Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Βέβαια η αξιολόγηση που καταργείται από τον Γαβρόγλου δεν είχε ποτέ εφαρμοστεί. Οπότε τουλάχιστον ο υπουργός είναι ειλικρινής. Αφού έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να αξιολογηθούν οι εκπαιδευτικοί, θα σκέφτηκε πως δεν υπάρχει κανένας λόγος για να υφίσταται ούτε στα χαρτιά.

ΑΥΤΟ που αρνούνται να κατανοήσουν οι συνδικαλιστές του Δημοσίου και ένα σημαντικό κομμάτι των υπαλλήλων είναι πως η ανυπαρξία αξιολόγησης δημιουργεί την ανικανότητα, την αναξιοπιστία, την ανυποληψία, την ανοργανωσιά στο Δημόσιο. Στο πλάι τους έχουν εξάλλου την πλειοψηφία των πολιτικών όλων των κομμάτων, από αριστερά έως δεξιά. Ολοι μαζί επιζητούν την ησυχία τους και το βόλεμα πρασινογαλαζοροζοκόκκινων στελεχών στις θέσεις ευθύνης του κρατικού μηχανισμού ανάλογα με τις εκάστοτε πολιτικές ισορροπίες.

ΜΕ αυτό τον τρόπο αποτυχημένοι πολιτευτές, κομματάρχες και κολαούζα συστημάτων γίνονται γενικοί γραμματείς, γενικοί διευθυντές, τμηματάρχες. Μόνο τους διαβατήριο το κόμμα. Και έτσι διαβρώνεται από πάνω προς τα κάτω οποιοσδήποτε δημόσιος φορέας. Γιατί όταν είναι άσχετος και ανίκανος εκείνος που αποφασίζει, ο υφιστάμενος είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και ό,τι μπορεί. Ισως να είναι αστέρι και να δουλεύει για άλλους δέκα. Ισως απλά να έχει αράξει σε ένα γραφείο και να μην κάνει απολύτως τίποτα. Κι όμως αυτοί οι δύο υπάλληλοι που εκπροσωπούν ακραίες περιπτώσεις δεν πρόκειται να αξιολογηθούν από κανέναν και θα έχουν την ίδια ακριβώς εξέλιξη.

ΚΑΙ η αξιολόγηση είναι κάτι δύσκολο, αλλά συγχρόνως απλό. Ας κάνουμε όλοι ένα ταξίδι στο παρελθόν. Θυμόμαστε τους δασκάλους μας και καθηγητές μας που ήταν αστέρια. Θυμόμαστε και τους δασκάλους μας και καθηγητές μας που δεν θα έπρεπε να είχαν διοριστεί εκπαιδευτικοί γιατί απλά δεν μπορούσαν να ασκήσουν το λειτούργημα. Οταν ακόμα κι ένας μαθητής -κι ας μην μετράει η γνώμη του- μπορεί να αξιολογήσει έναν εκπαιδευτικό, γιατί να μην μπορεί να τον αξιολογήσει το ίδιο το σύστημα της εκπαίδευσης;

ΑΣ σκεφτούμε και την καθημερινότητά μας. Με ποιον τρόπο επιλέγουμε όλοι οι πολίτες σε ποια ταβέρνα θα φάμε, ποιον γιατρό θα εμπιστευθούμε, ποιον μάστορα θα φωνάξουμε για να φτιάξει κάτι που χάλασε στο σπίτι ή στο αυτοκίνητό μας; Με την αξιολόγηση. Δοκιμάζουμε και μετά επικροτούμε ή απορρίπτουμε όποιον κατά τη γνώμη μας έκανε ή δεν έκανε σωστά τη δουλειά που έπρεπε να κάνει.

Σχεδόν σε κάθε στιγμή της καθημερινότητας αποφασίζουμε τι θα κάνουμε βασιζόμενοι στην αξιολόγησή μας. Κι όμως κάποιοι επιμένουν πως θα πρέπει να συνεχίσουν να μην αξιολογούνται, να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, απλά επειδή κάποτε διορίστηκαν σε κάποια θέση. Αλήθεια, ο υπουργός Γαβρόγλου πώς επιλέγει ταβέρνα;

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]