Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Αυτό είναι ένα από τα σχόλια στα σόσιαλ μίντια, κάτω από την ομιλία του πρωθυπουργού στην Κάλυμνο. Πράγματι, διαβάζοντας κάποιος προσεκτικά τα όσα ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας, νιώθεις πως το μόνο που δεν εξήγγειλε ήταν αυτό. Ισως και περισσότερα ψάρια για τους ψαράδες. Oλα τα υπόλοιπα τα υποσχέθηκε. Από φθηνότερα καύσιμα μέχρι επέκταση του αεροδρομίου. Στην ουσία επρόκειτο για μια ομιλία-πρόβα τζενεράλε για εκείνες που θα ακολουθήσουν: γεμάτες εξαγγελίες, θριαμβολογίες και νέες αυταπάτες.

Παρακολουθώντας κάποιος τους υπουργούς της κυβέρνησης έχει την αίσθηση πως φθάσαμε ήδη στον Αύγουστο. Βγήκαμε από το Μνημόνιο, αυξάνονται οι μισθοί, μειώνεται η ανεργία, μοιράζουμε χρήμα στις επιχειρήσεις, πόση κανονικότητα να αντέξουμε πια; Πέρα από τα αστεία, αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Ισως πιο επικίνδυνο και από τη βεβαιότητα που είχαν το 2014 ότι θα σκίσουν το Μνημόνιο με ένα άρθρο και ένα νόμο. Η πολιτική αλαζονεία και βεβαιότητά τους, σε συνδυασμό με την ανάγκη τους να παραμείνουν στην εξουσία -την οποία μια χαρά έχουν κατακτήσει μαζί με την κυβέρνηση-, τους οδηγεί σε μια ξέφρενη παροχολογία που ξεπερνά ακόμα και το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, που ενέχει κινδύνους και απέχει μακράν από την πραγματικότητα και τις δυνατότητες της πραγματικής οικονομίας.

Ομως μοιάζουν έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα, αρκεί να εξασφαλίσουν ένα θετικό προεκλογικό κλίμα. Θα μοιράσουν στα λόγια τα πάντα και στο τέλος, το μόνο που πραγματικά θα μπορούν να δώσουν θα είναι μια ακόμα δόση κοινωνικού μερίσματος σε εκείνους που φτωχοποίησαν με την πολιτική τους. Την αριστερή, δημοκρατική πολιτική τους για να μην ξεχνάμε και το κυβερνητικό αφήγημα…

«Εχω πια τη βεβαιότητα ότι μπαίνουμε σε μια εποχή κανονικότητας με νέες προκλήσεις, που ανοίγονται μπροστά μας, αλλά, πιστεύω, με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για να τις ξεπεράσουμε. Διότι τώρα πια βλέπουμε προς τα πού πάμε. Τώρα πια ξέρουμε πώς θα πάμε», είπε ο Αλέξης Τσίπρας χαμογελαστός στους Καλύμνιους, μετά από τρία χρόνια πρωθυπουργικής μαθητείας που τον βοήθησαν να βρει το δρόμο. Χρησιμοποίησε μάλιστα ως ατάκα το παραδοσιακό τραγούδι «μέρα μέρωσε, τώρα που ξημερώνει». Μόνο που ξέχασε πως μετά τις πέρδικες και τις περδικοπούλες, το άσμα προτρέπει τον αφέντη να ξυπνήσει.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου