Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Οσο αποσυντίθεται το δυτικό στρατόπεδο και αυξάνεται η διεθνής αστάθεια τόσο περισσότερο η Ελλάδα θα εκτίθεται σε εθνικούς κινδύνους. Οταν ο Τραμπ απειλεί στα ίσα την Ευρώπη με εμπορικό πόλεμο και η Κομισιόν τού απαντά «Μολών λαβέ», ποιος ΝΑΤΟϊκός θα νοιαστεί αν τα τουρκικά αλιευτικά κάνουν πάρτι ανοιχτά της Θάσου, αν τα Υμια έγιναν «κατάμαυρα» κι αν ο Ερντογάν κάνει εθνοκάθαρση κατά των Κούρδων στο Αφρίν της Βορειοδυτικής Συρίας, όπως ο «Αττίλας» στην Κύπρο το 1974;

Ο γενναίος Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ τόλμησε να γράψει στην «Αφρίκα» (τη μετονόμασε έτσι από «Αβρούπα» επειδή του άσκησε λογοκρισία ο Ντενκτάς) ότι η τουρκική επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας(!)» στη Βόρεια Συρία δεν είναι τίποτε περισσότερο από εισβολή, καταστροφή και δήωση, όπως στην Κύπρο το ‘74. Ο Ερντογάν προέτρεψε ουσιαστικά τον όχλο να τον λιντσάρει και ήδη έγινε η πρώτη απόπειρα.

Το τραγικό για τους Κούρδους του Αφρίν -του δυτικότερου καντονιού της «Ροτζάβα», της αυτόνομης κουρδικής επαρχίας στη Βόρεια Συρία, που ως τώρα τα είχε καλά με Ισραηλινούς, Ρώσους, Αμερικανούς και τον Ασαντ- είναι ότι οι φίλοι τους τους εγκατέλειψαν, όπως έγινε με τους Κούρδους του Βόρειου Ιράκ. Αμερικανοί και Ρώσοι κάνουν τα στραβά μάτια στον «Αττίλα» του Αφρίν (όπως έκαναν οι Αγγλο-αμερικανοί στην Κύπρο) στο βαθμό που η επιχείρηση γοήτρου και ουσίας του Ερντογάν δεν θίγει ζωτικά συμφέροντά τους.

Το αποτέλεσμα είναι ότι χιλιάδες Κούρδοι της Βορειοδυτικής Συρίας κινδυνεύουν να ξεριζωθούν από τις πατρογονικές εστίες τους για να αντικατασταθούν από Τουρκμένους και Αραβες φίλα προσκείμενους στην Αγκυρα – η ίδια τακτική με τους εποίκους στην Κύπρο. Ο Ερντογάν και ο πρωθυπουργός του Γιλντιρίμ δεν μπήκαν καν στον κόπο να κρύψουν το σχέδιό τους, επιχαίροντας μάλιστα που έχουν την ανοχή ή την «κατανόηση» Ρώσων, Αμερικανών και Ευρωπαίων. Και οι τρεις τους είναι εξίσου συνένοχοι.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου 

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]