Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

«Με την κίνηση αυτή θέλουμε να στείλουμε μήνυμα ελπίδας στους πρόσφυγες όλου του κόσμου και να αφυπνίσουμε τους λαούς για το μέγεθος του προσφυγικού προβλήματος», τόνισε ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Τόμας Μπαχ.

Αξιέπαινη, έστω και συμβολικά, η πρωτοβουλία να εκπροσωπηθούν στη μεγαλύτερη γιορτή του αθλητισμού (και των πολυεθνικών και των εργολάβων…) οι δεκάδες εκατομμύρια πρόσφυγες της Γης. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα λυθεί το δράμα τους. Το πολύ πολύ να προσφέρουν λίγα λεπτά συγκίνησης στους τηλεθεατές-καταναλωτές του δημοφιλέστερου event.

Κανονικά στο Ρίο θα έπρεπε να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της Σαμία Γιουσούφ Ομάρ. Μιας σπρίντερ από τη Σομαλία που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008, αλλά πνίγηκε τέσσερα χρόνια αργότερα στη Μεσόγειο, προσπαθώντας να περάσει από τη Λιβύη στην Ιταλία. Την ιστορία της μετέτρεψε φέτος σε κόμικ ο Γερμανός σχεδιαστής Ράινχαρτ Κλάιστ, ακολουθώντας τις συμβουλές της δημοσιογράφου Τερέζα Κρουγκ. Μιας ανεξάρτητης ανταποκρίτριας που γνωρίστηκε με τη Σομαλή αθλήτρια στην Αφρική και σοκαρίστηκε από το άδοξο τέλος της.

Μετά την επιστροφή από το Πεκίνο η Ομάρ συνέχισε να προπονείται στο Μογκαντίσου για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Βλέποντας όμως το στάδιο κατεστραμμένο από βομβαρδισμούς και τους ισλαμιστές της Αλ Σαμπάμπ να απειλούν τη ζωή της, προσπάθησε να ενταχθεί στην ομάδα της Αιθιοπίας. Υστερα από αρκετές περιπέτειες κατέληξε να γίνει έρμαιο διακινητών προς την Ιταλία. Η Μεσόγειος την πήρε κοντά της, μαζί χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία, το Αφγανιστάν και την Αφρική. Το «Ολυμπιακό Ονειρο» της Σαμία, όπως τιτλοφορείται το γερμανικό κόμικ, έμεινε μισό…