βιώσιμο!
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]