ΠΡΙΝ από λίγους μήνες μια γυναίκα σκοτώθηκε στο Λιτόχωρο, καθώς ένα δέντρο στην πλατεία του χωριού έπεσε πάνω της. Την ίδια περίπου εποχή ένας νέος έχασε τη ζωή του σε λούνα παρκ της Χαλκιδικής, που δεν διέθετε πιστοποιημένα μηχανήματα και τις απαιτούμενες άδειες.

ΟΙ τοπικές αρχές, συνήθως, κρύβονται πίσω από την πολυπλοκότητα των νόμων και τον μη σαφή διαχωρισμό αρμοδιοτήτων. Εκεί μπλέκονται ένα σωρό υπηρεσίες του Δημοσίου, οι περιφέρειες, πολλές φορές και το κεντρικό κράτος. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει ξεκάθαρο πλαίσιο για τις ευθύνες που αναλογούν στους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

ΚΑΛΟ, όμως, θα ήταν αυτό να το σκέφτονται και να το ομολογούν οι δήμαρχοι, όταν ζητούν την ψήφο των συμπολιτών τους και υπόσχονται πως μπορούν να αλλάξουν τις πόλεις τους.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ εξαιρέσεων υπάρχουν. Και, βέβαια, απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Πώς γίνεται μέσα σε λίγα χρόνια τα Τρίκαλα, τα Γιάννενα, η Γλυφάδα και κάποιοι ακόμα δήμοι να μεταμορφώνονται και να αναβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων και των επισκεπτών τους και στην πλειοψηφία των υπόλοιπων δήμων να μην γίνεται τίποτα και η ζωή να συνεχίζεται σαν να βρισκόμαστε ακόμα στη δεκαετία του ’80;

ΟΧΙ, δεν είναι θαυματοποιοί εκεί οι δήμαρχοι. Απλά κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Καταγράφουν τα προβλήματα του τόπου τους. Σχεδιάζουν λύσεις. Διενεργούν μελέτες. Εντάσσουν έργα και παρεμβάσεις σε κονδύλια του ΕΣΠΑ ή του Ταμείου Ανάκαμψης. Και μέρα με τη μέρα οι πόλεις αυτές αλλάζουν.

ΚΑΙ να μην γκρινιάζουν κάποιοι ότι δεν φτάνει η κρατική επιχορήγηση ή να ζητούν αύξηση των δημοτικών τελών, γιατί στους δήμους που αποδεδειγμένα γίνονται σημαντικά έργα ούτε παραπάνω λεφτά από το κράτος δόθηκαν ούτε αυξήθηκαν τα δημοτικά τέλη.

ΚΑΘΩΣ μιλάμε διαρκώς για την αναγκαιότητα της αναβάθμισης στην ποιότητα ζωής, για μια καλύτερη καθημερινότητα, οι τοπικοί άρχοντες οφείλουν να αντιληφθούν πως αυτό εξαρτάται κυρίως από εκείνους και σε πολύ μικρότερο βαθμό από την εκάστοτε κυβέρνηση. Τα πεζοδρόμια, οι δρόμοι, οι ποδηλατόδρομοι, οι πλατείες, τα πάρκα, γενικότερα η διαχείριση των δημόσιων χώρων, αλλά και η αντιμετώπιση της λειψυδρίας, η αποχέτευση, οι μικρο-συγκοινωνίες, η μικρο-γραφειοκρατία για πολίτες και επιχειρήσεις αποτελούν τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους δημάρχους.

ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ στο 2030. Εχει έρθει η ώρα να περάσουμε από τους δημάρχους «παλαιάς κοπής» σε δημάρχους-μάνατζερ που θα επιλύουν τα πραγματικά προβλήματα. Δεν υπάρχουν, πια, δικαιολογίες. Οι περισσότεροι μπορούν να κάνουν σημαντικά βήματα και να μεταμορφώσουν τους δήμους τους. Αρκεί να έχουν τη βούληση. Και όσοι δεν ξέρουν, ας κοιτάξουν να δουν τι κάνουν οι επιτυχημένοι δήμαρχοι και ας ακολουθήσουν τον δρόμο τους.