Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΤΟ πρόβλημα είναι τα συσσωρευμένα χρέη προς τράπεζες, εφορίες, Ταμεία και προμηθευτές. Και ας σταματήσει το παραμύθι για τους στρατηγικούς κακοπληρωτές. Αυτοί μπορεί να είναι το 10% έως 15%. Ε, ας τους «πιάσουν» και είτε ας τους βάλουν να πληρώσουν είτε ας τους πάρουν κομμάτι από τις περιουσίες τους για να εξοφλήσουν τα χρωστούμενα. Η μεγάλη πλειοψηφία χρωστάει και δεν έχει για να πληρώσει. Τουλάχιστον αν δεν γίνουν γενναίες ρυθμίσεις που θα περιλαμβάνουν και κούρεμα οφειλών.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ αποτυχία της κυβέρνησης είναι ο άχρηστος επί της ουσίας εξωδικαστικός συμβιβασμός, που τόσο διαφημίστηκε πως θα έδινε πνοή στην πραγματική οικονομία. Κανείς δεν γνωρίζει αν στην πραγματικότητα η κυβέρνηση αδιαφορεί για τις επιχειρήσεις λόγω ιδεοληψίας, αν η αποτυχία οφείλεται σε προϋποθέσεις που ουσιαστικά δεν είναι δυνατόν να πληρούν οι εταιρίες, σε εσκεμμένο μπλόκο των τραπεζών ή απλά στο μίγμα γραφειοκρατίας και ανικανότητας.

ΣΥΜΦΩΝΑ με τα επίσημα στοιχεία της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, στις 35 εβδομάδες της λειτουργίας του εξωδικαστικού συμβιβασμού έχουν ξεκινήσει τη διαδικασία αίτησης υπαγωγής 29.375 επιχειρήσεις. Από αυτές 10.352 έχουν καλύψει μόλις τα πρώτα βήματα, 5.149 πληρούν τα κριτήρια επιλεξιμότητας και έχουν υποβληθεί οριστικά μόνο 764 αιτήσεις. Από αυτές τις χιλιάδες επιχειρήσεις, μόλις 22 κατόρθωσαν να ρυθμίσουν με επιτυχία τις οφειλές τους.

ΕΙΝΑΙ απίστευτο αλλά πρόκειται για ποσοστό επιτυχίας μικρότερο από το 1‰. Ή, αντίστροφα, πρόκειται για ποσοστό αποτυχίας της ρύθμισης ίσο με 999,9‰. Και τι κάνει η κυβέρνηση; Συνεχίζει να τρέχει τη διαδικασία με τα ίδια κριτήρια και την ίδια… ταχύτητα. Ούτε που έχουν διανοηθεί ότι δεν λειτουργεί, ότι κάτι επιτέλους πρέπει να αλλάξουν;

ΑΝ ο εξωδικαστικός συμβιβασμός είχε δημιουργηθεί με σωστό τρόπο, είναι δεδομένο πως θα έδινε ανάσα σε χιλιάδες επιχειρήσεις και θα έσωζε από το λουκέτο χιλιάδες άλλες επιχειρήσεις. Και το οξύμωρο είναι πως την ίδια στιγμή η κυβέρνηση ζητάει «εξωδικαστικό συμβιβασμό» από τους δανειστές για το υπέρογκο δημόσιο χρέος.

Η πραγματική οικονομία δεν πρόκειται να βγει από το οκταετές κώμα -ό,τι κι αν συμβεί με τα Μνημόνια, την επιτροπεία και τις μεταρρυθμίσεις- αν δεν γίνουν γενναίες ρυθμίσεις ώστε να μειωθεί δραστικά το ιδιωτικό χρέος. Απλά θα συνεχίσει να κυριαρχεί η στασιμοχρεοκοπία και η εφορία θα κατάσχει ακίνητα και ό,τι βρίσκει σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Ετσι, δεν έρχεται ανάπτυξη. Ετσι, έρχονται Μνημόνια… αορίστου χρόνου.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]