Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ούτε πολεμικά πλοία αναπτύχθηκαν στα στενά ανάμεσα στο καναδικό νησί Ελσμερ και τη γροιλανδική ακτή ούτε χρειάστηκε… αμερικανική μεσολάβηση. Οι αψιμαχίες περιορίστηκαν στο μποϊκοτάρισμα των… δανέζικων γλυκισμάτων και σε κάποια διπλωματικά διαβήματα. Τελικά το 2012 Δανία-Καναδάς κατέληξαν σε προκαταρκτική συμφωνία για την οριοθέτηση των συνόρων τους και στο συγκεκριμένο κομμάτι της Θάλασσας του Λίνκολν, που παραλείφθηκε από τη γενική συμφωνία του 1973.

Αυτές τις μέρες οι δύο χώρες ανέθεσαν σε ομάδες εργασίας την οριστική επίλυση του προβλήματος, καθώς οι περιοχές της Αρκτικής κοντά στον Βόρειο Πόλο έχουν ανεβάσει κατακόρυφα την προστιθέμενη γεωστρατηγική τους αξία. Το λιώσιμο των πάγων λόγω κλιματικής αλλαγής άνοιξε νέους θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους, ενώ η εκμετάλλευση των ΑΟΖ σε εκείνα τα μέρη δεν κρίνεται ασύμφορη όπως παλιά. Πρόκειται για περιοχές-χρυσωρυχείο, με ορυκτά, αλιεύματα, πετρέλαιο και αέριο, που έχουν ανοίξει την όρεξη και σε άλλα παράκτια κράτη της Αρκτικής (ΗΠΑ, Νορβηγία, Ρωσία).

Η διαμάχη για το Χανς έχει ιδιαίτερη αξία για τις δύο χώρες. Αν η Δανία χάσει την κυριότητα του νησιού θα διαταραχθούν οι σχέσεις της με τη Γροιλανδία, που ήδη απολαμβάνει αυξημένη ανεξαρτησία από την Κοπεγχάγη. Οι Καναδοί από την άλλη πλευρά ανησυχούν μήπως εξασθενήσει η διαπραγματευτική τους θέση σε αντίστοιχη διαμάχη με τις ΗΠΑ στη Θάλασσα του Μποφόρ, στο απώτατο βορειοδυτικό άκρο του Καναδά.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου