Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Είναι μια ολόκληρη ιστορία πολιτικής -και όχι μόνο- μετάλλαξης. Τα 4ο «πρωθυπουργικά Πάσχα» του Α. Τσίπρα και της «αριστερής καθηγήτριας» είναι «το βιντεοκλίπ της μετάλλαξης, αλλά και της αποκάλυψης». Οχι μόνο του πρωθυπουργικού ζεύγους και ολόκληρου του «αριστερού θιάσου», αλλά και της περιπέτειας της χώρας…

ΤΟ ΠΑΣΧΑ του 2015 ο Α. Τσίπρας, απολαμβάνοντας τη μεγαλύτερη δημοφιλία που απόλαυσε ποτέ, κυκλοφορούσε άνετος μες τον κόσμο, δείχνοντας ότι είναι «ένας από εμάς» και λίγο αργότερα «πέτυχε» το θρίαμβο του 62% του δημοψηφίσματος, που απεδείχθη και η καταστροφή του. Από τότε και μετά, τα Πάσχα του πρωθυπουργού άλλαξαν.

Εγιναν πιο «φυλασσόμενα», πιο προστατευμένα και ω του θαύματος, πιο θεοσεβούμενα και κατανυκτικά. Ο υπερηφάνως δεδηλωμένος «άθεος» ερχόταν όλο και πιο… κοντά στο «θείο δράμα» και στην Ανάσταση. Με κορυφαία -μέχρι στιγμής- την «ευσεβή» εμφάνιση στην Τήλο. Ενας ρόλος ήταν κι αυτός, από τους πολλούς που έχει προλάβει να παίξει, στο αντικειμενικά σύντομο χρονικό διάστημα των 3,5 χρόνων. Το μόνο που δεν έχει μεταλλαχθεί είναι το υποκριτικό ταλέντο του πρωταγωνιστή.

ΟΤΑΝ, το 2015, ο ελληνικός λαός αποφάσισε ν’ αναθέσει τη διακυβέρνηση της χώρας, σ’ ένα «…διανοούμενο πολιτικό καφενείο», ήταν θέμα χρόνου να μετρηθούν οι συνέπειες της επιλογής. Είτε 80 δισ. είτε 100 είτε 200, ήταν πάρα πολλά τα λεφτά για μια χρεοκοπημένη κι εξαντλημένη χώρα. Αλλά αυτή είναι μόνο μια οδυνηρή πλευρά της ζημιάς. Η γενικευμένη κατάπτωση, που δεν μπορεί ν’ αποτιμηθεί σε ευρώ, είναι ίσως ακόμα πιο μεγάλη. Το «επίπεδο» έπεσε παντού. Οι αξίες ευτελίστηκαν. Το «ωχ αδελφέ», η άγνοια, η ημιμάθεια και η αμοραλιστική «προσαρμοστικότητα» αποτέλεσαν το θρίαμβο της μετριοκρατίας.

ΚΙ ΕΤΣΙ αποκαλύφθηκε το πραγματικό ποιόν εκείνων που ήρθαν «ν’ αλλάξουν την Ευρώπη» κι έπεισαν ουκ ολίγους ότι «και δύο από τα δέκα που λέει ότι θα κάνει, να κάνει, καλύτερα θα είναι». Δεν ήταν ένα στιγμιαίο λάθος του Α. Τσίπρα όταν είπε το αμίμητο ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα. Δεν ήταν εκ παραδρομής όταν μίλησε για τα… δύο νησιά, τη Λέσβο και τη Μυτιλήνη. Δεν ήταν γλωσσικό λάθος όταν μίλησε για… λιμάνι στην Καστοριά. Οπως δεν ήταν φραστικό ολίσθημα ότι η Τήλος είναι το ανατολικότερο σύνορο της Ευρώπης. Δεν φταίει ο Α. Τσίπρας. Αυτός ήταν πάντα. Το μόνο λάθος που έκανε -και προδίδει την πραγματική έλλειψη ευφυΐας- είναι ότι κράτησε γύρω του το «καφενείο» και δεν επέλεξε αξιόλογους ανθρώπους, που να μπορούν έστω να τον προστατεύσουν. Το μεγάλο λάθος το έκαναν οι «πολλοί», που «ψήθηκαν» πως είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι.

ΑΝ σταχυολογήσει κανείς τα «μαργαριτάρια» που έχουν εκστομίσει αυτά τα 3 χρόνια κορυφαίοι υπουργοί και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, ανεβαίνουν εύκολα 20 απίθανες επιθεωρήσεις. Αν μετρήσει κανείς τους «καρπούς» της αγραμματοσύνης που έχουν παραχθεί στο «περιβόλι της Αριστεράς», θα έχει να λέει για πολλά χρόνια. Αν όμως ξεφύγει κανείς από το ευτράπελο του πράγματος και συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ζημιάς, τότε τα γέλια παραχωρούν τη θέση τους στο κλάμα.

ΤΟΣΗ άγνοια, μαζί με αμοραλισμό και υποκρισία, μπορούν να φωτιστούν μόνο από το Αγιο Φως της Τήλου. Το οποίο φέτος, όπως και πέρσι και πρόπερσι και αντιπρόπερσι, …δεν ταξίδεψε με τιμές αρχηγού κράτους. Κι …επέμεινε -το Αγιο Φως- να μην κάνει δηλώσεις, όπως αναρωτιόταν το 2014 η σύζυγος κορυφαίου υπουργού…

ΑΙΧΜΗ

«ΑΘΕΟΣ»…

Δηλώνει άθεος κι έχει κάθε δικαίωμα. Δεν έχει παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο, ούτε έχει βαφτίσει τα παιδιά του κι είναι απολύτως σεβαστό κι αναφαίρετο δικαίωμά του. Καταργεί το θρησκευτικό όρκο, αλλάζει τα Θρησκευτικά και είναι μια πολιτική επιλογή που μπορεί να τη συζητήσει κανείς, βρίσκοντας κι αρκετά θετικά. Η σχέση με το Θείο και την πίστη είναι κάτι το απολύτως προσωπικό και σεβαστό σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία. Υπό μια απαράβατη προϋπόθεση: Να υπάρχει συνέπεια και στοιχειώδης σοβαρότητα.

Γιατί αγγίζουν τα όρια του γελοίου οι θρησκευτικές ρεβεράντζες στο Αγιο Όρος, το πέταγμα του περιστεριού στα Θεοφάνια και οι «κατανυκτικές στιγμές» στον Επιτάφιο και την Ανάσταση. Πόσω μάλλον, όταν εργαλειοποιείται και η σχέση με την Εκκλησία. Αποτελεί π.χ. πολιτικό όνειδος, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας -και μόνο- ο πρωθυπουργός να ενημερώνει πρώτα τον Αρχιεπίσκοπο για το Σκοπιανό και με μεγάλη καθυστέρηση τους πολιτικούς αρχηγούς.

Υποκρισία και σκοπιμότητα «στην πλάτη» της Εκκλησίας δείχνουν έλλειψη γενναιότητας, τυχοδιωκτισμό και ιδεολογικό χαμελαιοντισμό. Οχι ό,τι καλύτερο.

ΣΤ’ ΑΚΡΑ Η ΣΧΕΣΗ ΚΟΤΖΙΑ-ΚΑΜΜΕΝΟΥ

Οι άγιες μέρες του Πάσχα δεν κατάφεραν να φέρουν κατευνασμό στις σοβαρά διαταραγμένες σχέσεις Κοτζιά-Καμμένου. Τόσο το Σκοπιανό όσο και ο χειρισμός των 2 Ελλήνων αξιωματικών έχουν φέρει σε ανοικτή σύγκρουση τον υπ. Εξωτερικών και τον υπ. Αμυνας, χωρίς να υπάρχει τίποτα στον ορίζοντα που να προμηνύει ότι μπορεί να υπάρξει εξομάλυνση στις σχέσεις τους.

Ο Ν. Κοτζιάς μάλιστα, πριν από το Πάσχα, με ημιεπίσημο διάβημα στο Μ. Μαξίμου, απαίτησε να σταματήσει ο Π. Καμμένος τις δημόσιες δηλώσεις γι’ αυτά τα 2 θέματα. Οι σχετικές νύξεις που έγιναν στον ΥΕΘΑ, όπως αποδείχθηκε, δεν είχαν αποτέλεσμα…

…ΚΑΙ ΤΟ «ΚΑΡΦΩΜΑ» ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ!

Απ’ ό,τι φαίνεται, είναι τέτοια η πίκα του Ν. Κοτζιά με τον Π. Καμμένο, ώστε δεν συγκρατήθηκε ούτε όταν ενημέρωνε την προηγούμενη εβδομάδα τους πολιτικούς αρχηγούς για τις τελευταίες εξελίξεις στο Σκοπιανό. Σύμφωνα με πληροφορίες, σε τουλάχιστον 3 πολιτικούς αρχηγούς που τον ρώτησαν τι θα γίνει με τον Π. Καμμένο, που διαφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο θέμα, ο Ν. Κοτζιάς τους είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι «δεν παίζει κανένα ρόλο».

Λίγο πιο δύσκολα ήταν τα πράγματα όταν ρωτήθηκε πώς θα υπάρξει πλειοψηφία στη Βουλή, με δεδομένη τη στάση του ΥΕΘΑ. Εκεί ο ΥΠΕΞ κατέφυγε στη γνωστή θεωρία της «πλειοψηφίας βουλευτών» και όχι κομμάτων. Ωστόσο, οι συνομιλητές του διέκριναν στα λεγόμενά του μεγαλύτερη αμηχανία απ’ ό,τι στο παρελθόν…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Ο Στράβων, από τους μεγαλύτερους γεωγράφους της Ιστορίας, να ήξερε άραγε ότι κάποτε η χώρα του θα είχε πρωθυπουργό ένα αγεωγράφητο «Στραβάδι»;

2. Αληθεύει ότι το portal του Ν. Παππά για τον έλεγχο των fake news εξελίσσεται σε έγαν μηχανισμό περιορισμού της ελευθεροτυπίας;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]