Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Σε άπταιστα ελληνικά, ο Ιβιτσα Ντάτσιτς ερμήνευσε το γνωστό τραγούδι και ήταν σαν να έλεγε «συγγνώμη» που η χώρα του αναγνώρισε την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα. Το είπε και στις επίσημες δηλώσεις άλλωστε στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, αλλά το λάθος είναι σαν το ποτάμι, δεν γυρίζει πίσω. Η Σερβία, μια παραδοσιακά φίλη χώρα, έχει αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία. Οπότε «μη μου θυμώνεις, μάτια μου»…

Αναλόγου ύφους και διάθεσης στιγμές στη διεθνή διπλωματία έχουμε δει πολλές φορές. Ποιος δεν θυμάται τον Γιώργο Παπανδρέου να χορεύει ζεϊμπέκικο και τον Ισμαΐλ Τζεμ να χτυπάει παλαμάκια; Οταν όμως τα πράγματα ζορίζουν και έρχεται η ώρα των αποφάσεων, η μουσική σβήνει και όλοι το γυρίζουν στο πεζό. Η παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα βρίσκεται σε αναβρασμό και τα πιόνια αλλάζουν θέσεις με ταχύτητα που θα ζήλευε ηλεκτρονικό παιχνίδι.

Οι επόμενες κινήσεις δύσκολα προβλέπονται ακόμα και από δεινούς μετρ της πολιτικής. Λογικό λοιπόν να μπερδεύονται οι απλοί πολίτες, που βρίσκονται εν μέσω καταιγιστικών πυρών από ειδήσεις: αναβρασμός στο Αιγαίο με την Τουρκία, αναβρασμός στα βόρεια με τα Σκόπια, συγκρούσεις με τους δανειστές και θυμός για την Ευρώπη που ζητάει τα δανεικά με τόκο. Η πατριωτική φλέβα φουσκώνει και στις δημοσκοπήσεις, όπως η πρόσφατη του ΕΛΙΑΜΕΠ, καταγράφεται με εθνική περηφάνια πόσο φίλοι μας είναι οι Ρώσοι και πόσο απειλή είναι η Τουρκία και η(!) Γερμανία.

Μόνο που ο άξονας Τουρκίας-Ρωσίας ζει τις καλύτερες στιγμές του με το δίδυμο Ερντογάν-Πούτιν να παίζει με τα νεύρα της Δύσης και τα δικά μας. Αντίθετα, οι σχέσεις Τουρκίας-Γερμανίας όπως και οι σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ βρίσκονται στο ναδίρ, με την Αθήνα να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις νέες ψυχροπολεμικές ισορροπίες.

Ιστορικά η Ελλάδα πόνταρε πολλά στις Μεγάλες Δυνάμεις, χωρίς όμως πάντα να καταλαβαίνει ποια από όλες ήταν πραγματικός σύμμαχος και ποια κρυφός εχθρός. Ισως, αν η εξωτερική πολιτική μας ήταν ενιαία στο εσωτερικό της χώρας και το θυμικό του λαού μας είχε λιγότερες δόσεις ετεροπροσδιορισμού, τα πράγματα να ήταν πιο ξεκάθαρα.

Επειδή σε τελική ανάλυση δεν έχει σημασία τι κάνουν -και τι τραγουδούν- οι άλλοι για εμάς, αλλά τι κάνουμε εμείς για την πατρίδα μας.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]