Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Ας αναλογισθούμε ότι, κάθε δημοσιογράφος θα ήθελε να έχει εγγράψει στο βιογραφικό του ότι υπήρξε συνεργάτης ή ανήκε στο δυναμικό του.

Ας συγκρατήσουμε ότι, το κανάλι επί έτη διατηρούσε ηγετικό ρόλο όχι μόνον στον τομέα της ενημέρωσης. Με ουσιαστικό ρεπορτάζ και ψύχραιμη προσέγγιση των θεμάτων, απορρίπτοντας τους αλαλαγμούς και τις άναρθρες κραυγές, το δελτίο ειδήσεών του ήταν πρώτο με διαφορά από τον δεύτερο. Τούτο υπήρξε συνέπεια των ουσιαστικών και σοβαρών επενδύσεων στον τομέα αυτό. Αλλά και στον τομέα της ψυχαγωγίας έδωσε δείγματα γραφής. Όταν άλλοι σταθμοί επέλεγαν «ελαφρά» και ανώδυνα προγράμματα με την παρουσία και μόνο, «χαριτωμένων» υπάρξεων, το MEGA προωθούσε πολιτιστικά προγράμματα και προϊόντα πρόσθετης αξίας.

Δεν είναι τυχαίο –και ίσως, να αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο-, ότι παρά τα προβλήματα και ουσιαστικά με την αρχειοθήκη του διατηρεί την πρώτη θέση τηλεθέασης και σήμερα και εμφανίζει έσοδα 50 εκμ. ευρώ. Ακόμη και αν κατεβάλλοντο οι δαπάνες μισθοδοσίας στους εργαζομένους και πάλι, θα απέμεναν κέρδη της τάξεως 30-35 εκμ. ευρώ.
Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι οι εργαζόμενοι μέχρι σήμερα, στήριξαν δίχως να εισπράττουν μισθούς την λειτουργία του.

Είναι βέβαιο ότι, το ενδεχόμενο κλεισίματος του τηλεοπτικού, αυτού, σταθμού, θα επιφέρει συνέπειες, οι οποίες θα φανούν στο βάθος του χρόνου. Ελπίδα είναι η επικράτηση λογικής και να δοθεί αίσιο τέλος στην περιπέτεια δεκάδων ανθρώπων, εργαζομένων οι οποίοι, με αυταπάρνηση και κόστος για τις οικογένειές τους, παρέμειναν πιστοί στο καθήκον τους και κατέστη δυνατή η μέχρι σήμερα λειτουργία του σταθμού και να μην αποστερηθεί η ελληνική τηλεόραση έναν σταθμό με ιστορική και ουσιαστική προσφορά στα πράγματα.

Η μικροψυχία και η μικροπρέπεια· η στυγνή οικονομική συναλλαγή και σκοπιμότητα· η πολιτική ιδιοτέλεια και εκδικητικότητα δεν πρέπει να επικρατήσουν. Το Mega και οι εργαζόμενοί του είναι κάτι μεγαλύτερο από έναν απλό τηλεοπτικό σταθμό.