Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Οταν οι συνάδελφοί του έχουν να περάσουν φορολογικά νομοσχέδια και εγκυκλίους για κόψιμο συντάξεων και επιδομάτων, εκείνος σηκώνει στις πλάτες του το μεγάλο απωθημένο και τον υπέρτατο στόχο της Αριστεράς: Την καθιέρωση της απλής αναλογικής. Ενα πάγιο αίτημα δεκαετιών των αριστερών και των μικρότερων κομμάτων που θα κάνει «πρεμιέρα» στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου του ’19.

Δεν θα υπάρξει, λοιπόν, κανείς εντός του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης που δεν θα στηρίξει τον Πάνο Σκουρλέτη. Ο υπουργός Εσωτερικών ξεκινά με ένα πολιτικό πλεονέκτημα σε έναν αγώνα που τελικό και μοναδικό έπαθλο είναι ο έλεγχος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από μια κυβέρνηση που χάνει διαρκώς έδαφος στην κοινωνία. Είναι τόσο κρίσιμο το διακύβευμα για τον ΣΥΡΙΖΑ που «αξίζει» να ρισκάρει την εύρυθμη λειτουργία των δήμων και τον κίνδυνο ακυβερνησίας. Πάντως, δεν θα είναι μια εύκολη μάχη, αφού ο Πάνος Σκουρλέτης δεν θα βρει απέναντί του μόνο τον Γιώργο Πατούλη, έναν δηλαδή παραδοσιακά ιδεολογικό και αναμενόμενο αντίπαλο, αλλά τη συντριπτική πλειονότητα των δημάρχων και των περιφερειαρχών, οι οποίοι βλέπουν καθαρά πως αυτό που φέρνει ο «Κλεισθένης Ι» είναι στην ουσία η κατάργηση των ισχυρών πλειοψηφιών στα τοπικά συμβούλια.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Δήμος της Αθήνας. Ο Γιώργος Καμίνης έλαβε την πρώτη Κυριακή 21,6%, που αντιστοιχούσε σε 5 έδρες. Τη δεύτερη Κυριακή με το ισχύον σύστημα πήρε 51,42% και 24 έδρες. Τελικό αποτέλεσμα 29 έδρες επί συνόλου 49. Αν ίσχυε η απλή αναλογική, ο δήμαρχος Αθηναίων με το 21% θα έπρεπε να διοικήσει τον πρώτο δήμο της χώρας με 10 δημοτικούς συμβούλους! Θα ήταν δηλαδή δήμαρχος μειοψηφίας. Ακόμα και με την αντιπολίτευση μαζί θα έφθανε τους 20 συμβούλους. Πώς, λοιπόν, θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις; Ο Πάνος Σκουρλέτης έχει τη μαγική απάντηση: Με συναίνεση. «Δικλίδα ασφαλείας είναι η υιοθέτηση μιας κουλτούρας συναινέσεων, συνεργασιών, διαβούλευσης και συνθέσεων τελικά για τη διαμόρφωση πλατιών πλειοψηφιών», λέει και γελάνε και τα… τραπέζια των δημοτικών συμβουλίων.

Είναι προφανές πως οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες για να περάσουν μια απόφαση θα πρέπει να δίνουν ομηρικές μάχες ή να μπαίνουν σε μια διαδικασία συνδιαλλαγής, που γεννά άλλους προβληματισμούς, όπως η ανάγκη συνεργασίας με εκλεγμένους της Χρυσής Αυγής. Ο Γιώργος Καμίνης τονίζει ότι με την απλή αναλογική «βάζουμε και τους φασίστες από την πίσω πόρτα μέσα στους δήμους», ενώ πολλοί άλλοι αιρετοί κάνουν λόγο για επερχόμενη δικτατορία των μειοψηφιών.

Αλλο ενδιαφέρον κομμάτι του νομοσχεδίου είναι η δυνατότητα για τοπικά δημοψηφίσματα, που θα έχουν μάλιστα και δεσμευτικό χαρακτήρα. Είναι γνωστή η αγάπη του ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκές πρωτοβουλίες, τοπικές συνελεύσεις, συνάξεις της γειτονιάς. Θεωρητικά η πρόβλεψη για δημοψήφισμα υπάρχει και στον «Καλλικράτη», όμως τώρα θα δίνεται η δυνατότητα να διενεργούνται όχι μόνο έπειτα από πρωτοβουλία των οργάνων του δήμου αλλά από όργανα όπως οι τοπικές λαϊκές συνελεύσεις. Εδώ «κολλάει» η πρόβλεψη του προέδρου της ΕΝΠΕ, Κώστα Αγοραστού, ο οποίος έλεγε πως η απλή αναλογική και οι αλλαγές που φέρνει ο «Κλεισθένης» μπορεί να οδηγήσουν σε μια «νέα Καταλονία σε περιοχή της Ελλάδας».

Οι αιρετοί κάνουν λόγο για διάλυση και χάος και ζητούν να δουν το νομοσχέδιο-φάντασμα στις λεπτομέρειές του. Αυτό δεν έχει ακόμα καταστεί εφικτό. Μέχρι σήμερα, όσα έχουν γίνει γνωστά για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου είναι από συνεντεύξεις του υπουργού, από διαρροές και από την πρόσφατη ομιλία του στο συνέδριο της ΚΕΔΕ και της ΕΝΠΕ. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν τα θετικά, όπως το ενιαίο ψηφοδέλτιο για τις κοινότητες έως 500 κατοίκους, τα δυσερμήνευτα, όπως η «λευκή εποικοδομητική ψήφος», και τα ύποπτα, όπως η μείωση του χρόνου θητείας των αιρετών από τα 5 στα 4 χρόνια, κάτι που ερμηνεύεται ως επιθυμία της κυβέρνησης να «τελειώνει» γρήγορα με τις σημερινές διοικήσεις των δήμων.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]