Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Ηταν μια αυθόρμητη ένδειξη της πραγματικής λύπης που ένιωθαν για τον θάνατο του Στέλιου Σκλαβενίτη. Ο χαμός του γνωστού επιχειρηματία βύθισε στη θλίψη όχι μόνο την οικογένειά του και τον επιχειρηματικό κόσμο, αλλά και τους εργαζομένους του Ομίλου. Ολοι είχαν έναν καλό λόγο να πουν για τον «κύριο Στέλιο», όλοι είχαν κάτι να θυμηθούν. Μέσα από την τραγωδία της οικογένειας Σκλαβενίτη, που βιώνει την απώλεια ενός μέλους της σε τόσο δημιουργική ηλικία, αναδεικνύεται η έννοια του διορατικού επιχειρηματία που είναι ταυτόχρονα και καλός εργοδότης. Σε μια εποχή που το εργασιακό τοπίο στην Ελλάδα αλλάζει άρδην, είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ να αναδειχθούν οι ελληνικές εταιρείες που εκτός από τη συμβολή τους στην οικονομία στηρίζουν και τους εργαζομένους τους.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Εχει σημασία βέβαια αυτό να γίνεται μακριά από τα κακώς εννοούμενα κεκτημένα του συνδικαλιστικού κατεστημένου. Να το πιστεύει ειλικρινά ο ίδιος ο επιχειρηματίας. Το περιέγραψε πολύ απλά ο τσάρος του καφέ, πρώην CEO της Starbucks Howard Schultz στο αφιέρωμα του Forbes με τα 100 κορυφαία εν ζωή επιχειρηματικά μυαλά του πλανήτη. Οταν ανακοίνωσε στους μετόχους της εταιρείας ότι θα προσφέρει στους μερικής απασχόλησης εργαζομένους του πλήρη ασφάλιση υγείας, εκείνοι εξαγριώθηκαν. Τους κατάφερε, όμως, πείθοντάς τους ότι παραχωρώντας αυτά τα προνόμια θα αυξήσουν την κερδοφορία και την παραγωγικότητά τους. «Ακόμη προσπαθώ να χτίσω το είδος της επιχείρησης στο οποίο ο πατέρας μου δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να εργαστεί. Εκανε πολλές δουλειές χαμηλής ειδίκευσης και είδα από κοντά τι σημαίνει να μη σε σέβονται και να σε υποτιμούν. Δεν πίστεψε σε κανέναν εργοδότη, επειδή κανένας εργοδότης δεν πίστεψε σε αυτόν» (πηγή capital.gr).
Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται χιλιάδες οικογενειακές επιχειρήσεις, μικρές, μικρομεσαίες αλλά και πολύ μεγάλες, αποτελώντας μια ιδιαιτερότητα της ελληνικής οικονομίας. Μπορεί οι επιχειρήσεις αυτές να αντιμετωπίζουν τις ίδιες προκλήσεις με τις υπόλοιπες, ωστόσο η διάσταση της οικογένειας τις κάνει να ξεχωρίζουν. Είναι αυτή η πλευρά τους που κάνει το μάνατζμεντ να μην ηχεί τόσο ψυχρό, που κάνει την απώλεια ενός επιχειρηματία προσωπική υπόθεση όλων.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]