Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Θυμάστε τον κλοιό των καθαριστριών στο υπουργείο Οικονομικών και τους συντρόφους με τα γάντια τους να μπαίνουν στο υπουργείο; Θυμάστε τον αποκλεισμό της ΕΡΤ, με τις κυρίες του ΣΥΡΙΖΑ ανεβασμένες στα κάγκελα κράζοντας «βοήθειααααα»;

Θυμάστε την υπερηφάνεια της Αριστεράς -του ηθικού πλεονεκτήματος- για τον δίκαιο αγώνα των πολιτών που εκφράστηκε, με ιερή αγανάκτηση, στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου Θεσσαλονίκης, αποκαλώντας προδότη τον Κάρολο Παπούλια, που πολέμησε τους Γερμανούς;

Θυμάστε πόσες φορές η στρατιά των ΣΥΡΙΖΑ έχει πετάξει μπογιές στο άθλιο κτίριο του υπουργείου Εργασίας, στο αθλιότερο της Υγείας, στο Οικονομικών επί του Συντάγματος, μη και τολμήσουν οι υπουργοί να παραχωρήσουν στους θεσμούς έστω και μία κεραία από τα κεκτημένα, για τα οποία ο Σαμαράς δεν δεχόταν ούτε τον υπαινιγμό τους!

Θυμάστε, όταν ανέβαζαν τα σιδερένια ρολά του υπουργείου Εργασίας τα παλικάρια της φακής για να μπουν μέσα; Ε, ρε γλέντια, όταν θρυμμάτιζαν κρύσταλλα στις τράπεζες ή όταν κατέβαζαν τις βιτρίνες στην Πανεπιστημίου και τη Σταδίου, ώστε σήμερα να είναι σιδηρόφρακτες…

Θυμάστε τον επαναστατικό ενθουσιασμό στην ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ο Αλέξης καβάλησε το τρακτέρ της αγροτιάς, υψώνοντας θυμωμένη γροθιά, ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προστάτευε τα συμφέροντά τους; Θυμάστε εκείνα τα έρημα τα ροδάκινα Ημαθίας, τον Αύγουστο 2014; Ασε τι γινόταν όταν μπουκάριζαν οι σύντροφοι σε ΔΕΗ, ναυπηγεία, ΟΛΠ απαιτώντας να σταθούν όλοι σούζα να τους ακούσουν. Δεν συναριθμώ τα πανεπιστήμια, όπου συνεδριάσεις της Συγκλήτου και εκλογικές διαδικασίες των καθηγητών -όσων δεν προσκυνούσαν ΣΥΡΙΖΑ- ήταν στο έλεος του διασυρμού τους.

Ξεχνώ και την εννεάμηνης διάρκειας κατασκήνωση των αγανακτισμένων, όταν το προηγούμενο Μνημόνιο φαίνεται χάδι μπροστά στο ανηλεές μαστίγωμα Τσίπρα στις γυμνές πλάτες της μεσαίας τάξης…

Σήμερα η υπουργός Αχτσιόγλου πολύ συγχύστηκε που μπήκαν στο γραφείο της σύντροφοι από το ΠΑΜΕ. Και τις προάλλες συγχύστηκε ο Πάνος, που όρμησαν στο Πεντάγωνο «τα δικά τους παιδιά». Και κάθε μέρα συγχύζεται ο Αλέξης, έξαλλος με τον Τόσκα -άσχετο που ο καημένος υψώνει τείχος στο Μαξίμου με τέσσερα λεωφορεία των ΜΑΤ- επειδή δεν συμμαζεύει την κατάσταση. Πλάκα κάνει; Τόσα ωραία αγωνιστικά και εθνοαπελευθερωτικά, που δίδαξαν ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2011 ως το 2015, να πάνε χαμένα; Θα αφήσουμε τις μπότες των δυναστών να μας πατήσουν; Να κλαίμε από οργή κάθε Ιούλη; Όχι, ρε παιδί μου. «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», Αλέξη μου.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id= “post-area-diabaste”]