Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Εδωσαν άδεια, το 2015, να λειτουργήσει γυμνάσιο-λύκειο στο νησί (ενώ στην ακμή του μόνο το Σχοινούδι -με 3.000 Ελληνες κατοίκους και όχι 100 όπως σήμερα- διέθετε τρεις εκκλησίες, 9θέσιο σχολείο, ιατρείο, φαρμακείο, τέσσερα ελαιοτριβεία, είκοσι ένα εμπορικά καταστήματα και δύο κινηματογράφους), έκλεισαν τις διαβόητες φυλακές βαρυποινιτών που έσπρωξαν στην έξοδο τον Ελληνισμό τις δεκαετίες ’60 –’80, και επέτρεψαν τη διαβίωση 500 Ελλήνων στο νησί – έναντι 10.000 ομοεθνών μας και μερικών… δεκάδων Τούρκων το 1923.

Αν η Τουρκία σεβόταν τη Συνθήκη της Λωζάννης, η Ιμβρος και η Τένεδος θα απολάμβαναν το ίδιο καθεστώς με τα σκανδιναβικά νησιά Ολαντ. Ανήκουν μεν στη Φινλανδία αλλά είναι αποστρατικοποιημένα και οι 29.000 Σουηδοί κάτοικοί τους έχουν πλήρη διοικητική και γλωσσική αυτονομία. Δυστυχώς, δεν γειτονεύουμε με Φινλανδούς.

Οι απλοί Ιμβριώτες -συμπεριλαμβανομένου του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου- έχοντας ζήσει τα πολύ χειρότερα αρκούνται και στα λίγα, κάνοντας το σταυρό τους.

Ομως, η οργανωμένη ελληνική πολιτεία (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, διπλωματία) οφείλει να διαβάζει πίσω από τα επιφαινόμενα και να μην συμβάλλει -έστω άθελά της- στον εξωραϊσμό του σημερινού τουρκικού καθεστώτος.

Εξετάζοντας τα πράγματα όχι κοντόφθαλμα αλλά σε βάθος δεκαετιών, οι Τούρκοι στην περίπτωση της Ιμβρου μας άρπαξαν παράνομα το βόδι κι εμείς λέμε «ευχαριστώ» επειδή δίνουν λίγη περισσότερη ουρά. Στην πραγματικότητα το σχέδιο αφελληνισμού του νησιού βάσει του «Eritme Programi» (Πρόγραμμα Διάλυσης) αποτέλεσε πρότυπο για τον εκτουρκισμό της Βόρειας Κύπρου. Αμφιβάλλει κανείς ότι παρόμοια τύχη θα είχαν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου αν η Τουρκία πραγματοποιούσε τη «Μεγάλη Ιδέα» της κυριαρχίας έως τον 25ο παράλληλο; Τέτοιον οδηγό θέλουμε για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]