Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Οι νικηφόροι πόλεμοι του 1967/1973, η συντριπτική υπεροπλία έναντι των Αράβων γειτόνων του και το στρατηγικό βάθος χάρη στις συμμαχίες με Ελλάδα, Κύπρο, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία δεν λύνουν το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα ασφαλείας του εβραϊκού κράτους, που αφορά την ύπαρξη τεράστιων αραβικών πληθυσμών στα (νόμιμα και κατεχόμενα) εδάφη του.

«Το όραμα ενός Αραβα πρωθυπουργού του Ισραήλ, που σήμερα μοιάζει ουτοπικό, έρχεται όλο και πιο κοντά», προειδοποίησε ο βουλευτής του αραβικού κόμματος «Ενιαία Λίστα» της Κνεσέτ, Αχμάντ Τιμπί. «Και τότε το Ισραήλ είτε θα γίνει ένα κράτος-απαρτχάιντ δύο εθνών είτε θα μεταβληθεί σε ένα δημοκρατικό κράτος, που όμως δεν θα είναι εβραϊκό».

Ο αραβικής καταγωγής Ισραηλινός βουλευτής ένωσε ουσιαστικά τη φωνή του με έξι… πρώην ηγέτες της Μοσάντ, που κατήγγειλαν σε άρθρο στην Yedioth Ahronoth τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου ότι οδηγεί το Ισραήλ στην καταστροφή με το να απορρίπτει τη λύση των «δύο κρατών», με τους Παλαιστινίους. «Η διπλωματική αδράνεια που μας οδηγεί σε ένα κράτος δύο εθνών θα σημάνει το τέλος του Ισραήλ ως εβραϊκού και δημοκρατικού κράτους», σημείωσε ο διοικητής της Μοσάντ στις αρχές του ’90, Ντάνι Γιατόμ. Ο προκάτοχός του Σβι Σαμίρ (1968-1974) κατήγγειλε τον Νετανιάχου ότι με τα σκάνδαλα διαφθοράς και τη λανθασμένη εθνική πολιτική του βάζει σε κίνδυνο «το μέλλον των εγγονιών και των δισέγγονών μας σε αυτή τη γη».

Δημογραφικά στοιχεία δείχνουν ότι στα κατεχόμενα εδάφη (Δυτ. Οχθη, Γάζα, Ανατολική Ιερουσαλήμ) ζουν 5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, ενώ στο σύνολο των εδαφών ανάμεσα στη Μεσόγειο και τον Ιορδάνη ο εβραϊκός και ο παλαιστινο-μουσουλμανικός πληθυσμός είναι περίπου «ισόπαλοι» στα 6,5 εκατομμύρια.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]