Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ευφραδής, παθιασμένος και χωρίς στρογγυλέματα στον λόγο του, ο Μπάρμπερ δέχεται κι αυτός απειλές κατά της ζωής του. Ουσιαστικά δεν απαρνιέται το βαρύ φορτίο που εναποθέτουν στους ώμους του. «Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για να τιμήσεις έναν δολοφονημένο προφήτη είναι να σηκώσεις τη ματωμένη ράβδο του και να συνεχίσεις τον δρόμο», λέει θαρρετά ο αιδεσιμότατος Μπάρμπερ αναλαμβάνοντας το ρίσκο.

Πράγματι, οι αιχμηρές κοινωνικές παρεμβάσεις του θυμίζουν την τελευταία ριζοσπαστική περίοδο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ λίγο προτού δολοφονηθεί, όταν εκτός από τις φυλετικές διακρίσεις κατακεραύνωνε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και την οικονομική ανισότητα στο εσωτερικό της χώρας.

«Αν προς το τέλος της ζωής του ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ προσπαθούσε να οργανώσει τους φτωχούς, το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς», τονίζει ο αιδεσιμότατος Μπάρμπερ. «Ο Κινγκ ζητούσε ένα Σχέδιο Μάρσαλ για τους φτωχούς Αμερικανούς, αξιοπρεπή μεροκάματα, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για τους ανήμπορους, εθνικό σύστημα υγείας.

Γι’ αυτά πρέπει να αγωνιστούμε, όχι επειδή είναι η 50ή επέτειος από τη δολοφονία του, αλλά επειδή 50 χρόνια μετά από αυτήν υπάρχουν 140 εκατομμύρια φτωχοί σε αυτή τη χώρα».

Ο Ουίλιαμ Μπάρμπερ γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου 1963, δύο μέρες μετά την ιστορική ομιλία του Κινγκ («I have a dream») στην Ουάσιγκτον και ήταν τριών μηνών όταν ο JFK δολοφονήθηκε στο Ντάλας. Συμπτώσεις ή σημάδια της μοίρας;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]