Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

«Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι που θα επέβαλλε τη συμμετοχή του ΔΝΤ πέρα από μια ελαφρώς μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους, η οποία ωστόσο δεν ήταν κρίσιμη», δήλωσε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση δείχνει την «έξοδο» στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εχει συμβεί πολλές φορές από το 2015 και μάλιστα με πολύ πιο σκληρές δηλώσεις στο παρελθόν. Ας μην ξεχνάμε ότι πριν από δύο χρόνια στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης είχαν χρησιμοποιηθεί ακόμα και αγνώστου προελεύσεως υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ του Τόμσεν και της Βελκουλέσκου. Στη συνέχεια, βέβαια, οι Τσίπρας και Τσακαλώτος υπέγραψαν επιστολή «μετανοίας» με την οποία ζητούσαν την παραμονή του ΔΝΤ στο μνημόνιο.

Οι απόψεις της κυβέρνησης για το ΔΝΤ θύμιζαν πάντοτε τον «δακτύλιο». Κάποιες ημέρες το χαρακτήριζαν σύμμαχο για το χρέος και κάποιες ημέρες εχθρό για τα επώδυνα μέτρα που έβαζε στο τραπέζι. Τώρα, όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Ο Αλέξης Τσίπρας, παρά τα όσα λέει δημοσίως, έχει βάλει πια τη «γραβάτα του χρέους» στην αποθήκη του Μαξίμου. Η συμφωνία στην οποία καταλήγουν οι δανειστές θα προβλέπει «άπλωμα» του χρέους στο μέλλον συνοδευόμενο με εφαρμογή προαπαιτουμένων και επίτευξη στόχων. Ουσιαστικά θα πρόκειται για ένα «μνημόνιο» χρέους με ισχύ έως το 2060. Αρα αυτομάτως το ΔΝΤ όντως δεν έχει κάτι να «προσφέρει» στην κυβέρνηση. Αντιθέτως, τώρα που πλησιάζει το 2019 τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιούν πως τα μέτρα που ψήφισαν πέρσι για κούρεμα συντάξεων και μείωση αφορολογήτου θα έχουν τεράστιο πολιτικό κόστος. Οπότε αναζητούν κάποιο τρόπο να τα μετακυλήσουν κάποιους μήνες αργότερα, ώστε να τα «χρεωθεί» η επόμενη κυβέρνηση. Και καθώς αυτό που επιμένει στην παράλληλη εφαρμογή των μέτρων είναι το ΔΝΤ, τότε το Ταμείο γίνεται ακόμα πιο… ανεπιθύμητο.

Τώρα, βέβαια, είναι αργά. Η περσινή «έξυπνη» επιλογή της κυβέρνησης να σπρώξει τα μέτρα στο μέλλον γυρίζει μπούμερανγκ όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για την οικονομία που θα βυθιστεί από τη σκληρότητα της εφαρμογής τους. Και, δυστυχώς, το πιο πιθανό σενάριο θα είναι ούτε ουσιαστική ελάφρυνση χρέους να υπάρξει και το ΔΝΤ να παραμείνει στο μνημόνιο και τα μέτρα να εφαρμοστούν ακριβώς όπως ψηφίστηκαν. Αλλά ακόμα κι αν έρθουν έτσι τα πράγματα ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του και πάλι θα λένε ότι τα μνημόνια τελείωσαν. Με ή χωρίς ΔΝΤ και πάλι θα πανηγυρίζουν…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]