Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας

Ο θάνατός του ήταν παράδειγμα καθήκοντος και γενναιότητας. Τον έκλαψαν πολλοί, όπως έκλαψαν πριν από λίγο καιρό και τα δυο νέα κορίτσια που τυχαία βρέθηκαν στο δρόμο ενός άλλου αιμοσταγούς τρομοκράτη στη Μασσαλία και δολοφονήθηκαν βάναυσα. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, αλλά και σε τόσες παρόμοιες, το γεγονός της δολοφονίας ξεχάστηκε αρκετά γρήγορα. Κι αυτό γιατί τα θύματα ήταν μόνο λίγα, μετρημένα στα δάχτυλα. Εχουμε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο κυνισμού ή αποδοχής αδυναμίας λύσης του προβλήματος της τρομοκρατίας, ώστε αν δεν υπάρξει μαζικό έγκλημα με πάνω από 20 νεκρούς να μη θεωρείται σημαντικό πρόβλημα.

Τέτοια έκπτωση της ανθρώπινης ζωής δεν είχαμε αντιμετωπίσει στον δυτικό τουλάχιστον κόσμο εδώ και πολλά χρόνια. Υπάρχουν όμως ευθύνες για τη δολοφονία του χωροφύλακα. Ο ισλαμιστής δολοφόνος ήταν στην κατηγορία «S» (suspect, ύποπτος) από την αστυνομία, λόγω του ποινικού παρελθόντος του αλλά και της ανοιχτής στήριξής του στον ISIS, το Ισλαμικό Κράτος, μέσα από την ιστοσελίδα του. Γιατί λοιπόν κυκλοφορούσε ελεύθερος τη στιγμή που ο νόμος δίνει δικαίωμα προληπτικής προστασίας των πολιτών από εν δυνάμει αναγνωρισμένους τρομοκράτες; Κάτι μάλλον δεν έγινε σωστά από πλευράς των αρχών. Αλλωστε διατάχτηκε διοικητική έρευνα για τυχόν κρατικές παραλείψεις.

Πέρα όμως από το ποινικό μέρος της υπόθεσης υπάρχει και το πολιτιστικό μέρος που δίνει τροφή στην αδίστακτη ιδεολογία των τρομοκρατών. Η επιμονή της επιβολής ενός πολυπολιτισμικού μοντέλου στην κοινωνία (κι όχι μιας φυσικής εκ του εμπορίου ή των εξ ανάγκης πολιτισμικών συνεργειών, διαπολιτισμικής συνύπαρξης), που είναι πια πασιφανές ότι δεν προχωρά επιτυχημένα, ενισχύει τον πολιτικό ναρκισσισμό ενός Ισλάμ που, εδώ και πολλά χρόνια, προσπαθεί μέσω της «νόμιμης» διείσδυσης στις δυτικές κοινωνίες να ελέγξει περιοχές πόλεων.

Υπάρχουν για παράδειγμα πολλά γαλλικά προάστια (σε Μασσαλία και Παρίσι) που ελέγχονται πλήρως από το ριζοσπαστικό Ισλάμ κι εφαρμόζουν ντε φάκτο τον ισλαμικό νόμο. Το πασίγνωστο Ινστιτούτο Μοντέν στην τελευταία του ανάλυση έδειξε ότι το 30% των μουσουλμάνων της Γαλλίας αποδέχονται ότι ο ισλαμικός νόμος της Σαρία έχει για αυτούς μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι ο γαλλικός νόμος. Επίσης, όλο και μεγαλώνει το ποσοστό πίεσης ώστε οι νέοι να πιστέψουν ότι ο πραγματικός μουσουλμάνος δεν είναι ο μετριοπαθής αλλά όποιος εφαρμόζει κατά γράμμα το κοράνι απροσάρμοστο στη σημερινή πραγματικότητα.

Ολα αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι εκτός από τους γαλλικούς νόμους πρέπει να υπάρξει κι άλλου είδους αντίδραση εναντίον της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Πρέπει το ίδιο το Ισλάμ να αυτοπροστατευτεί. Δεν είναι δυνατόν να σιωπούν οι μουσουλμάνοι διανοούμενοι μπροστά σε αυτά τα εγκλήματα και να μην τα καταγγέλλουν ανοιχτά ακόμη κι αν απειλούνται. Πριν από χρόνια ανάλογη κατάσταση υπήρχε και στην Καθολική Εκκλησία, που έκανε ουκ ολίγα εγκλήματα. Ομως ξεσηκώθηκαν τόσοι και τόσοι άνθρωποι των γραμμάτων και συνέβαλαν στην αλλαγή πολλών πραγμάτων. Εναν Διαφωτισμό μάλλον χρειάζεται το Ισλάμ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]