Ο κόσμος είναι γεμάτος από περίεργες ειδήσεις, ενίοτε από περίεργες πολιτικές αποφάσεις. Oπως αυτή που έρχεται από την Ινδία και αφορά στη δημιουργία υπουργείου Ευτυχίας.

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Δεν είναι πρωτάκουστο το γεγονός, αντίστοιχα υπουργεία συνεστήθησαν ήδη στο Μπουτάν και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ωστόσο, σε έναν πλανήτη γεμάτο από υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης η παγκόσμια οικονομία πηγαίνει κατά διαβόλου. Γιατί λοιπόν ένα υπουργείο Ευτυχίας να απέδιδε καρπούς όταν όλα γύρω μοιάζουν να καταρρέουν;

«Η ευτυχία είναι σοβαρή δουλειά για τις κυβερνήσεις. Εγώ έχω επιλέξει να είμαι ευτυχισμένη κάθε ημέρα, κάθε στιγμή», λέει η Ohood Al Roumi που ανέλαβε το υπουργείο Ευτυχίας στα ΗΑΕ χωρίς να εξηγεί βέβαια πώς και αν πραγματικά τα καταφέρνει. Από την άλλη, ο Shivraj Singh Chouhan από το νεοσύστατο υπουργείο Ευτυχίας της Ινδίας λέει πως «το κράτος θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για την ευτυχία των πολιτών της. Θα πρέπει να τους παρέχει ψυχολογική υποστήριξη από ανθρώπους που θα τους συμβουλεύουν πώς θα μπορούν να γίνουν ευτυχισμένοι». Παρεμπιπτόντως ο Chouhan είναι και δάσκαλος γιόγκα και μεταξύ άλλων θα υποστηρίζει δράσεις με θρησκευτικά προσκυνήματα για ηλικιωμένους.

Πριν το κριτικάρουμε ας σκεφτούμε πως η αντίληψη της ευτυχίας διαφέρει από σε λαό σε λαό και είναι πολύ διαφορετική στη Δύση. Η αντίληψη, βέβαια, όχι η ίδια η ευτυχία για την οποία λίγα πράγματα γνωρίζουμε. Ανάμεσα στις λιγοστές γνώσεις μας, είναι αυτό που επαναλαμβάνουν οι life coachers (προπονητές ζωής): τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία. Το έλεγαν και οι γιαγιάδες μας, το πιστοποιούν και οι παγκόσμιες μετρήσεις.

Η Κόστα Ρίκα είναι το αγαπημένο παράδειγμα του οικονομολόγου Τζέφρι Σακς, ο οποίος έχει διερωτηθεί αν θα μπορούσε το ΑΠΕ (Ακαθάριστο Προϊόν Ευτυχίας) να αντικαταστήσει το ΑΕΠ. Η Κόστα Ρίκα βρίσκεται στην 14η θέση της σχετικής λίστας, πολύ υψηλότερα από χώρες με μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα, με προηγμένη βιομηχανία και με πολιτική επιρροή. Η ευημερία των λαών, λέει ο καθηγητής, είναι συνάρτηση πολλών κοινωνικών παραγόντων όπως των υγιών κοινωνικών δεσμών, της κοινωνικής υποστήριξης, του προσδόκιμου ζωής, της ελευθερίας στη λήψη αποφάσεων. Και του ΑΕΠ φυσικά. Τροφή για σκέψη μέχρι τον επόμενο ανασχηματισμό.

Δέσποινα Κονταράκη

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου