Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Κακά τα ψέματα, η σχέση των Ελλήνων, κυρίως των μεγαλύτερων ηλικιών, με τις πλαστικές σακούλες αγγίζει τα όρια του ταμπού. Πέντε προϊόντα αγοράζουμε, δεκαπέντε σακούλες παίρνουμε, για να τις έχουμε σε περίπτωση ανάγκης. Οπου ανάγκη είναι να πετάμε τα σκουπίδια του σπιτιού και να αποθηκεύουμε ρούχα και παιχνίδια. Μέχρι και ως αυτοσχέδια αδιάβροχα της στιγμής τις έχουμε χρησιμοποιήσει. Θυμίζουμε πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Ερευνας Λιανεμπορίου, σύμφωνα με την οποία στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται 4,3 δισεκατομμύρια (!) πλαστικές σακούλες το χρόνο με μόλις το 1% να ανακυκλώνεται. Μάλιστα, σε κάθε επίσκεψη ο Ελληνας καταναλωτής παίρνει κατά μέσο όρο 4 σακούλες γεμίζοντάς τις με 50% της αντοχής και χωρητικότητάς τους.

Ομως όλα τα ταμπού κάποια στιγμή πρέπει να σπάνε και αυτό σημαίνει πρόοδο. Ετσι θα σπάσει και το ταμπού της πλαστικής σακούλας, ακόμα και αν χρειαστεί για αυτό η «πειθώ» του προστίμου ή της αγοράς της έναντι αντιτίμου. Το νομοθέτημα του υπουργείου Περιβάλλοντος, που βάζει τέλος στη δωρεάν διάθεση πλαστικής σακούλας από 1^ης Ιανουαρίου και επιβάλλει ανταποδοτικό τέλος για την αγορά της, είναι στη σωστή κατεύθυνση. Θα μπορούσε μάλιστα να είναι ακόμα αυστηρότερο, να μην εξαιρεί για παράδειγμα τις σακούλες των περιπτέρων και να επιβάλλει παντού τις επαναχρησιμοποιούμενες τσάντες. Ισως έτσι μια μικρή συνήθεια φέρει μια μεγάλη αλλαγή στη σκιά της κλιματικής αλλαγής που μας στοιχειώνει όλους.

ΥΓ.: Μια παράπλευρη απώλεια της νέας συνθήκης είναι η ελληνική βιομηχανία πλαστικής σακούλας, η οποία έχει περίπου 1.000 θέσεις εργασίας. Σύμφωνα με τον αν. υπουργό Σωκράτη Φάμελλο έχει προηγηθεί διάλογος προς την κατεύθυνση της αλλαγής παραγωγικού προτύπου, στο να μετατρέψουν π.χ. τις σακούλες σε πολλαπλών χρήσεων, επαναχρησιμοποιούμενες ή κομποστοποιήσιμες. Οι σακούλες αυτές δεν θα επιβαρύνονται με περιβαλλοντικό αντίτιμο. Στο «καλάθι» με τα θετικά και αυτό.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου